czuje sie nikim, bo on zarabia i jest samodzielny a ja nie

????? "nie wiem jak..ile mi wolno..gdzie sie moge buntowac..o co prosic"..... to mi sie kojarzy z jakąś musztrą, rygorem, już nie wiem jak to nazwać.:o dziewczyno, co z Tobą?! to jest NIENORMALNE!!!!!!!!!

jak wraca przeszlosc to wpadam w takie stany. metoda jest poukladac sobie w glowie, zdroworozsadkowo, jak jest wlasciwie...i kroczek po kroczku do tego doprowadzic. Troche na tej zasadzie dzialala moja terapia, na tej zaszadzie mialam sobie sama radzic w przyszlosci. I wlasnie rpobuje!!! Probuje zrozumiec jak jest wlasciwie. agivp...z tego co piszesz wynikalo by ze jemu nie zalezy. Ja nie moge w to uwierzyc, on mowi ze kocha, wiele razy to pokazuje.....

KKATEE... To co piszesz ma swoją piękną stronę,Twoją skromność.. Ale życie to życie i trzeba sobie radzić z tematami które się pojawiają. Bardzo wielu ludzi czuje się tak jak Ty z tego samego powodu. Porozmawiaj ze swoim mężczyzną o tym,szczerze. Masz rację nie możesz się narzucać, ale zapomniałaś że masz prawo porozmawiać o tym co czujesz,czego pragniesz.Przecież związek to wspieranie siebie. Jest taki kawałek który lubię: \"Miłość to nie pluszowy miś, ani kwiaty, to też nie diabeł rogaty, ani miłość to gdy jedno płacze, a drugie po nim skacze. Miłość to żaden film w żadnym kinie, ani róże, ani całusy małe duże, ale miłość to gdy jedno spada w dół - drugie ciągnie je ku górze. — Happysad Zanim pójdę Powodzenia Kkatee ;)

że jak tak dalej pójdzie to przez własne złe podejscie sama możesz zniszczyć wasz zwiazek bo facet w pewnym momencie może tego nie wytrzymać. :o

no wlasnie, musisz zachowywac sie normalnie, a nie panikowac ze cos ci wolno a cos nie

ajo...bardzo mi sie podoba to co napisalas/les no wlasnie! niszcze ten zwiazek! dlatego musze cos zmienic w sobie. Jakos mowic co czuje co mnie boli. jestem totalna kaleka w tej kwestii. Boje sie ze jak mowie to pelan pretensji o wiele rzeczy (tak mama zawzse mowila do taty). nie wiem jak mowic zeby on czul ze to nie ze mam pretensje, ale bo chce byc szczesliwa i czy on podziela moja wizje szczescia. poki co, jak mowilam ze cos nie tak to z pretensjami. Boze..ja inaczej chyba nie umiem ;(

zalozylas juz jeden temat o tym, dostalas rady, terez znowu mowisz to samo, cos kiepska ta Twoja psychoterapeutka

przeszła do psychologa? widać, że ten problem wynika z twojego dzieciństwa jak piszesz. skoro sama nie potrafisz tego ogarnąc to poszukaj pomocy u specjalisty. chyba warto walczyc o wlasne szczescie?;)

Gdy sie poznawalismy to ja sei balam tej znajomosci. On ciagle zabiegal, nasi wspolni znajomi mowili ze bede z nim szczesliwa, ze mam zaryzykowac. ja sie balam, bo wiedzialam ze on jest bogaty. balam sie ze ludzie powiedza ze wzielam go dla kasy, dla mieszkania dla samochodu. Ze to czego dorobie sie kiedys w zyciu osiagne dzieki niemu. Poznalismy sie, bardzo bronlam zeby nie chodzic do restauracji, zeby nie wychodzic na spektakle teatralne itp rzeczyktore sa drogie. proponowalam w zamian darmowe wystepy, wspolne wieczory w domu, spacery po lesie. w sumie przezslo to do naszych pieknych rutynowych zajec. Zle go potraktowalam gdy zaproponowal wakacje i powiedzil ze o kase nie mam sie martwic. Zle go potraktowalam gdy pokazal mi gdzie chowa klucze gdy idzie pobiegac i nie chce balastu. mowil..ze na wypadek gdybym teraz przyszla. ja nie chciala, mowilam mu wtedy ze przeciez to jego mieszkanie, ze sie nie wpraszam niezaproszona. To sie dzialo jak sie znalismy 2 czy 3 miesiace. Teraz widze te bledy, ktore popelnialam!!! Teraz sie buntuje, ze on jedzie sam na wakacje gdy sa dla mnie za drogie. Ze nie chce dac mi awaryjnie kluczy, choc tam bywam codziennie itd. A z drugiej strony nie umiem powiedziec, wez zaplac za mnie za te wakacje jak proponowales pol roku temu, bo jestemy razem, daj mi te klucze, bo prawie razem mieszkamy.itp Zreszta jak probuje zejsc na ten temat, to on juz nie chce tak jak wtedy. W sumie slusznie, skoro kiedys mowilam ze sama sobie poradze, ze nie chce byc niczyja utrzymamanka, ze jak za mnie placi to sponsoring:/ Teraz do mnie dotarlo to chore myslenie, to ze zwiazek nie polega na tm, ze jak cos sie chce budowac to trzeba RAZEM.

