oddaliśmy dziadka do domu opieki..

Od wielu lat choruje, ma problemy z pamięcią. Moja babcia zmarła ponad 10 lat temu. Przez te ostatnich kilka lat moja mama (jego synowa) na zmiane z moim tatą i wujkiem codziennie do niego chodzili, robili obiad, sprzątali, podawali leki. Moja mama musiała zrezygnować z pracy żeby taka opieka była możliwa. W lutym miał udar. Przez jakiś czas nie poznawał nawet swoich synów. Zrobił się agresywny. Stało się oczywiste że nie może dalej sam mieszkać. Nikt z najbliższej rodziny nie miał możliwości wprowadzić się do niego, bo musiałby zrezygnować z pracy, a wtedy nie poradzilibyśmy sobie finansowo. Jego też nie można było wziąć do siebie z powodów mieszkaniowych, a nawet gdyby z nim mieszkać to trzeba by było nie spać i mieć go na oku 24h/na dobe. Po wielu ustaleniach postanowiliśmy że oddamy go do domu opieki (nie to samo co dom starców). Teraz rodzina ma nas za najgorszych. A naprawdę nie było innego wyjścia.. Tam są wykwalifikowani psychiatrzy, lekarze, cały personel.. A gdyby przy nas coś zrobił, być może mogłoby to zagrażać życiu, nie tylko dziadka. Wszyscy mamy wyrzuty sumienia, ale nie dało się postąpić inaczej. Dziadek jest 100 km od nas, co weekend ktoś go odwiedza, a on jest tam zadowolony, ma kolegów, ma z kim rozmawiać.

;) Bo w sumie nie wiem czego oczekujesz ;) Reakcja Twojej rodziny mnie nie dziwi. Z rodzina zwykle sie dobrze tylko na zdjeciu wychodzi ;) Nie martw sie, dobrze zrobiliscie :) Opieka nad starsza, schorowana osoba jest czyms bardzo trudnym i nie kazdy to potrafi. Moja mama miala krzyz panski ze swoja tesciowa, moja babcia, wspolczulam jej bardzo ale nie potrafilam pomoc. To na prawde trzeba miec w sobie to cos, zeby tak sie opiekowac drugim czlowiekiem (w dodatku czlowiekiem, od ktorego doznalo sie krzywd wczesniej).

a rodzina skoro sie burzy, niech wezmie dziadka do siebie. Pozdrawiam :)

tylko w Polsce taka decyzja kojarzy sie z brakiem serca i pozbyciem sie problemu. Mieszkam zzagranica i nikogo takie cos nie szokuje, tutaj kazdy oddaje starszych ludzi do takiego domu. wiadomo-profesjonalna opieka no ijak wspomnialas dziadek ma kolegow i na pewno jest szczesliwszy niz jakby siedzial sam w domu w 4 scianach.

Pamila, wcale nie musicie miec wyrzutow sumienia. Zrobiliscie to co dla dziadka najlepsze! Zapewniliscie mu opieke i towarzystwo. A jesli chodzi o rodzinke, to jest wyjscie: niech oni zabiora dziadkla do siebie i sami zrezygnuja z wielu rzeczy. Ciekawe jak dlugo wytrzymaja.

pamilko ludziom najłatwiej wychodzi krytykowanie innych. Z tego co piszesz zrobiliście wszystko co w Waszej mocy, żeby zawinić dziadkowi dobra opiekę. Nie przejmuj się ludźmi to są hipokryci! Pamiętaj naprawdę dobry, uczciwy człowiek nie będzie oceniał innych.

Pewnie nigdy nie opeikowali się kimś takim i nie rozumieją, jaka ciężka jest opieka nad taką osobą. Rozumiem Cię.

wiesz kilka dni temu wlasnie byl artykul na onecie na ten temat i tam ludzie pisali na forum o roznych przypadkach i wniosek nasuwal sie jeden: jezeli sam ktos tego nie przezyl to nie ma prawa oceniac.... jedna babka pisala, ze ojciec czy tesciu byl tak agresywny, ze nie dalo sie tego zniesc, inny zalatwial sie specjalnie pod siebie i potrafil sie nawet wysmarowac wlasnymi odchodami..... ogolnie straszne historie... uwazam, ze nie musicie czuc sie winni, bo to ze jest w osrodku, nie znaczy, ze przestaliscie go kochac i sie o niego troszczyc...zadbajcie tylko o to, zeby byl pod dobra opieka no i czesto go odwiedzajcie.....

Powiedz tej obgadującej rodzinie, że może mają rację z tym domem opieki, lepiej gdyby był w domu i zapytaj, kiedy możesz im go przywieźć. Mądrale się znaleźli :O Opieka nad osobą starszą nadweręża - zwłaszcza psychikę.

dziekuje Wam za tyle ciepłych słów :)

My tez bo nie radzilismy sobie z postępującym alzheimerem. Mieszka w domu serniorów Magdalenka w Dusznikach Zdrój i ma świetną opieke lekarską, psychiatryczną oraz towarzystwo. Jak dla mnie bardzo mu się poprawiło od tego czasu.