zabawka??

nie znamy się dobrze. nie mamy numerow telefonow, adresow. Napisałam piękny, choć nie wprost list miłosny. Spotkaliśmy się po jakimś czasie. On zamiast skrępowania, że zrobił głupiej idiotce jakieś złudne nadzieje, wysyłał fałszywe sygnały to On zmienił swoje zachowanie o 180 stopni. Był czarujący, lekki flircik, uśmiechy, i przede wszystkim nieudawana radość, że mnie zobaczył. Ale nie było żadnego ciągu dalszego. Kawki, herbatki, numeru telefonu. Nieładnie jest się tak bawić uczuciami. Nigdy nie stawiać kropki nad i choć zawsze tylko tego brakowało, w każdej sytuacji.

Jak go znarowiłaś, że to ty robisz pierwsze kroki, jakieś listy, to było trzeba i teraz go na kawe prosić. Mysle, ze laskawie by się zgodzil.

no i co z tego?

i tak dziwne, że cie nie ofukali, ze facet jak chce to robi. znaki niewerbalne nic nie znaczą. ja na swoje nieszczęście uwierzyłam takim słowom. był on. byłam ja. on zbyt niesmiały, choć nie wydawał się, ja zbyt dumna, żeby zrobić coś więcej. "bo przecież zrobiłaś już i tak dużo, wystawiłaś się na tacy, jak nie bierze, znaczy ze ma cie w nosie". I co? żyję wciąż tamtą miłością, a o tym, że on kochał mnie- dowiedziałam się za późno.