jak ktos odpowie czyn jest samotnosc

dostanie 5 punktów:P

dostanę?

nie bo to nie to

a skąd wiesz, że to nie to???????? chcę moje 5 pktów!

wiem bo inaczej odczuwam brak niz samotnosc

brak czuje gdy cos strace a nie gdy nigdy tego czegos nie otrzymam

skoro wiesz to po ki diabel pytasz?????????? :/

http://www.youtube.com/watch?v=iGOcAlecO30

ja wiem czym samotnosc nie jest lae nie wiem czym jest

Samotnosc jest wtedy, kiedy jest Ci zle, patrzysz na telefon, przegladasz liste znajomych i nie masz do kogo zadzwonic tak naprawde. Samotnosc jest wtedy kiedy chcesz wyjsc na impreze, wyplakac sie komus, podzielic sie najwieksza bzdura lub prawdziwa radoscia i nie masz komu, nie masz z kim... To jest chyba samotnosc?

chyba wtedy gdy czujesz wewnętrzny spokój niezakłócony ,nie zamaskowany ,niepobudzony niczym ?

wydaje mi sie ze samotnosc jest stanem naturalnym o ktorym zapominamy podczas 'szczesliwych' chwil zycia,ale kazda porazka przypomina nam o naszej samotnosci zniesc samego siebie jest najtrudniej i co z tego ze nie ma do kogo zadzwonic 'oni' nie sa zadnym problemem problem jest w nas w stosunku czlowieka do samego siebie

gdy nie potrzebujesz prawie niemożliwe - jak dla mnie :)

?

do ja Twoja samotnosc ma charakter absolutny Ty i Wszechswiat pewnosc,spokoj,koniecznosc,nieuchronnosc cicha radosc z pustki,a raczej bohaterska rezygnacja

:) :D

jeżeli to TY to rafał to ja a jeżeli to nie Ty to to jest pomyłka :)

rtyrtyrty -------------> \"i co z tego ze nie ma do kogo zadzwonic \'oni\' nie sa zadnym problemem problem jest w nas w stosunku czlowieka do samego siebie\" - austryjackie gadanie :P ... jasne, że jest taka egzystencjalna samotność, że człowiek jest oddzielny i wobec największych tajemnic (np.śmierć) stoi zupełnie sam - ale to nie ma tak, że sam nawet najzajebistszy stosunek do samego siebie wystarczy! kiedy ludzie, których kochasz, na których Ci zależy, na których możesz liczyć są FIZYCZNIE bardzo daleko od Ciebie (chociaż nawet wiesz, że o Tobie nie zapomnieli, itd), to te wszystkie gadki o \"stosunku człowieka do samego siebie\" możesz sobie w dupę wsadzić... kiedy fizycznie nie ma obok kogoś, kiedy go właśnie potrzebujesz to właśnie jest dla mnie najgorsza, prawdziwa samotność... a ta taka samotnosć wynikająca ze stosunku do samego siebie to mi wcale nie straszna...

nie chciałem Cie budzić,a chcialem pofilozofowac troche :)

tak dla sportu a propos zabiłeś mi komórkę

ja idę spać

do Agnie reakcje o których piszesz wobec braku przy Tobie ludzi bliskich świadcza o emocjonlanym stosunku do samego siebie i do wlasnych odczuc. wystarczyc traktowac siebie z dystansem(i swoje emocje) zeby tego nie czuc. bolu egzystencalnego nie da sie wyeliminowac i dlatego moim zdaniem jest bardziej dolujacy.

rtyrtyrty To trudne,potrafisz tak?

a czemu, u diabła, miałabym mieć do siebie stosunek NIEEMOCJONALNY? dlaczego miałabym nie czuć czegoś, co czuję? żeby się skupiać na BÓLACH EGZYSTENCJALNYCH? sorry winnetou, ale te emocje, które czuję, nawet, jak są nie za fajne, mają cenną wartość informacyjną i "dystansowanie się" od nich, od siebie, itd. to jest po prostu odrywanie się od rzeczywistości... i potem się człowiekowi wydaje, że on taki fajny, i zdystansowany, bo on to odczuwa "bóle egzystencjalne, egzystencjalną samotność", itd. (ach, jakież to w dobrym guście;) ) a nie prostacką, zwykłą, ludzką tęsknotę... ja tam wolę to, co proste, ludzkie i przy ziemi - bo to przynajmniej prawdziwe, zamiast przeintelektualizowanych bólów

pracuje nad tym :P

do agnie ja wcale nie uważam ze jeden bol jest bardziej prostacki a drugi mniej bo nie jstem snobem (chyba :P ) wlasnie po to zeby nie cierpiec to sdzukam dystansu do siebie,a gdy pojawia sie szansa na radosc to mam "przelacznik" i wtracam do "normalnego" odczuwania ta dystansowa metoda ma charakter techniczny ma poprwic jakosc zycia,ale sa tacy co lubia sie zadreczac i sa z tego dumni i nawet nie starja sie zmienic swego smutku bo uwazaja ze jest on jedynym "prawdziwym" uczuciem.

to nie chodzi o "zadręczanie się" tylko o stwierdzenie stanu faktycznego;) jeśli za kimś tęsknię i jest mi smutno, bo go nie ma przy mnie - no to tęsknię i jest mi smutno; i jak się od tego zacznę "dystansować" bo nie mam ochoty tego czuć, to jest bez sensu... bo nie będę robić niczego, żeby np. być blisko tego kogoś - czyli nie będę się starała usunąć przyczyny tego smutku, a jedynie - tak "przeciwbólowo" sobie zadziałam - to jak z bolącym zębem... środki przeciwbólowe nie leczą... dlatego warto tę samotność poczuć, choć boli... tyle, że to wcale nie jest przyjemne... i boli jak cholera...:( a ta egzystencjalna samotność, o której mówisz, to dla mnie raczej oddzielność, odrębność, poczucie takiej mojej pojedynczości... to jest i będzie, z tym nic nie zrobię, bo taka ludzka natura - i TO mnie nie boli...

dystansowanie sie od swojego smutku nie oznacza ,ze zaniechasz działań związanych z tym aby tego smutku pozbyć sie calkowicie,ale w momencie jego odczuwania bedziesz spokojniejsza i mniej bedzie bolalo. samotnosc egzystencjalna boli kazdego ,ale i uspokaja tych którzy długo z nia przebywaja oswajaja sie z nia i zatapija w rzeczywiatosci - psycholog pewnie nazwie to inaczej :P