jeśli możesz to wejdź i odpisz a może uratujesz mi życie =

Pomóżcie mi :( nie wiem co się dzieje :( ciągle płacze,mam doła nie chce mi sie życ :( boje sie że do jutra nie dożyje :( wiem jedno...daje sobie maxymalnie rok życia i wiecej nie wytrzymam. Męcze sie tu bardzo ;( nie jestem jakąś gówniarą ktora placze po stracie chlopaka...ale jest ze mną źle. Błagam was o pomoc bo ja sama sobie nie radzę ;(((

do psychologa marsz :o

spisz w nocy?

A masz jakieś realne powody na tego doła? Czy tylko tak z nudów?

napisz do mnie na mail to pogadamy twazdz@op.pl

jak mamy ci pomoc, skoro nie wiemy, co sie stalo? :o

dlaczego nie chcesz zyc? daj sobie szanse i idz do dobrego psychologa.

ja potrzebuje pomocy ;( wiem o tym ale nie wiem jak mam sama sobie poradzic ;( czy to normalne że nie ma dnia abym nie płakała, denerwowała sie, wymiotowala, zdarza sie że mam stan podgorączkowy. Nie wyspiam sie w nocy. 14 h spania to dla mnie za mało. Nie wiem co sie dzieje pomocy ;((( ;((((((

My Ci nie pomozemy, idz do lekarza, nam mozesz tylko popisac, ale pewnie nikt z nas nie jest na tyle kompetentny, zeby Ci pomoc....

widze ze sie wszystkim w glowach przewraca, za duzo w dupach mają i teraz czarna rozpacz bo życiowych priorytetów brak... czego chcesz od zycia, wiesz? jak odpowiesz sobie na to pytanie to dąż do celu spokojnie cierpliwie, nie zakladaj sobie zbyt wiele, jesli wiesz ze mozesz tego nie osiągnąć w krotkim czasie...

wszystko bedzie ok, laski CI tu dobrze radza, wez sie w garsc i przejdz do lekarza, a na poczatek wez magnez w duzej dawce ( ok 500 mg/ na dobe)

jak wy mi nie pomożecie to i nikt inny mi nie pomoże... dobra widze ze nie potrzebnie zalozylam ten post bo jeszcze bardziej sie załamałam. Ja czuje że sie poddam i za pare dni godzin lub minut odejde w spokoju i bez bólu. Trzymajcie się. Ja już nie potrafie sobie dać rady. Powodzenia w życiu ;((((

to sa typowe objawy depresji:(. Idz do lekarza, to minie, uwierz.

a sama mieszkasz? jak nie, to idź do osoby, z którą mieszkasz; wyślij smsa do kogoś znajomego, nawet o bzdurach; jutro rano idź szybko do jakiegokolwiek lekarza dyżurnego, albo zadzwoń pod jakiś telefon zaufania; z jakiego jesteś miasta? z jakich okolic wogle? poszukaj w necie jakiegoś ośrodka interwencji kryzysowej najbliższego, zadzwoń tam, opowiedz co się dzieje; idź do lekarza koniecznie, bo może to jakieś hormonalne, albo jakiegokolwiek typu takie cielesne rzeczy, może się okaże, że zaczniesz się leczyć i będzie po problemie (np. przy problemach z tarczycą ludziom trochę odwala;)); nie bądź sama teraz

wstyd mi prosic rodzicow o pomoc bo oni juz mają tyle swoich problemow. Mama moja często choruje wiec nie moge jej zawracać glowy. Udala bym sie do jakiegos lekarza ale nie wiem jak to dyskretnie zrobić. Nie mam nawet pieniedzy na wizyte u psychologa ;( dlatego wolała bym po prostu odejść z tego świata i nie robic nikomu problemow ;((( zobaczymy jak to bedzie ;( módlcie sie za mnie tylko o to was prosze ;(

Mam to samo i nie zrzędzę :( :p

jak odejdziesz z tego świata, to dopiero będą problemy! tzn. wszyscy Twoi bliscy będą się międlić między żalem/złością/poczuciem winy, itd... nie ulżysz im, a wręcz przeciwnie na pewno; idź najpierw do normalnego lekarza; ewentualnie do psychiatry; poszukaj poradni zdrowia psychicznego najbliższej i wal tam jak w dym; nie trzeba skierowania, idziesz i się rejestrujesz i wchodzisz; możesz się rozpłakać czy cokolwiek, nikogo to nie zdziwi; do lekarza potrzebna Ci ewentualnie legitymacja ubezpieczeniowa rodzinna; chyba, że studiujesz, to studencka legita wystarczy;

idź do psychologa z NFZ szkoda kasy

na psychologa idź państwowo do przychodni, poszukaj w necie numeru, umów się na wizytę I znajdź sobie jakieś zajęcie - najlepiej ciężka praca fizyczna - jak masz chora mamę to jej pomyj okna, upierz dywan ugotuj obiad Wieczorem możesz nie mieć sił na depresję Mnie krótkofalowo pomaga butelka wina

herbatka z cytrynką ma racje - trzeba sobie obierać długo 0 ikrótkoterminowe cele niechby to było poprawienie trójki z biologii w środę, czy pozbycie się fałdki z brzucha do lata - ważne coż postanowić zawziąc się i działać

ale moi bliscy popłaczą i do miesiąca im przejdzie. A ja już będe w świętym spokoju i nie będe cierpieć ;((( poszukam jakiegos psychologa w moim miescie i postaram sie tam jutro iśc ale jesli on mi nie pomoze to napisze tu na kafe i dam wam wszystkim znać o mojej smierci. Dziekuje wam bardzo za rozmowe. Wiele to dla mnie znaczy bo w tej chwili przestalam płakać a to juz bardzo duzo dla mnie