Usunelam ciaze i czuje nad soba jakas kare

Nie potepiajcie mnie za sam fakt usuniecia, powody byly glupie ale to oge napisac z perspektywy czasu. Natomiast teraz mam wyrzuty sumienia i sama siebie karam. Patrze na mlode mtki, zazdroszcze im tak bardzo tych maluchow. Spotykam mnostwo mlodych kbiet z wozkami, mysle " za kare". Patrze na nie , odzywa sie we mnie jakies cieplo a zaraz potem mysl, ze ja nie bede miala takiego szczescia , ze byla mi raz dana szansa... moge miec dzieci, ale psychicznie mnie chyba ta aborcja zablokowala , no i widze ta "klatwe" nad soba.

nie myśl o tym w ten sposób, bo sama siebie zadręczasz p.s. niepotrzebnie napisałaś na tym forum bo zaraz zlecą się matrony i cie zjebią :o

nawet teraz, wchodze na strone glowna allegro a tutaj obrazek podpisany " czas zostac najlepsza mama". I znowu mam wyrzuty sumienia i ten zal..

8 lat temu to zrobilam i do dzis o tym mysle. potepia nas jak nic:(

wiem, ze moga mnie zjechac. Nie bede miec zalu wiekszego niz juz mam do siebie samej. Po prostu wydaje mi sie, ze wariuja moje mysli na widok wozeczkow, ciezarnych , dzieci..

kiedys w przyszlosci bedziesz milala dziecko zapewne wtedy ci przejdzie

wiem co mowie

to idź do psychologa. wmawiasz sobie późny syndrom poaborcyjny, musisz się z tym \"rozprawić\", pogadać z kimś i tyle. im dłużej w sobie dusisz takie odczucia, tym gorzej dla ciebie

ja wiem ze do konca zycia nie wymarze tego z mojej pamieci.mam teraz synka rocznego i dziekuje Bogu,ze jest zdrowy ,bo wiadomo ,ze po tym moga byc problemy i z ciaza i z dzieckiem.

teraz moge miec , ale nie chce... boje sie znowu swojej reakcji. Tak jak wtedy.... najpierw jakas nikla radosc, pozniej ta panika moja i mojego juz meza. POczucie jakiegos osoamotnienia i pozniej juz tylko ta mysl, ze nie moge miec tego dziecka. Trzeba bylo sie wtedy cieszyc a teraz? ciezko nawet o tym myslec

no i co teraz juz nic nie zrobisz wiec sie nie zadreczaj bo zycie ci uciaka

wlasnie nie wiem czy sobie wmawiam... powiem szczerze , ze do tej pory nie mialam takich mysli. Ostatnio rusza mnie widok dzieci, mam i powstaja te nastretne mysli, ze tez moglam byc jedna z nich a teraz za kare, moge tylko patrzec..

ja mam tak nie wiem co mi jest ale ,,wywalilam,, to ze swojej glowy do tego stopnia ze czasem sie zastanawiam czy to se autentycznie wydarzyło nawet jak czytam ten tobik to z mysla ze mnie to wcale nie dotyczy dziwne nie??

temat provo

Ja niestety ma podobe obawy. Raz , ze boje sie swojej reakcji i meza na wiesci o dziecku. Niby przegadalismy temat , ale nie wierze mu kiedy mowi, ze teraz juz by sie nie bal.. a dwa, ze wtedy zaszlam w ciaze tak latwo, to teraz pewnie beda problemy itd.

Ja tez raczej wypieram z siebie fak samej aborcji. Mam nadzieje, ze kiedys nie wiem kto i jak wybaczy mi to wszytsko, ze sama sobie przebacze i bede miala dzieci.

Nie potępiam kobiet które usunęły ciążę, nie jestem w stanie stanąć na ich miejscu i zobaczyć ich oczami jakie byly tego powody. Jestem matką 1,5 r. chłopczyka i wiem, że on jest moim największym szczęściem na świecie! Jest jedynym sensem mojego istnienia. Bardzo współczuję Ci Autorko topicu, myślę, że może gdybyś sie przełamała, zechciała zostać matką to byłoby to dla Ciebie najlepsze lekarstwo. Nie mówię że koniecznie masz urodzić dziecko, są jeszcze domy dziecka i maluchy które bardzo potrzebują czułości, ciepła... Może gdybyś dała coś z siebie takiemu dzieciakowi byłoby Ci lżej - takie "małe zadośćuczynienie".