Dlaczego niektórzy nie chca mieć dzieci??Do pań i panów

Nie, napisałam w kontekście kultury judeo-chrześć. Offerma stwierdził, że taka pochwała dzietności jest wytworem kultury judeo-chrześć., a ja dałam przykład na to, że nie, bo jest znacznie starsza. Jeżeli jakaś tendencja jest starsza od pewnej kultury, to nie może być jej wytworem. Tylko o to mi chodziło.

Inżynier, ja mam zajęcia ze studentami i nauczyłam się przestać wierzyć w opowieści rozmaitej treści. Zupełnie przypadkiem rzuciłaś dwoma przykładami, które zupełnie przypadkiem znalazły się na jednej stronie w wikipedii? A wiesz, że komputery najczęściej psują się, gdy nadchodzi termin oddania pracy? I jaka jest wtedy częstotliwość wadliwości mejli:)? Proszę Cię:)

ok, nie zauwazyłam ze dyskusja jest akurat na tym etapie, nie czytalam dokladnie calosci.

Mam doświadczenie w tłumaczeniu wszystkiego od początku i na sto sposobów, więc bez stresu:)

Ale kto mówi że to stworzyła kultura judeo-chrześcijańska? Z resztą co za różnica, czy przyjęła to od kogoś czy sama ów zwyczaj wytworzyła. Fakty są takie że Polska znajduję się pod wpływem tradycji judeo-chrześcijańskich, którego częscią jest właśnie fakt gloryfikacji posiadania potomstwa.

Offerma:)

Heh wpuścić.... wieprza do ogrodu :P Nie no żart :P Dobra chyba trzeba na dziś skończyć... a tak na marginesie, co wykładasz Ajdn? :)

jak dla mnie malo scisle sie wyrazasz. Nie rzucilam przykladami przypadkiem, dlatego,ze akurat była mowa o potrzebach czlowieka. Nie rozumiem tez o co ci chodzi w oddawaniu pracy. Zajecia ze studentami ( na politechnice, z projektowania) mialam przez 11 lat ,wiele sie tam sciagnąc z komputera nie dało , w kazdym razie na pewno nie definicje, bo nie o nie chodziło.

Jest różnica. Jeśli to wytwór jednej kultury, to w pozostałych ciśnienie na posiadanie potomstwa powinno być znacznie słabsze. Nie jest. W Chinach, także starożytnych, dzieci były także symbolem bogactwa i szczęścia. To bardzo uniwersalny symbol- zauważ, że dzieci mają wygląd, który wzbudza w nas instynktowne chęci do zaopiekowania się nimi. Mówiąc potocznie- wyglądają słodziutko- duże oczy, nieporadne gesty, wszystko, co ma na celu rozczulać, a tym samym skłaniać do udzielenia pomocy. Odważyłabym się na stwierdzenie, że nawet najbardziej zacięta anty-dzieciata kobitka z tego tematu nie przeszłaby obojętnie obok opuszczonego płaczącego dziecka. To właśnie instynkt nam nie pozwala- kulturowe uwarunkowania pojawiły się dopiero później.

Jako, że osób prowadzących moje zajęcia jest w Polsce garstka, a cenię sobie moją anonimowość w sieci, to powiem, że zajmuję się kulturami i językami prekolumbijskimi:) Kocham moją pracę, nawet gdy likwidują moje lektoraty, bo okazuje się, że z dwójki zapisanych chętnych zostaje tylko jeden zapaleniec:)

Miało byc: Nie rzucilam przykladami przypadkiem, LECZ dlatego

Czas skończyć, bo też jestem nieprzytomna:) Biorę jeszcze leki przeciwbólowe (połamałam dość paskudnie nogę), to zawsze łatwiej zasnąć. Z wieprzem świetne, obchichotałam się tutaj:)

Śledzę ten wątek od jakiegoś czasu, napisze coś od siebie :) Jestem mężatką i nie planujemy z mężem dzieci na razie :P Póki co mam na co dzień rozkczyczaną gromadkę 18 dzieciaczków Nie planujemy dziecka z jednego, a może aż jednego powodu :P Jesteśmy młodym małżeństwem i w pierwszej kolejności chce się nacieszyć moim mężem, "pożyć" w tym związku...pchać się zaraz po ślubie w pieluchy...ehhh to nie dla mnie...ale jak ktoś czuje, że bardzo chce mieć dzidziusia :D Nie odzywa się we mnie instynkt macierzyński:P Poza tym większość moich znajomych, którzy zdecydowali się na dziecko zaraz po ślubie -> teraz mają masę powodów do kłótni, facet dlugo pracuje, albo mu sie nie chce wracać do domu, bo tam czeka na niego żona ze skwaszoną miną i wiecznie płaczące dziecko ;) Pzepraszam za chaos w mojej wypowiedzi, piszę szybko i po ciemku ;P

Heh odpowiedź na temat tego czego wykładasz, satysfakcjonuje mnie :) Heh w sumie to fajna dziedzina :) Może nie to żeby mnie fascynowała pod względem lingwistycznym ale antropologicznym na pewno :)

Ja doszłam do tego, po krótkim epizodzie z medycyną (prosektorium okazało się nie do przejścia), po których z dziesięć lat nie jadłam mięsa. Tematyka to moja pasja, lubię też tych nielicznych studentów, którzy od czasu do czasu zapisują się na moje zajęcia. Płaca- jak sobie możesz pewnie wyobrazić, głodowa:) (gdyby nie mąż, jadłabym chińskie zupki i kanapkę z chlebem jak moi studenci:) ) , ale są i plusy, bo od czasu do czasu władze mnie odkurzają i wysyłają na konferencje:) Generalnie, jestem ponoć typem nieszkodliwego kuriozum.

