Dzieli nas 15 lat... Czy związek ma jakiś sens?

Mam 19 lat od 2 lat przyjażnię się z facetem o 15 lat ode mnie straszym. To najwspanialszy mężczyzna jakiego do tej pory znałam... Wiem, że zawszę mogę mu zaufać i powieżyć swoje sekrety o których anwet nie wiem moja przyjaciółka... Do dziś wierzyłąm w przyjażń damsko-męską... Wierzyłam bo chciałam wierzyć, bo on miał żonę... Dla wszystkich, którzy to czytają nie łączył nas sex, nie spaliśmy ze sobą... Dziś wiem, że to co do niego czuję to nie tylko przyjażń. To już jest miłość. On rozstał się żoną... są po rozwodzie i chce być ze mną... Tylko, że ja mam teraz mega mętlik w głowie, nie wiem czy to ma jakiś sens... Wiem, że nie będzie się bez krytyki ludzi (mieszkamy w małym miasteczku) nie przejmuję się tym, wiek dla mnie też nie ma znaczenia. Wychodzę z załozenia, że jak się kogoś kocha to się nic nie liczy... Tylko, że ja boję się tego zobowiązania... tego, że nie jestem w stanie zapenić go czy naprawdę go kocham i czy tak będzie już na zawsze... Czekają mnie teraz studia, wiadomo inne miasto, nowe otoczenie, nie wiem czy to jest miłość mojego życia. Nie chcę go ranić, bo naprawdę jest dla mnie kimś ważnym... Co wy o tym myslicie...?

za młoda, musisz dojrzec ..

zawsze bedziesz miala te obawy co masz teraz , czy to z partnerem rowiesnikiem , czy starszym o 3 lata ! jesli ich miec nie bedziesz (watpliwosci) to znaczy ze jestes zauroczona , zafascynowana , ale nie , ze miłujesz ...

gorzej gdyby on był młodszy, to by dopiero była patologias