kkatee... nieźle skoczyłaś z tym wątkiem o mamie i tacie. Zobaczyłaś skąd ten nawyk i dokładnie tak jest,wiele rzeczy łapiemy od rodziców. Ale Ty zrobiłaś coś wielkiego,ponieważ zdałaś sobie sprawę skąd u Ciebie takie zachowania, zobaczyłaś że tak naprawdę to nie jest twoje. Teraz możesz postąpić inaczej. Zasuwasz jak sarenka;). Myślę że możesz być z siebie dumna;)

to jest moj pierwszy topik!!!! faktycznie prosilam o rady w jeszcze jednym, ale nie w zalozonym przez siebie! Terapie przeszlam z 1,5 roku temu. chodzilam po paru psychologach dosc dlugo i nie moglam sie otworzyc, az trafilam na ta psycholog. Teraz na termin do niej musze poczekac do marca :/ na leczenie i terapie prywatnie po prostu mnie nie stac. POki co probuje sie pozbierac sama. Mi i chlopakowi za tydzien mija 9 miesiac bycia razem

ajo..tego mnie miala nauczyc terapia. Rozpoznania skad sie bierze moje zachowanie i dzialania aby bylo inaczej. Bladze po omacku niestety. brakuje mi zdrowych przykladow. probuje ulozc sobie w glowie jak zyc, co robic...aby nie popsuc.

postąp inaczej..., a emocje miną:). Teraz będzie Ci łatwiej,obiecuję:)

no i jeszcze do tego kłamiesz :O ta sama historia ale to nie Ty co? :O

dajcie linka do jej drugiego topiku, nienawidze oszustow :o

ajo...tylko nie wiem od czego zaczac....duzo juz namieszalam

O co wam chodzi? Sa jeszcze dwa topiki na ktorych sie wypowiadalam z Tym problemem. na jednym z tym nickiem na drugim z innym. Jeden jest o lasce w podobnej do mojej sytuacji, nawet wtedy pisalam ze jej topik mi pomogl. Drugi jest pisany przez goscia, ma problem z dziewczyna co ciagnie kase. Czy was tak dziwi, ze szukam wsparcia u ludzi z podobnym problemem?

Nie musicie mi pomagac jak nie chcecie. jak chcecie mnie dobic i zranic to dajcie sobie spokoj. Myslicie ze tego mi najbardziej trzeba? probuje uratowac swoj zwiazek, ktory niszcze i to bardzo wyraznie. Wchodze w schematy od ktorych nie umiem uciec. zazdroszcze Wam, ze urodziliscie sie w takich domach gdzie wszystko bylo oki.Ze rodzice nauczyli was kochac i siebie i innych. U mnie to sie ciagnie pokoleniami, oni mnie nie nauczyli bo i ich nie nauczono. Teraz powielam ten pieprzony schemat...a nie chce.....

Mam podobny temat i wiem,że jak już będę gotowy, to już porozmawiam, ale w tym wszystkim mam świadomość,że nie mogę przegiąć z czekaniem. Tu musisz sobie sama odpowiedzieć,kiedy... Jak poczujesz gotowość i tą specyficzną pewność,wal i nie czekaj aż minie...