Zaraz sie zleca tu takie, ktore beda na nas gromy rzucac heheh -to juz zalezy od indywidualnego podejscia i osobowosci.Ja mam jedno dziecko,drugie w drodze,ale nie przeszkadza mi,ze ktos nie chce miec dzieci i nie zadaje nikomu glupich pytan o duzy dom albo samochod albo slub albo cos tam jeszcze,skoro ktos nie planuje potomstwa.Troche tolerancji,ludzie,i nie wtracania sie w cudze sprawy;) Tak swoja droga to nie cierpie komentarzy osob-czy to obcych,czy w rodzinie-na temat spraw,ktore powinny ich goowno obchodzic,np. o zarobkach,dzieciach,wychowaniu itp.Ja sie w zycie innych nie wtracam i oczekuje tego samego. Bezdzietni maja czesto przesrane w oczach tzw.opinii publicznej,ale matki tez:ja np. nie jestem zwolenniczka wywalania biustu w miejscach publicznych i jak mala byla mala,to odciagalam mleko i karmilam ja z butelki...Nie zlicze,ile ludzi podchodzilo i pouczalo,zadawalo glupie pytania albo wprost opieprzalo. ..teraz pewnie na mnie ktos sie rzuci za to,ze nie karmilam piersia nigdzie poza domem,a to przeciez taaakie naturalne i oczywiste,hehehehe;)

Ajdyn napisałaś, że sex nie jest potrzebą....ja go bardzo potrzebuje:-) Nikogo tym nie krzywdzę więc nie widze problemu.

Tak- fizjologiczną. Tzn. nikt jeszcze nie umarł od braku seksu. Nie można porównać seksu z jedzeniem czy tlenem. Tylko o poziomie "niezbędnym" mowa, oczywiście, bo jeśli wejdziemy na poziom psycho-fizyczny, to sprawa wygląda zupełnie inaczej. Możemy nie infantylizować tematu?

Boję się tego co mama przechodziła ze mną, bo łatwo mnie wychować nie było :) Nie czuję się za bardzo na silach, żeby być matką - jakaś ogólna presja z każdej strony. Przerażająca jest samotna opieka nad maluchem, facet w pracy, a ty z małolatem 24 h na dobę na początek - a potem bunty, dorosłość i góra problemów, cały ten stres co z dzieciaka wyrośnie i czy będzie w porządku człowiekiem. Mam wrażenie, że rodzice wpadkowi mają łatwiej. Przytrafiło się i jest - jakoś to będzie - bez poważnych analiz - mieć nie mieć i dlaczego. Najgorsze te komentarze i presja - rodzina, znajomi, społeczeństwo w ogólności. A świat przeludniony...

To jest na głębszym poziomie. Cała przyroda się rozmnaża od samego początku, jako że jesteśmy jej częścią też się rozmnażamy:) Kultura tylko dodała otoczkę do tego co jest na poziomie biologicznym, uzasadniając cel i sens posiadania potomstwa (albo tylko próbując uzasadnić :) na tym biologicznym fundamencie nadbudowano część kulturową : nakazy religijne, mity, zwyczaje związane z płodnością i rodzicielstwem ( a może tylko człowiekowi rozrósł się mózg więc postanowił to wszystko uzasadnić, oswoić, opisać :)

Mam 24 lata i nie czuję potrzeby posiadania dziecka. Mam męża i w miarę stabilną sytuację finansową. Dzieci nigdy mnie specjalnie mnie nie interesowały. Podczas kiedy moje koleżanki wzdychały nad wózkiem z bobasem ja zawsze stałam z boku i zastanawiałam się "boże co one w nim widzą?!". Ponad to przeraża mnie ich żywiołowość i konieczność pilnowania non stop. Nienawidzę hałasów, krzyków i pisków, doprowadza mnie to do szału. Cenię sobie spokój i wolność. Robię to na co mam ochotę i kiedy mam ochotę. Teraz kiedy patrzę na swoje przyjaciółki, które szybko zmajstrowały sobie dzieci to mi ich szkoda. Sfrustrowane, przykute do domu i do dziecka, dwie z nich męczące się z powalonym facetem, a wszystko przez to, że zachciało im się dzieci przed 20 i teraz żałują. Przestałam się nawet z nimi spotykać, bo miałam dość ich wiecznego gadania o dzieciach, jakby poza tym nic się na świecie nie działo. Ja natomiast skończyłam szkołę, otworzyłam własną firmę i mam zamiar się dalej rozwijać zawodowo. Kocham czytać książki i podróżować. A dziecko? Z pewnością jeszcze nie teraz, może w bardzo dalekiej przyszłości.