Komu wierzyc- lustrze czy zdjeciu?

To nie prawa że w lustrze widzicie swój prawdziwy wygląd ponieważ w każdym lustrze wygląda się inaczej np. Szykuje się do szkoły patrzę w lutro i wyglądam normalnie ale jak przychodzę do szkoły i patrzę w lustro przy szatni to widzę inną osobę, nie chodZi o to że włosy mam rozczochrane, po prostu inaczej wyglądam, tak samo jak jestem u znajomej, u niej też nie wyglądam jak w lustrze w domu więc tak jak mowilam to nie prawda że na zdjeciach nie widzicie prawdziwych siebie, a tak wg to czytałam że w lustrze wygladasz 2 razy ładniej a na zdjęciach 3 raz brzydziej . To wszystko

reasumując trzeba sie nauczyć OOBE :)

umaluj tylko to mniejsze oko i sie wyrówną :D:D:D

"Nataszaaaaa" i "naukowo" mają rację. Rzadko zdarza się idealnie proporcjonalna i symetryczna twarz, która wyglądałaby tak samo w lustrze i na zdjęciu. Jesteśmy do niesymetryczności swojej twarzy przyzwyczajeni, jednak jest to rzeczywiście inny obraz niż ten postrzegany przez osoby z zewnątrz. Jeśli staniecie naprzeciwko dużego lustra, trzymając w jednej ręce lusterko pod odpowiednim kątem, będziecie mogli w nim zobaczyć odbicie swojego odbicia, czyli swoją twarz taką, jaką ją widzą i lubią inni i jaką możecie zobaczyć na zdjęciach. Ja staram się przyzwyczaić do odbicia mojego odbicia :-), ale nadal trudno mi uwierzyć, że ktoś może uważać tą "wersję" mojej twarzy za znośną.

"Naukowo," i gość powyżej zacnie prawią. Twarz w lustrze jest wertykalnie odwrócona, od najmłodszych lat przywykamy do takiego swojego obrazu, jaki widzimy w lustrze, przez co zacierają się asymetrie twarzy, które każdy z nas ma w mniejszym, bądź większym stopniu. Zdjęcia, bądź nagrania wideo są dla większości szokiem, gdyż widzimy na nich "odbicie odbicia", czyli niejako zupełnie inną osobę, obraz nowy dla mózgu. Twarze wydają się nierzadko groteskowo wręcz wykrzywione. Długo, na prawdę długo rozpracowywalam ten temat, bo gdy to odkryłam, że dla świata zewnętrznego wyglądam tak, jak na zdjęciach, załamałam się.

Polecam jednak taki eksperyment. Zrobić sobie zdjęcie aparatem tylnym (czyli nie selfie, bo przedni robi mirror image). Zdjęcie będzie prawdopodobnie paskudne.

Następnie trzeba obrócić je w edytorze, zrobić 'vertical flip', czyli uzyskać zdjęcie z lustra.na tym samym zdjęciu, poprzednio groteskowo wykrzywionym, zobaczymy znowu swoją, ładna twarz.

Doprawdy dziwne zjawisko.

Dla pocieszenia dodam, że dla innych wyglądamy tak, jak dla samych siebie w lustrze, gdyż inni z kolei od początku przywykli do tego obrazu,który my widzimy na zdjęciach jako wykrzywiony.

Kolejny eksperyment - polecam stanąć z bliska osoba przy lustrze. O ile nie ma perfekcyjnie symetrycznej twarzy, zauwazycie, że wygląda conajmniej dziwnie, a jeżeli ma np. pieprzyk na twarzy, będzie on z drugiej strony. Można też zapytać, jaki z kolei wasz obraz woli - ten rzeczywisty, czy ten lustrzany? Odpowiedz może zaskoczyć.

Jeszcze takie ćwiczenie na koniec.  Przezwyciezylam dzięki niemu wstręt do swojej twarzy na zdjęciach. Jak najwięcej nagrywać się kamera ( ta nigdy nie pokazuje mirror image) i przyglądać się temu i jeszcze raz przyglądać, obracać się w każdą stronę, robić slow motion, im więcej będziemy się oglądać i z tej "brzydkiej" strony, tym bardziej mózg przywyknie do niej i twarz wyda nam się w sumie nie taka zła i nie odbiegającą od wizerunku z lustra.  Powracać do nagrań często, z wciąż zwiększająca się częstotliwością  Pewnego dnia powiecie: hm, całkiem jestem niezła/niezły na tym filmie.