sa ludzie z fobią społeczną, a sa i bez

No a teraz to przede wszystkim brakuje mi szczerości w kontaktach między ludzkich. Poco mi się spotykać z kimś, jak ta osoba mnie tak na prawdę nie słucha, przy następnym spotkaniu nie pamięta, że już jej to mówiłam.

A co sądzicie o naszej klasie? Do mnie znajomi mają pretensje, że nie mam konta.

Tu Was zaskoczę :D, ja jestem moderatorem w swojej klasie z LO :D. Trochę traktuje, to jako terapię, nie wiem, czy to słuszne, w każdym razie jakoś mi to w niczym nie przeszkadza. