Do wszystkich rok/dwa/pięć lat po ślubie.Jesteście szczęśliwi?

Pytanie jak wyżej.Czy gdybyście mogli cofnęli byście czas i do ślubu nigdy by nie doszło? Jak zmienili się Wasi mężowie/Wasze żony po ślubie? Czy małżeństwo daje szczęście? Ja mogę o sobie powiedzieć tyle.Żyję z człowiekiem który naprawdę mnie kocha.Wiem ,że dzielę życie z osobą odpowiedzialną, dobrą, uczynną.Kocham mojego męża.Po ślubie jednak w jego zachowaniu zaszły pewne zmiany,pewne zachowania których w narzeczeństwie nie było.Ciekawa jestem z czego to wynika.Z codzienności, przyzwyczajenia,świadomości że po ślubie można pozwolić sobie na więcej złego , bo i tak mnie nie zostawi....?

podaj przyklad takiej zmiany

Może to będzie banalne,ale teraz np nie ma oporów żeby mnie o coś opierniczyć,ale maksymalnie się na mnie wkurzy c. Chodzi też o codzienne sprawy, typu brudne skarpety porozrzucane po pokoju.Nie zaskakuje mnie już pomysłami na spędzenie wolnego czasu,najchętniej siedział by w domu etc etc

oj biedulko, widzisz ty masz takie problemy, trzeba byla sie dwa razy zastanowic, a co nie wiedzialas ze faceci sie zmieniaja po slubie? Szukaja gospodyni domowej ktora ugotuje, upierze, zrobi dobrze i tyle, zal mi ciebie, trzeba bylo dluzej z zycia pokorzystac..a pozniej wyjsc za maz, faceci sa bardziej dojrzali po 30..niestety

Singielka. Zależy jak na to spojrzeć.Z jednej strony naprawdę mam cudownego męża i jestem szczęśliwa że do końca życia ma kto przy mnie być.Z drugiej strony-nie wiem może łudziłam się że on się nie zmieni.Fakt wyszłam za mąż z własnej nie przymuszonej woli mając 21 lat.Mąż jest ode mnie dwa lata starszy.Powoli zaczyna przytłaczać mnie codzienność,monotonnia i przeraźliwa zazdrość z Jego strony żebym czasami z każdym facetem z którym rozmawiam nie poszła do łóżka.Tak więc widzisz z jednej strony jestem b. szczęśliwa że jest ze mną a z drugiej zaczynam się już dusić ...

no wlasnie, zaczynaja sie u mnie zmiany tez, cholerka, wkurzaja mnie one, tam gdzie sie rozbiera zostawia rzeczy osobiste tez, podaj przynies, kazdego dnia on po pracy siada i zajmuje sie swoimi ulubinymi zajeciami, kochanie co na obiad, co na deser, a teraz chce kawke a teraz piwko, i pewnie to moja wina, bo robie to wszystko, hehehehe tez mnie nie zaskoczy juz niczym, siedziec najchetniej chce w domu, w lozku tez podupadl,, raz w tygdniu i sie nie przemecza, ale ja mam juz dosc, zaczynam go nie sluchac, nie podaje mu kawki piwka mowic och zapomnialam, siedze przy laptopie albo czytam, ale wiem czeka mnie rozmowa bo tak byc nie moze, nie zauwaza ze zrobilam przy sobie to i tamto jak wlosy, nowa bielizna itp, ja w tym tkwic nie bede jak nie dotrze to mam go w dupie i odchodze, wiem, ze to typowe po malzenstwie, wiekszosc albo wszystkie tak maja do siebie, mam gdzie isc i jestem mloda, nie ten bedzie inny, dzieci nie mamy wiec .... pozdrawiam

Nie cały rok po ślubie i nie jestem szczesliwa. Jak bym mogla cofnac czas nie wychodziłabym za mąż

w maju minął rok, też nie jestem scześliwa

Noi zobaczcie....' Mamy mężów-teoretycznie w niektórych kręgach jesteśmy "lepsze" od tych wszystkich starych panien ... Tylko co mamy tak naprawdę? Co to za życie-monotonnia , codzienność i zero perspektyw że jutro będzie lepiej.To przerażające że małżeństwo tak zmienia ludzi.Praca,kasa, codzienność to przecież nie wszystko. A wiecie co jest jest najgorsze... że my żony też niestety się zmieniamy i to niestety nie na lepsze...

to same zróbcie coś żeby było lepiej. Szczęście samo nie przyjdzie, A może ci wasi mężowie są tak samonieszczęśliwi jak wy....

więc mówie. Ale dlaczego to zawsze my -żony mamy się starać za dwoje?Założę się że ani jeden facet nie widzi problemu w takim stanie rzeczy.Dla nich nie ma problemu-życie toczy się dalej.A to że to życie wygląda jak wegetacja=to co ważne że im nie przeszkadza...

2 lata po slubie.. wychodzac za mąz mialam obawy..a teraz..z każdym dniem jestem coraz szczesliwsza!

rozmawiać ze sobą. O swoich oczekiwaniach, problemach, znależć jakieś wspólne zainteresowania. Może właśnie dlatego że nic się nie mówi oni myślą że tak ma być. Facet to facet- jak mu czegoś palcem nie pokazesz nie zrozumie o co ci chodzi...

