Niewiedza daje szczescie...

Wolalabym nie wiedziec, czemu. Niestety wiem. To boli. Zjada mnie, chociaz minely juz cale dlugie lata... kiedys, pare ladnych lat temu, zostalam porzucona. Dla... "przyjaciolki", ot z dnia na dzien. Dlaczego? "Bo ona w kazdym sensie jest lepsza, a on nigdy mnie nie kochal i mam go sobie wybic z glowy , on jest tylko jej". Od tamtej pory zmienilam sie calkowicie! nie jestem soba, nie umiem byc. Nie ma dnia, bym o tym nie pomyslala. Mam faceta, od 2 lat. Ale boje sie. Nie umiem sie z nikim zaprzyjaznic, martwie sie, ze jakas zawroci mu w glowie. Moje poczucie wlasnej wartosci=0... jak mam zapomniec?! jej slowa mam w pamieci, jakby powiedziala to przed momentem...