Moje rozważania.

Podczytuje sobie nieraz pewne forum dla wielodzietnych rodzin. Nie jestem wielodzietna wiec wypowiadać mi się tam nie godzi, ale podoba mi się taki model rodziny i myślimy nad tym. Ostatnio poruszył mnie temat rodziny, która ma piętkę dzieci i zarobki nieprzekraczające 4 tys miesięcznie. Jestem w szoku. Ja za takie pieniądze głęboko zastanawiam się jak utrzymałabym wymarzoną trójeczkę. Wiem, że mówi się że pieniądze szczęścia nie dają, ale czy wielodzietność, w której nie można sobie pozwolić na wakacyjny wyjazd dla całej rodziny (nie pisze tu o wyspach kanaryjskich ale o tygodniu w jakiejś uroczej dziurze w PL) szczęście daje? Nie mam zamiaru nikogo urazić moim postem dlatego też nie podaje jakie to forum. Chciałam tylko wyrazić moje powątpiewania.

4 tys na życie to nie dużo, jeśli ma się duże wydatki (poza dziećmi) Wystarczy mieć dom, a nie wynajmowanie mieszkanie, nie płacić kredytu hipotecznego, nie mieć 10 kart kredytowych w portfelu i można i za 4 tys przeżyć. Rodzina tzw tradycyjna, żyjąca na poziomie ;) jak tu nie raz na kafeterii czytam ma mieszkanie własnościowe, za które płaci po 1000 zł/miesiąc do końca życia (pewnie do tego jeszcze czynsz) Jada w knajpach, bo nie ma czasu na gotowanie itd, itp ;)

Mam dom nie mam kredytu hipotecznego i nadal sobie nie wyobrażam. Jak dzieci są malutkie to im wszystko jedno. Kupi się ciuszki w SH, nagotuje zupy i dzieci są szczęśliwe, a co potem? Na samego dentystę trzeba w dzisiejszych czasach wydać pól pensji bo refundowane są tylko czarne plomby. Jeśli trzeba to zrobić razy 5 to kogo na to stać? Jakiś fryzjer, jakieś ubrania, książki do szkoły, wycieczki szkolne i zielone szkoły (serce by mi pękło jakby cała klasa pojechała a moje dziecko zostało w domu bo mnie nie stać), zajęcia dodatkowe itd? Że już nie wspomnę o tych wakacjach.

Przeżyć można, tylko co to za życie? I o to właśnie pytam.

da się wyrzyć

ale wyżyć?

Tak, ale właśnie jak powiedziała "mogę wtrącić słówko" zależy jak się żyję. Niektorzy nie mając dzieci mogą z tą kwotą żyć biednie. Np codzienne jedzenie w restauracji, kredyty, raty, itp. może się okazać, że po zapłaceniu miesięcznych rachunków zostaje im np.1000zł, a wielodzietnej rodzinie np.3000zł. Do tego trzeba wziąć pod uwagę w jakim mieście się mieszka. Wszystko jest względne. Co to za życie? Podczytywaczko każdy ma inne priorytety. Jeden nie wyobraża sobie np.wakacji w Polsce a inny właśnie na mazurach odpoczywa najbardziej.

Nie czepiajmy się już błędów bo nie o to chodzi. Ja nie twierdzę ze się umrze z głodu bo na pewno nie, ale nie stać człowieka na nic. Nie weźmiemy dzieci do kina bo takie wyjście dla 7 osobowej rodziny to ponad 100 zł za same bilety , a gdzie do tego jakiś popcorn, cola, zestaw dla dziecka z fajnym kubkiem (ja wiem ze to pierdoły ale takie pierdoły składają się na całą radochę z wyjścia w sobotę do kina) Gdzie pieniądze na takie zwykłe przyjemności? Na wypad do wesołego miasteczka, piknik za miastem (paliwo też sporo kosztuje), urządzenie przyjęcia urodzinowego, czy jakiś upominek bez okazji?

Problem w tym, ze autorka tematu o którym mówię sama przyznaje, ze nie stać jej nawet na wyjazd na Mazury. Ja nie twierdzę ze trzeba jeżdzić na Karaiby ubierać się w markowych butikach i stołować w renomowanych lokalach. Nie mam pretensji do autorki bo to jej wybór. Zastanawiam się tylko jak ja bym się odnalazła w takiej sytuacji. Dla mnie rodzina to niewątpliwie priorytet, ale chyba taki obraz rodziny to już przesada w pewien sposób.

A czy autorka tamtego topiku planowała te wszystkie dzieci? Może nie do końca? A może zna tylko taki model rodziny? Sama się tak wychowywała i nie zna innego życia?

Albo jest optymistką, że kiedyś będzie lepiej? :)

Nie mam pojęcia. Nie znam tej osoby. Zastanawiam się co jest ważniejsze w życiu: Mieć modne buciki, bluzeczkę i fajne wakacje czy mieć jeszcze jedną siostrzyczkę/ braciszka?

Zależy dla kogo.:) Wiadomo, że nikt nie chce być biedny. A może jej uczucia macierzyńskie są tak wielkie, że nie ważne dobra materialne. Dla mnie taka sytuacja nie jest strasznym szokiem, oczywiście jeśli mnie nie dotyczy :)

4 tysiace przy wlasnym domu, zaradnosci i...milosci to wystarczajaco. Znam rodziny, ktore mialy wiecej dzieci - ma kolezanki, ktore maja po siedmioro i dziesiecioro rodzenstwa i wszystkie dzieci sa po studiach i maja calkiem niezle stanowiska. I zawsze tylko jeden rodzic pracowal i kokosow nie zarabial. A jakie zgrane sa te rodzenstwa :)

Ja jako rodzic staję właśnie przed takim wyborem. Mam silne uczucia macierzyńskie, bardzo pragnę kolejnego dziecka, ale wiem doskonale ze to kolejne będzie trochę kosztem tych, które mam (zawsze tak jest) I stad te moje rozważania. Bo serce z rozumem się kłócą, a tu jeszcze natrafiam na taki temat gdzie większosć przyklaskuje jeszcze sercu.

a przepraszam, tam mialo byc:jedenascioro rodzenstwa miala ta kolezanka - czyli druzyna pilkarska plus jeden rezerwowy :D

wielodzietnie rodziny kiedys a teraz to różnica. byly bezpłatne studia, komunizm- wszystkim po równo i nie patrzenie przez dzieci jakiej marki co kto ma. teraz jest inaczej. biedne dzieci zyją w atmosferze zazdrośći i częśto schodzą na złą drogę. wiem bo pracuję z takimi dziećmi.dla mnie rodzina powyzej 4 dzieci ,gdzie nie ma pieniędzy na naukę jezyków czy rozwijanie talentów i honbby dziecka to PATOLOGIA.

Musieli mieć naprawdę ciepłe i wesołe świeta.:)