Wiktoria, to zdradź nam przepis na udany związek ::::::) Może to racja, brak pasji , i zajęć którym można by się wspólnie oddawać tworzy pewnego rodzaju przepaść pomiędzy partnerami. Sprawia że się od siebie oddalamy. Codziennosć mnie przytłacza.Ciągle jest coś do zrobienia.Czasami nie rozmawiamy ze sobą kilka dni, mijamy się.Gdzie tu znaleść czas na partnerstwo :(

nie mamy dzieci. Co mają tu do rzeczy dzieci? nie sądzę aby to był sposób na kryzys w związku

czas trzeba tylko chciec. Moj mąz tez pracuje ja zajmuję się dziećmi mamy kupę problemów ale zawsze chociaz chwilę dla siebie znajdziemy

jeszcze bardziej nas do siebie zbliżyły

Staram się żeby znaleść na to czas.Co jakiś czas wychodzimy do kina, na spacer, jeździmy na wakacje. Ale wszystko to tylko i wyłącznie dzięki temu że ja się zajmuję organizacją tego.Gdybym nie nalegała i nie załatwiała On nigdy by na to sam nie wpadł. Jego rozrywki ograniczają się do telewizora i niedzieli u teściów. Kurczę kocham Go , i chyba tylko dlatego wytrzymuję .

Nie ma reguły.

aż do znudzenia

racja. rozmowa duzo daje. My na przykład czesto ze soba rozmawiamy, szczególnie na tematy wydało by się krepujące, z tym seksem tez, o pracy o teściach o jego siostrze, o mojej siostrze dlaczego nas wkurzają i tak dalej.

Ja jestem od 6,5l mężatką, a od 8 razem :) Tak jestem szczęśliwa: Tęsknię za mężem jak jest w pracy, on również dzwoni kilka razy w ciągu dnia :) Nadal uwielbiam gdy mnie całuje, zdarzają się dreszcze :) Nadal słyszę komplementy :) Kochamy się średnio 4-5 razy w ciągu tygodnia, ale zdarza się i 7 (zależy od zmęczenia :P Rozmawiamy o naszych pragnieniach seksualnych :P Mężuś robi mi kolację :P Martwi się i jest zazdrosny (nie chorobliwie oczywiście) ja również :) Dbamy o siebie jak przed ślubem tzn nie roztyłam się :P, staram się zawsze bardzo ładnie wyglądać nawet gdy jestem w domu :) Oboje jesteśmy pedantyczni pod względem czystości :) tzn Dużo ze sobą rozmawiam, gdy wracamy z pracy to pytamy co słychać, co się dziś wydarzyło itp Nie ma związków idealnych, więc oczywiście kłócimy się czasem, ale szybko nam przechodzi :D Czy się zmieniamy po ślubie? Tak zmieniamy się, jesteśmy bardziej odważni i swobodni w związku np. mój mąż podczas rozmowy ze mną drapie się (ma problemy ze skórą), a mnie to strasznie irytuje :/ Nie lubi ze mną chodzić na zakupy ;/ Strasznie marudzi :( ... ma wady jak każdy, ale staram się je akceptować :) ... Chcę się przy nim zestarzeć :)

jak nie powiesz sama jasno i wyrażnie to i to mnie wkurza a tamto chcę zmienić to nikt się nie domyśli o co ci chodzi

Napisałabym coś więcej ale uciekam, może jutro się odezwę jak będę miała chwilkę. Zapytam się jeszcze, mieszkaliście przed ślubem, bo my w zasadzie to nie ale wspólne studia, widywanie się codziennie, w pewnym okresie czesto nocowaliśmy u siebie, czasem przez dłuższy czas ale nigdy nie dłużej niz 2 tygodnie na raz.

Nie mieszkaliśmy razem przed ślubem. W ciągu tych dwóch lat poznałam go już doszczętnie.Od tej złej strony też. Przed ślubem był strasznie pedantyczny pod względem .Zawsze ogolony, pachnący,wykąpany, co miesiąc wizyta u fryzjera. A teraz? Najchętniej mył by się co drugi dzień,goli się tylko jak już na niego krzyczę że wygląda jak bezdomny, zdarza mu się wyjść z domu w brudnych spodniach.... Głupio mi tak wytykać jego wady, bo ma oczywiście także wiele zalet. Chce mi się płakać,bo wiecie co jest najgorsze?Ze gdy chcę z nim porozmawiać o tym co mnie gryzie i co mnie denerwuje on najczęściej słucha mnie owszem,ale na zasadzie" gadaj sobie gadaj" i uważa oczywiście że wyolbrzymiam i że to moja wina bo ja też się zmieniłam Co do sexu po ślubie- co do intensywności oczywiście zmalała do minimum, chociaż na doznania nie narzekam... Co ja mam zrobić?Powiedzieć mu że jak się nie zmieni to koniec?

Są coprawda kobiety które mają gorzej-mąż alkoholik, nierób,kat ,ale ja wychodziłam za mąż za innego człowieka niż ten z którym obecnie sypiam....

"Do wszystkich rok/dwa/pięć lat po ślubie.Jesteście szczęśliwi?" NIE !!

jestem szczęśliwa od 27 lat nadal sie kochamy dosłownie i w przenośni, nie mogłam lepiej trafić, ale ma to, co powinien mieć: - bardzo, niezmiennie dba o higienę, - daje sie namówic na moje rózne pomysły i potem jest zadowolony, - lubi czystośc i pomaga mi w domu albo ja jemu :P - docenia to, że pracuję i też zarabiam, chociaz zarabiam mniej, - zachwyca sie mną cały czas i od zawsze boje się, że przejrzy na oczy :-) - nigdy, ale to nigdy nie dał mi powodów, żebym zwątpiła w jego wierność i lojalność, nigdy nie czułam się zagrożona i dbam, żeby on też miał taką pewność - potrafi przeprosić, zarazić mnie swoim entuzjazmem, optymizmem (ogólnie dobrymi emocjami) jestem szczęściarą, mimo iż czasem się kłócimy, czasem mamy gorszy czas, nie żałuję, nie wyobrażam sobie innej rodziny

mezatka od prawie 4 lat. Czy jestem szczesliwa?? TAK!! bardzo :)