Mam dwoje małych dzieci i czasami ogarnia mnie czarna rozpacz i z chęcią bym

uciekła z domu. Są dni, gdy denerwuje mnie ich płacz, krzyk i w ogóle całokształt: gotowanie obiadów, przewijanie, usypianie. Ale po chwili takiej złości ogarniają mnie wyrzuty sumienia. Często płaczę, krzyczę na nie. Mam wątpliwości, czy jestem dobrą matką. Czuję, że mnie to wszystko przerasta.

A w jakim wieku masz dzieci?

a ojciec ? sama się z tym mierzysz ?

4 lata i 1,5 roku

ojciec pracuje do 16 godziny, w domu jest ok. 17, pobawi się z nimi trochę, musi też w domu pracować dodatkowo, w weekendy mi pomaga, nie wie nic o moim stanie psych.

to z nim musisz porozmawiać, nie z nami

tylko o tyle mam lepiej ze mam jedno dziecko i ja pracuję ale nie raz jak przed wyjściem z pracy żałuje ze musze juz wracac do domu. Nie zawsze tak mam ale czasami. Mąż pomoga i to dużo ale to nie zmienia faktu ze męczy mnie czasem malutkie dziecko

Cholercia tyle sie napisalam i wszystko poszlo w leb. Mam podobna sytuacje.Tez mam dwoje dzieci jedno ma 10 lat,drugie 3 miesiace.jestem w obycym kraju,bez rodziny,znajomych,kolezanek.Maz wraca poznym wieczorem z pracy wiec tez nie moge liczyc na jego pomoc.W niedziele jedynie mi pomaga. Moze nie wyladowuje sie na dzieciach ale mam czasami ochote uciec stad w cholere sama jak dopada mnie kryzys. Jak chcesz to mozemy sie jakos wspierac psychicznie.Zawsze to razniej nam bedzie

mam dzieci w wieku 5lat i 1,5 roku, mieszkam w obcym kraju i jestem 24h na dobę z dziećmi do tego pranie, sprzątnie, gotowanie itp Czasem mam takiego doła, że ryczę , ale tak bardzo kocham moje dzieciaczki, że wszystko szybko mija :)

ech...skad ja to znam. ostatnio przechodzialm jakis kryzys,plakalam przy dzieciach ze zmeczenia, mialam dosc czasem wszystkiego, krzyczalam na dzieci. Codziennie wypijalam po kilka szklanek naparu z melisy, ktoregos dnia wybuchlam, naskoczylam na meza, z wyrzutami - nie uzasadnionymi, e to, ze tamto, rozladowalam zle emocje na nim, poklucilismy sie dosc mocno przez to. Oprzytomnialam jak zobaczylam ze jest mu przykro, ze jest zly, zawiedziony. Nie umialam mu powiedziec co czuje i napisama list, wylalam wszystkie swoje zale, wsystko co czuje, ze placze gdy go nie ma, ze czasem nie mam sil, ze czuje sie zle, przytloczona i wlozylam mu list do kieszeni. Przeczytal go w pracy i wrucil z kwiatkiem dla mnie. Przeprosil mnie choc nie mial za co, od razu lepiej sie poczulam

moze to wredne, ale podnioslyscie mnie na duchu, ze nie tylko ja tak mam. Mam 5-cio miesieczna coreczke i czasami a wlasciwie najczesciej nie daje rady. Maz wychodzi po 7 wraca po 17, niby pomaga, aleglownie to mnie wszystko ciazy. Do tego corka jest bardzo marudna a po przebytym zapaleniu pluc ja panicznie sie boje nawet katarku i ciagle wyszukuje jakies dolegliwosci. Bledne kolo. Rece opadaja

przypadkiem tabletek anty? ja zachowywałam się po nich podobnie do ciebie...