Jak wygląda człowiek bez nałogów?

Co robi i jak wygląda jego życie? Czy jest zadowolony? Czy nałogowiec nie jest wolny? Kto więcej traci? Osoba uzależniona czy ta, która nie jest od niczego zależna?

A dla czego ma być smutny, nieszczęśliwy.

a człowiek bez nałogów wygląda właśnie tak, jak ja. Nawet w palenie się nie wciągnęłam - choć próbowałam :-P

Ja mogę o sobie powiedzieć, że jestem człowiekiem bez nałogów i wbrew pozorom wcale nie jest to takie korzystne. Dla zdrowia i owszem, ale dla rozwoju towarzyskiego już niekoniecznie. Przeogromna większość ludzi we współczesnym społeczeństwie ma nałogi. Nie chodzi tylko o alkohol czy papierosy, ale też bardziej przyziemne używki jak choćby kawa. Ja nie piję, nie palę, za kawą też nie przepoadam (bynejmniej jej nie potrzebuję) i często zauważam, że z tego powodu jest mi brak pewnych "elementów wspólnych" z moimi równieśnikami. I często prowadzi to do pewnego rodzaju izolacji. Bo oni np. idą "na papierosa". Tam stoją, rozmawiają, obdagują innych (może nawet mnie, hehe) i pogłębiają swoją znajomość, znajdują wspólne tematy. Albo idą "na wódeczkę", a ja nie piję więc się nie podłanczam. Oczywiście mógłbym pójść i np. pić herbatkę. No ale wiadomo jak by to wyglądało, nie wspominając już o tym że uważali by mnie za jakiegoś dziwoląga. Dla wielu osób to że nie pijesz i nie palisz jest czymś nie tylko niewyobrażalnym, ale wręcz nienormalnym. Oczywiście nie jest tak w każdym jednym przypadku, ale generalnie takie są moje odczucia. Człowiek bez nałogów w Polsce jest uważany za "felernego" i myślę, że ludziom z nałogami (o ile nie zawładną nimi za bardzo) jest jednak łatwiej. Przynajniej w sensie towarzyskim.

A po co się tym przejmować. Ja chodzę na imprezy, wesela itp. i nie piję alkoholu. Choć oczywiście takie okazyjne picie, to przecież nie nałóg. Oczywiście, że przychodzi moment, że już z nikim nie pogadam - ale za to obserwuję i bardzo dużo dowiaduję się o ludziach :-) Co do palenia - paliłam przez kilka miesięcy (nawet sporo) i w końcu dałam spokój, bo nie czułam takiej potrzeby, żeby dalej palić. Kilku znajomych poszło w moje ślady - i tez już nie palą. To raczej oni mieli problem, bo odmawiałam spotkań w miejscach dla palących. Niech inni się do mnie dostosowują, a nie odwrotnie! Kawa? Piję, lubię. Napój jak każdy inny. Ale też nie mam tak, że rano muszę wypić kawę. Nie muszę - bo nawet nie działa na mnie pobudzająco, a wręcz odwrotnie. Internet? Potrafię sobie długo siedzieć, pisać na forum itp. Ale bywa tak, że tego nie robię całe tygodnie - i tez ok. O narkotykach nawet nie wspomnę - bo nigdy mnie nie ciągnęło. Czyli można żyć bez nałogów. :-)

dgshafdhgasfdasdjaghs 100 % racji ja tez nie mam nalogow i nawet ciezko mi na miasto z kims isc bo wszysyc wpychaja w siebie te pizze kawy alkohol pala itd a ja zamawiam wode mineralna i wieczne afery ze jak to wyglada ze mam byc normalna

Ee pizza to nie zbrodnia :) co w niej złego. Ty to maruda jesteś

Jak ktoś raz na miesiąc sobie wyjdzie ze znajomymi na piwo to nie znaczy że jest nałogowcem...

A znajomi wychodzą "na piwo" codziennie. Ty idziesz z nimi "raz na miesiąc". A to znaczy że 20-25 razy w miesiącu idą na piwo bez Ciebie, tylko w swoim gronie. Chyba jasne jest więc że ich kontakty między sobą się zazembiają, natomiast z Tobą niekoniecznie, trochę wypycha Cię to na margines tej znajomości.

Z Piwem do nieba nie pójdziesz, z papierosem też nie, z kawą też, tak samo z marychą, alkoholem, czy innymi używkami. Światem zawłanęły seks, władza, pieniądze, używki. Żeby się świetnie bawić, poświrować, pieniądze żeby na to wszystko było stać i na wiele więcej, władza bo pycha i wyniosłość czynią człowieka w (jego mniemaniu) lepszym. Taka jest cała kultura. Toteż całe życie bazujemy na tym fundamencie z piasku, w którym ulewa zniszczy nasz dom. I co teraz? Co teraz robić? Nie mam w ręku ani w ustach papierosa, nie mam w ustach tego alkoholu i nie mam nawet dziewczyny, nie mam nikogo na kim mógłbym się oprzeć, a szukać akceptacji za wszelką cenę? Nigdy to nie nastąpi... :(