Wróciłam z emigracji. Co dalej....

Witam wszystkich :) Przepraszam, ze temat topiku jest bardziej skierowany do kobiet. Ale sama jestem kobieta i chciałabym bliżej poznać Wasze losy po powrocie do Polski z emigracji. Ja nadal jestem daleko ale chcę wiedziec jak radzicie sobie Wy - kobiety, matki, żony, pracownice? Jesteście szczęśliwe, to był dobry wybór?? Czekam na Wasze wpisy... Pozdrawiam

co dalej??.....bedziesz siedziec w domu bo jest kryzys....

no ok to już wiem ;) a poza tym??? czy stare przyjaźnie nadal się utrzymują, czy znajomi nadal chca się z Wami widywać, jak układa się z resztą rodziny????

znajomi....tak rodzina....lepiej ale pracodawcow nie ma...:-(

-> tak myślę a kiedy wróciłaś?

Byłe przyjaznie kwitna:)Ogolnie jest super!Natomiast ogromny minus praca, polska mentalnosc szarzy ludzie wiecznie narzekajacy ale ja jestem uodporniona:)Wiele sie nauczyłam podczas emigracji,poznałam ludzi i zwiedziłam mnóstwo krajów i nie żałuje;) Wiem ze poza Polska katolickim zaściamkiem jest wiele mozliwosci!;) Wróciłam ze wzgledu na przyjaciół takich od serca:) Przezyłam swoje i sie wyszalałam wieć mogłam spokojnie wrócic i nie przeszkadzaja mi juz Ci marudzacy ludzie w sumie ich rozumiem siedzac całe zycie w Polandi....kazdy by skwasnial:)

Taaa, jasne, ze wzgledu na przyjaciol:D:D Gdybys miala swietna umyslowa prace dajaca perspektywy, super zarobki i przyjaciol -tubylcow, to w zyciu byc nie wrocila, wiec nie chrzan:D A skoro wrocilas juz do tej Polandii(dwa i nieuku), to przestan narzekac na narzekajacych ludzi, bo udawadniasz, ze jestes dokladnie taka sama

napiszcie więcej macie dzieci? mężów? jesteście same? ile macie lat? jak dawno wróciłyście?

Prace miałam na stanowisku kierowniczym co jest szczytem marzen dla wielu Polakow nie tylko zagranica:)Było mnie stac na luksusowe życie ale ze nie jestem materialistka jak wiekszosc ludzi to wrocilam:) i nie żluje choc na pewno wroce jeszcze na wakacje tam gdzie kiedys przezylam swietne 3 lata swojego zycia:)Ja nie jestem mezatka jestem w długoletnim zwiazku i nie mam dzieci:) Pozdro dla byłych emigrantek! p.s nie zwracajcie uwagi na żałosne komentarze zawistnych polaczkow ktore nigdy odwagi nie mialy wyjechac bo po angielsku pewnie ej bi ci i to wszystko:)

to zabawa super zycie fajna sprawa:)

:)

ktorej nie zamienilabym na odpowiednik w kraju. podziwiam odwage autorki bo ja nie wyobrazam sobie powrotu do kraju i calowania szefa w tylek zeby miec prace, a jak juz sie ja ma to zawsze jest cos pod gorke i nie pasuje przelozonym. co do przyjaciol - odwiedzam ich srednio 2 razy w roku i jakos dalej chca sie ze mna widywac. mysle ze o ile sie nie wymadrzasz i nie traktujesz ich z gory to dalej beda chcieli utrzymywac kontakt.

Taaa, stanowisko kierownicze:D Kotek, za dlugo mieszkam za granica, aby wierzyc w takie kity, ze ktos kto wyrobil sobie swietna pozycje zawodowa(i nie mam tu na mysli kierownika sklepu:D), obracal sie w towarzystwie wyksztalconych tubylcow, postanowil nagle wrocic i zaczynac w Polsce od zera:D

Nie musisz wierzyc:)Nie oczekuję tego po Tobie:) Łap za miotełkę i do pracy biegusiem:) Wiem ze Ci przykro ze inni potrafia odniesc sukces w krótkim czasie rozumiem Cię ale Ty tez mozesz jak sie postarasz! Pozdrawiam sedecznie:)

bycie tzw obywatelem swiata ale ze stalym miejscem - kotwicą, do ktorego mozna wracac. Wyjezdzalam ( dzieki firmie) na pare lat w swietne warunki zawodowe, finansowe, towarzyskie, potem wracam i wiem, ze to powtórzę. Tam mi sie lepiej powodzi, ale tu jest mój dom, przeze mnie urzadzony, z wszystkimi ulubionymi przedmiotami, do niego z przyjemnoscia wracam. Z drugiej strony szkoda mi by bylo nie pozyc w innych krajach i kulturach , to bardzo wzbogaca zycie. Mnie jest wszedzie dobrze, moze dlatego,ze mam wybór.

ja (autorka) nadal jestem za granica :) ale jestem bardzo ciekawa opinii tych, którzy wrócili do Polski ja nie mam ochoty wracać, bo nadal pamiętam jak wyglądało moje życie w Polsce - szczególnie zawodowe - bo o prywatnym to mogłam sobie jedynie pomarzyć ;) (taki zapierdziel) ale jestem ciekawa jak to wygląda, bo może moja pamięć i do tego wyobrażenia mijają sie z rzeczywistością.... piszcie Kochani!!!

Rozbawilas mnie:D Opowiadaj dalej te bajki o luksusie w jakim zylas, na pewno znajomi w Polsce to lykaja i ci zazdroszcza, ale tylko ty wiesz jak jest naprawde

Pozdrowienia dla aktualnych i byłych emigrantów:)

zapomnialam dodac mam meza od 6 lat, nie mamy dzieci, mamy dom (na kredyt of course) dwa koty, rybki i samochod. jestesmy szczesliwi z dala od rodziny ktora sie wiecznie wtraca w zycie i tesciowej ktora ciagle chcialaby zeby maz ja utrzymywal choc ma dobrze zarabiajacego meza i wczesna emeryture. jedynie zaluje ze nie moglam ze soba zabrac przyjaciol no ale sa telefony maile i bilety lotnicze wiec sie widujemy i mamy staly kontakt. tutaj tez mam serdecznych przyjaciol, choc niewielu, ale liczy sie jakosc nie ilosc. pozdrawiam i zycze udanego zadomowienia w kraju

ja wyjechałam 3 lata temu mam męża, dwoje dzieci, zwierząt - brak :P dom - na kredyt, przyjaciele - są (popieram:jakość nie ilość) co zyskałam: CZAS!!!!!

Znajomi nie zazdroszcza :)Bo to nie sa materialisci:)nie dla wszystkich swiat kręci sie wokół kasy i maja inne priorytety w życiu:) Pozdr dla emigrantow;)

ludzka zawisc!Ktos ma lepiej to trza zgnoic:)

może ktoś jeszcze? :)