Co myslicie o zwiazku miedzy depresja a tyciem?

Ja mam problemy , nerwica i depresja.Jednoczesnie strasznie przytylam i nie potrafie schudnac...

Ja przy nerwicy i depresji schudlam duzoo, przez okres ok 2 m-cy 8 kg... jak doszlam do siebie to wszytsko wrocilo... a teraz dietka i w sumie -5 kg.

no to szczesciara z Ciebie ...

Masz depresję bo przytyłaś? za bardzo nie rozumiem? myslałam że jak ktoś ma depresje to chudnie, zreszta nie wiem, ja chudnę w stresie a w depresji nie byłam, to chyba co innego niz stres.

neriwce mam nadal... podobno... ale żoładka... na szczescie odpukac od 3 tyg mam spokoj...

co żre na potege, wystarczy że ktos mnie wyprowadzi z rownowagi !!

i tez strasznie przytylam:( teraz po raz enty wzięlam sie za odchudzanie, stracilam trzy kg jak do tej pory

niektórzy jak maja depresja to siedzą przed kompem cały dzień, albo leżą w łóżko i nic tylko żrą. inni z kolei tracą apetyt i wszytko wydaje im się niejakie i nie potrafią siebie wmusić np. więcej niż pół kromki na śniadanie bo mają wrażenie skończyło by się wymiotami. swoja droga teraz połowa ludności ma depresje z czego 80% przesadza :P

Jestem w podobnej sytuacji :( siedze i tylko wpycham w siebie jedzenie, głównie słodycze. Nie wiem dlaczego - jakbym miała nadzieję na to, że dzięki temu będe szczęśliwa. Ale to nic nie pomaga, a moja reka nadal pracuje miedzy miską z ciastkami a ustami. Depresja, nerwica, schizofrenia i jedzenie kompulsywne - takie były wnioski psychiatry. A po badaniach w szpitalu wyszło jeszcze gorzej - anemia, piasek na nerkach, zniszczony żołądek. A ja patrzę w lustro i widzę grubą i brzydką kobietę która w życiu, oprócz kupienia kolejnej czekolady po promocji, nie osiągnie nic więcej ;( płakać mi się chce. Jestem wrakiem człowieka. Raz jem jak głupia, mówię: \'DIETA!!\" a wieczorem znowu przychodzi, nagły napad i zaczynam jeśc póki nie zwymiotuję, ale później dalej jem. Później płaczę i sama nie wiem czemu tyle zjadłam. Czuję się winna ;(

2 dzieci , durnowata praca za durnowate pieniadze , ex (ojdziec dzieciakow) zalozyl nowa rodzine i o nas zapomnial, nowy facet narcyz pieprzony , dlugi po pachy a ja w krzesle sie nie mieszcze...

kobieto w depresji mialam tak samo jak ty.pomogl mi ruch. po prostu codziennie chocby na 2 godziny wychodzilam z domu pospacerowac, pozalatwiac jakies sprawy itp troszke zrzucilam i nie siedzialam w domu nad jedzeniem jak wracalam i pomyslalam ze znowu cos zjem to bralam jablko wode i znowu szlam do kolezanki czy gdziekolwiek byle najdalej od swojego domu wieczorami wracalam i nie mialam juz na nic sily wiec po prostu kladlam sie spac.kazdego dnia znajdowalam sobie miejsce do ktorego musze pojsc bo siedzenie w domu to placz i lodowka,aha i nie robilam duzych zakupow,jak mialam ochote ugotowac obiad to szlam po to co mi sie przypominalo a potem znow czegos brakowalo i znow bieglam do sklepu,z racji tego ze z pieniedzmi mi sie nie przelewalo nie kupowalam rzeczy ktorych nie potrzebuje czyli na czekolade nie wydawalam albo kupowalam tylko wtedy kiedy wiedzialam ze ktos przyjdzie i zje ze mna wiec zjadalam mniej.duzo to pomoglo bez lekarzy.czyli ruch i przyjaciele.

teściowa brała na depresję fluoksetynę i schudła prawie 10 kilo przedtem ciągle się objadała i nie potrafiła schudnąć tym lekiem leczy się zaburzenia odżywiania: bulimię może skonsultuj się z psychologiem

soczewkowa super rada !!!!

Ja kiedyś w ciężkiej depresji (próba samobójcza), tyłam. przytyłam do 75 kg. Leczyłam się i w ciągu dwóch miesięcy schudłam 10 kg, właściwie bez diety, po prostu lepiej się poczułam i przestałam smutki \'zajadać\'. Teraz jak mam wielkie doły (niestety nadal mi się one zdarzają), chudnę i to dużo, nie umiem w siebie nic wcisnąć. Ostatnio (w kwietniu tamtego roku) schudłam tak, że wszystko na mnie wisiało, żyłam na tabletkach uspakajających i nasennych.

Wstaje o 6.30 , dzieciaki , sniadanie jade do pracy. Na 8,10 jestem na miejscu , wychodze o 17 o 18 jestem w domu...obiodakolacja,lekcje z dzieciakami...porzadki,prasowanie ,...kiedy gdzie wyjsc?

Ja jak mialam depresje to nie wychodzilam z domu... nikt nawet nie byl wstanie mnie zaciagnac zeby sie isc wykapac... :( straszne to bylo... zawsze w glowie ta sama mysl, po co mam wstawac? po co mam isc sie umyc? itp itd... nic sensu nie mialo... kompletnie nic. jedynie to 2 razy dziennie sie zmuszalam zeby wyjsc z psem na 5 minut... co i tak bylo nie lada wyczynem... i sama nie wiem jak z tego wyszłam. nie leczylam sie... na poczatku jak sie wszystko zawalilo bralam xanax... na poczatku dzialal pozniej nie... pozniej chyba relanium bo chcialam tylko spac. nic wiecej... Jakos sie pozbieralam i zarłam persen forte... pozniej znowu boom,,, i bralam bellergot ktory mi kompletnie nic nie dawal... Ale nigdy w tych stanach nie jadłam, nie dałam rady nic przelknac, jedyne co mi wchodzilo i moglam to przelknac to byla kawa i ogromne ilosci papierosów...

dobrze kobieto w depresji to kiedy masz czas sie obzerac??wtedy powinnas wyjsc wlasnie!!!

Soczewka : durna babo ! Kto Ci powiedzial,ze sie obzeram?!

U mnie zaczęło się od tego że nie byłem w stanie odczuwać żadnej przyjemności, anhedonia. Odczuwałem bezsensowność życia i własnego bytu, nie miałem żadnego zapału i motywacji, nie miałem potrzeby wstawać rano z łóżka. Utraciłem zainteresowanie. Czułem się winny. Nie wychodziłem w dzień z domu, robiłem to wieczorem, ale kiedy kogoś mijałem, to miałem wrażenie, że ta osoba śmieje się ze mnie. Z tego, że nie dostałem się na studia i siedzę rok.,,Co tutaj jeszcze robisz? Nie dostałeś się? A do pracy dlaczego nie pójdziesz?” Chciałem czytać książki, ale nie byłem w stanie skupić się na tyle, żeby doczytać jedną stronę. Wiedziałem ze muszę coś z tym zrobić. Szukając informacji jak sobie pomóc trafiłem na stronę http://moc-energii.pl i zamówiłem rytuał oczyszczenia aury. Kilkanaście dni po rytuale wszystko jakby zaczęło się układac po mojej myśli. Zacząłem mieć więcej sił witalnych i przestałem mieć czarne myśli. Ten stan utrzymuje się już kilka miesięcy a tamten okres zaczyna być tylko niemiłym wspomnieniem.