ksiądz się wydarł na mnie przy spowiedzi przy wszystkich

kotek motek-masz racje jest coś takiego,ale jak wazniejsze święto czy uroczystośc to jest wymagane wstawienie się przed konfesjonałem.Więc tu tez gdzieś uznawanie takiej formy za znacznue mniej wazna

Nie wiem... może ja się mylę, może jestem nawiedzona. Ale po samej spowiedzi uczucia są bardzo pozytywne. Jak się poczuje, że się wyznało coś bardzo intymnego, ale że to już poszło w zapomnienie. Że nie jest ważne, zostało wybaczone. Gdyby to polegało tylko na wyznaniu w modlitwie, nie miałabym takiej satysfakcji. A powiedzenie drugiemu człowiekowi, nie zawsze milemu, o swoich grzechach to jest coś hmmm... prawie heroicznego;). Ja tak patrzę na spowiedź. I dzięki temu jest mi łatwiej.

W moim wypadku jest podobnie ,co u "Anioła Ciemności" z Kafe. Również odczuwam wstyd przed spowiedzią w swoim kościele ,kiedyś tak było raz i wiem co to za uczucie ,gdy siedzisz w ławce a ksiądz patrzy na ciebie ,gdy stoi przodem do ludzi ... nie znoszę tego uczucia od tamtej pory i zawsze, jeśli już jestem u spowiedzi ,to w jakiejś innej parafii,lub podczas rekolekcji ,gdy to jest masa księży spoza parafii. Tak w ogóle, to moja ostatnia spowiedź była nieplanowana ,gdyż odbyła się na pogrzebie wujka ,gdyby nie to ,na pewno by tego narazie nie było.Więc trzeba było przyznać księdzu ,że nie było się od blisko 2 lat.Ale w moim przypadku był to młody ksiądz,więc nie bardzo był nawet tym poruszony.

zal.pl tych ksiezy i tyle

rozmowa z Panem Bogiem w myslach moze byc forma spowiedzi

A ja myślę że spowiedz jest bardzo potrzebna. I zresztą sam J/ e/ zus dał takie polecenie aby sie spowiadać, więc ja się spowiadam i dobrze mi to robi.Nie narzekam.