zapominam o facecie - czy ktoras jeszcze?

Maria a to to mieszkanie w ktorym mieszkaliscie razem? Jesli tak to tez bym chciala zmienic

nie to jest moje mieszkanie w Polsce

Ja wczoraj niezle poimprezowalam..smiechu byla kupa :D bardzo mily wieczor, a jak Twoj?

samotnie:(

a co z dzisiejszym wieczorkiem? nie siedz sama w domku

jakos ostatnimy czasy nie mam na nic ochoty ogarnela mnie apatia:O wszystko mnie doluje....noi ta sprawa z mieszkaniem facetem brakiem pracy:O

widze ze chyba nie ma nikogo ok to ja tez zmykam moze wyskocze na jakies "ploty"

Jestem...rozmawialam przez telefom :P uciekaj na ploty, obejrzyj jakas komedie :)

Ja przechodziłem etam "wyrzucania ze swojego serca kobiety"...Musze przyznać że to przykre zajęcie... To było tak: najpierw zebrałem w głowie fakty,wytłumaczyłem sobie źe być z permanentną dupodajką to idiotyzn i że z czasem będzie coraz gorzej... Serce mi krwawiło,bo naprawdę była "symetryczna"...Byliśmy nawet zaręczeni, ale kiedy przekonałem się źe kocha sie i daje tylka żonatemu facetowi powiedziałem WON! Bardzo mną to "trzepnęło" tym bardziej że mieliśmy już dwie córki.... Teraz z córkami się widuję,są kochane... Ale śmiecia już nie chce! Ech,mówie Wam-tragedia /007tytus

Tytus...dobre podejcie! Tez przeprowadzilam w glowie swoje wlasne plusy i minusy..

ja zajelam sie remontowaniem mieszkania...tzn.urzadzam sobie pokoj u kolezanki z ktora mam mieszkac.wczoraj malowalam, przywiozlam troche rzeczy...wieczorem padlam jak zabita dlatego nic nie napisalam, przepraszam Was dziewczyny. Bylo dobrze bo nie myslalam o tym dupku.taki wysilek fizyczny bardzo pomaga.wyczerpuje tak bardzo ze nie ma czasu na myslenie.a dzis znow w pracy,dopiero wrocilam.staram sobie non stop wynajdywac jakies zajecia.to pomaga ale tylko w dzien niestety...wieczory sa okropne i wszystko znow wraca.zastanawiam sie ile jeszcze to bedzie trwalo i czy w ogole uda mi sie juz nigdy o nim nie pamietac, nie myslec co takiego zrobilam zle ze to wszystko sie posypalo.i wciaz czuje sie winna.bo wiem ze aniolem to nie jestem ale nie ma ludzi idealnych, ale cos nusialam zrobic skoro nigdy nie dal mi szansy.nawet tej jednej jedynej.i chyba nigdy nie dowiem sie o co chodzilo.mama powiedziala mi ze lepiej ze tak sie stalo, wszyscy mi to mowia a ja mimo tego jakim okazal sie czlowiekiem nie potrafie nawet sobie go obrzydzic.czemu tak jest?chcialabym zeby mi ktos pamiec skasowal.okropne to jest wszystko.a wokol mnie same pary, malzenstwa z dziecmi a ja sama jak ten kolek cholerka.

a co do plusow i minusow, robilam juz to.nie wypadl za korzystnie.ale co z tego jak i tak za nim tesknie, i nie moge sobie w zaden sposob go obrzydzic.niby dobrze ze tak sie stalo tylko dlaczego ja tak beznadziejnie sie czuje? chcialabym miec takie podejscie jak Tytus.po co mi taki smiec? a wiecie co jest najgorsze? mam taka awersje do facetow ze glowa mala.mam jakis tam kolegow od kawy, od pogadania, ktorzy mogliby byc potencjalnymi kandydatami na partnerow ale niestety, wciaz tamten siedzi mi w glowie a ja nie potrafie komus robic nadziei.wiec jak jest kolega jest ok.jak tylko widze ze facet ma ochote na cos wiecej-uciekam.to jest chore, wiem, bo sama sie blokuje na innych ludzi, a narzekam ze jestem taka samotna.nawet do przyjaciol i znajomych nie chce mi sie jechac, sama z siebie robie odludka.niech to sie wreszcie skonczy, ja nie wiem co sie ze mna dzieje a nie chce byc jakims dziwolagiem.

"rosiek" daj sobie chociaż miesiąc szansy! Zacznij szukać radości w życiu,spotykaj się z przyjaciółmi i rozglądaj się wkoło.... Nie szukaj miłości,szukaj fajnych przyjaciół..... Jak przez miesiąc nikogo nie znajdziesz to zastanowisz się czy np...nie będziesz chciała brać udziału w locie na Marsa,zbieram ekipe.... :-))