już nie daję rady z powodu samotności

właśnie wróciłam zapłakana z imprezy. pojechałam do klubu tylko dlatego, żę pracuje tam mój chłopak. niestety przyszło strasznie dużo ludzi i cały czas musiał coś robić... wróciłam, bo co miałam robić - siedzieć i się na niego patrzeć? jest mi tak strasznie źle, bo jedyną bliską mi osobą jest mój chłopak (cały czas dziwię mu się, że może wytrzymać z taką idiotką jak ja) i moja mama. kiedyś miałam dużo znajomych, teraz stałam się im obca. nie mam z kim pójść na imprezę, na zakupy, nie mam komu się wyżalić. nie mam żadnych koleżanek a ich towarzystwo musi zastąpić mi facet... ale czasami tak się nie da. czasami chciałabym udać się na jakiś babski wieczór czy zakupy z pzyjaciółką - ale skoro nie mam żadnej, nawet choć trochę bliskiej koleżanki? już nie mówiąc o przyjaciółce? tak strasznie źle się czuję, nie wiem co jest we mnie takiego, że nigdy nie miałam prawdziwej pzyjaciółki: jestem dość ładna, szczupła, studiuję na dobrym kierunku... lubię rozmawiać na wiele tematów. jedyna osoba płci żeńskiej z którą mam jeszcze jakiś kontakt to przyjaciółka z liceum - niestety teraz studiuje w mieście oddalonym o 200 km, więc widujemy się bardzo rzadko. piszę tutaj, żeby to wszystko z siebie wyrzucić, może zrobi mi się lżej. a może też znajdzie się dziewczyna, która czuje to samo co ja.

ja tez jestem samotna choć mam meza i dziecko .ale tak naprawde całyczas jestem sama chetnie sie z tobą zaprzyjaznie zkąd jestes ja z wawy

to stan normalny dla nas wszystkich. różnica polega na tym , że jedni nie umieją byc sami ze sobą swe życie opierają o innych a drudzy umieją i im dobrze jest. i git!