Boję sie,że moje życie nie będzie nigdy miało sensu.

no wez. chociaz ich opisz

cholera mam podobnie jak ty,ale no juz troszke wiecej lat. tez mi sie wydaje ze masz depresje.ja tak samo sie z tym zmagam,kazdy dzien wyglada tak samo,jakas tam praca,a jak wolne to w wiekszosci leze w lozku caly dzien i kafe,ciagle jem,choc czasem juz normalnie cos takiego mnie dopada ze zjadam jakas zupke chinska na caly dzien i chudne. mam problemy wlasciwie w kazdej dziedzinie zycia: -w domu mialam ojca dla ktorego dzien bez afery byl dniem straconym,wyzwiska itd cos normalnego -w pracy mobbing ciagle cos ode mnie chca,wiedza ze jestem slaba i to wykorzystuja -znajomi ciagle gdzies mnie wyciagaja a ja nawet nie mam ochoty wyjsc,a to bo nie umiem tanczyc a to sie upije a to cos sie stanie.ogolnie sa juz zmeczenia mna i nie mam ich zbyt wielu -moj facet,totalnie mnie olewa ostatnio,nawet nie wiem czy nadal jestesmy razem. -zwiazki-byly chlopak tak mi zryl psychike ze szkoda gadac -wyglad niby gruba nie jestem,ale potrafie calymi dniami gadac o dietach doszlo do tego ze praktycznie w pracy ze mna nie gadaja bo zaduzo sie uzalam.mam obsesje na punkcie makijazu-nie wyjde po bulki bo mam tak niska samoocene ze mysle ze wstyd sie tak pokazac. -studia,to moja najwieksza porazka,iles lat juz niezaliczone,kazdy rok to co innego szczerze przyznam ze juz sie nawet przyzwyczailam ze jestem takim przegrancem,kazdego dnia rycze,siedze sama w domu,ciagle mysle o moich niepowodzeniach.wszystko biore do siebie,wystarczy ze ktos mi na cos zwroci uwage a juz mam ochote sie poryczec.