Mowic wtedy o marzeniach? o oczekiwaniach? O pragnieniach? Boze...to takie trudne... A jesli on to odnierze zle?

a moze mowic o tym z czym juz dluzej nie moge?

Źle się czujesz!!! To nei twoja wina że nie masz majątku! Ja mam dużo pieniędzy, własne mieskzanie, mój chłopak jest z biednej rodziny. Zamieszkalismy razem 3 ms temu. Traktuję go poważnie, kocham, mieszkamy razem w naszym mieszkaniu a nie moim! Ja mu mowie, ze to szczescie, ze nie musimy sie martwic o mieszkanie, czy kredyt, ze mozemy zyc na czysto, bez zbednego stresu. Jest na ost. roku studiow, pozniej bedzie pracowal i niepotrzebne tu sa jakiekolwiek wyrzuty.

A może na początku on faktycznie chciał Cię troszkę sponsorować, ale i przy okazji potraktować raczej lekko? Może tym, że "wywinęłaś się " od sponsoringu sprawiłaś, że spojrzał na Ciebie inaczej, pokochał i traktuje z szacunkiem? Nie pomyslałaś o tym? :O

...Tylko Ty możesz zmienić przestrzeń lęków na doświadczenie, dzięki któremu zweryfikujesz myśli i emocje. Sama napędzasz ten proces lęków i tylko doświadczenie może to zmienić. Przyjrzyj się uważnie temu co się wydarza, to co piszesz to obawy, które są emocjami i lękami. Dopiero doświadczenie, gdy zaczniesz rozmawiać pokaże Ci prawdę. I nie ważne jak bardzo będziesz się tego obawiać i się tym nakręcać, chcieć czy nie chcieć, pamiętaj jest tylko jedno wyjście- konfrontacja. I tak naprawdę ta rozmowa to będzie konfrontacją Ciebie z sobą samą. Jaki by nie był tego wynik Ty uwolnisz się z tych emocji. I czego byś nie chciała to i tak pójdziesz do przodu. Idź, po prostu idź...

a ja jak to czytam to mam wrazenie, ze autorka coś kręci, nie pisze prawdy tylko ogolnie... cos mi tu nie gra, autorka nie jest szczera, tu chyba chodzi o co innego, ale ona nie chce powiedzic.. powod takiego zachowania jest inny:O

nie krepuj się kobieto i szastaj jego pieniedzmi- ty jestes piekna i mądra, on bogaty:P

Kate, a Ty przypadkiem nie studiujesz medycyny? A co do tych kluczy, to mi duż dało do myślenia. Na początku chciał Ci pewnie dać te klucze, teraz już nie za bardzo, jak widzę. To zbyt dobrze nie rokuje :o Czy on przypadkiem nie ma już powoli Ciebie i Twojego zachowania dość?

moim zdanie twoj chlopak mysli ze gdy zaproponuje wspolne mieszkanie ,to ty przestaniesz sie starac o prace , bedziesz na jego garnuszku, poczujesz sie zbyt pewnie . moze on chce zamieszkac razem tylko chce zebys najpierw sie usamodzielnila poprostu porozmawiajcie i sprawa sie wyjasni ...

Hmm..nie pomyslalam ze moze na poczatku chcial mnie traktowac lekko a moje zachowanie to zmienilo. Nie pasuje mi to do niego to po pierwsze. Po drugie on nie "brał" mnie zupełnie w ciemno. Wiedzial kim jestem co robie, dowiedzial sie tego od wspolnych znajomych. Studiuje na kierunku politechnicznym, to jest troche moja nadzieja, bo mam swiadomosc ze inzynierowie sa potrzebni na rynku i prace miec bede. Problem w tym ze studia sa trudne, mam zalegly przedmiot i teraz na koniec mase projektow. Moze zajec i nie za duzo, ale sporo czasu musze na to poswiecic. Powoli dojrzewam do konfrontacji. Poki co powiedzialm, ze sie zle czuje, ze mi ciezko. Powiedzial ze docenia to ze wybralam ciezki kierunek i ze widzi ze mam duzo pracy i mnie podziwia i skad mi przyszedl do glowy pomysl ze mnie nie szanuje bo sie ucze a nie pracuje. Ze sam by nie mial sily na takie studia.(on raczej humanista)

rzeczywiscie rozmawiac rozmawiac rozmawiac!....ucze sie..trudno mi :(