Przez nieśmiałość specjalnie zniechęcam faceta zaineresowanego mną!

na to (podobną sytuację), myślę, że to nie była żadna nieśmiałość tylko poprostu, może dowartościowanie albo może jakieś zainteresowanie - ale nie na tyle żeby poznać się. Szkoda, ale tak bywa. Kilka miesięcy potrwało ale trzeba próbować zapomnieć i dalej. Chociaż trudno. Przynajmniej spróbowałem więc nie mogę sobie za dużo zarzucić - ale zawsze coś tam człowiek kombinuje, że może trzeba było "tak, czy inaczej". Nic to - jutro robię dłuższy wyjazd rodzinno-turystyczny i jak mi pobyt w zupełnie innym miejscu nie za wiele pomoże - nie wyleczy - to niezła "porażka". Powalcze, chociaż już teraz powinno byc łatwiej - bo sporo czasu się nie widujemy. A nie jest. Pozdrowienia

niedokończone sytuacje mają to do siebie że ciężko o nich zapomnieć.... :((( trzeba kuć żelazo póki gorące....

u mnie widzę wtopa jakich mało - nadal nie mogę zapomnieć. Tyle miesięcy. Ale teraz to ja się boje jeszcze raz spróbować podejść z próbą rozmowy - tym bardziej, że widujemy się coraz rzadziej. A kiedyś było mi łatwiej. Widzę, że im więcej czasu upływa tym trudniej zdecydować się na ponowny krok - kiedyś nie liczyłem się z tym że może nie wyjść rozmowa - a teraz myślę, że mogę się okazać jakimś intruzem, którego nawet nie pamięta. Ot, taki desperat po kilklu miesiącach się pojawia ponownie. Nie sądziłem że jestem jakiś specjalnie strachliwy rozmowy - a tu proszę -ups, niespodzianka - starach podejść do kogoś kto się podoba. A zdawało mi się że obojgu nam zależało - ale może tylko się zdawało. I co tu robić - i tak źle i tak nie dobrze.

Jak może rozmowa nie wyjść? Może ona nie chce.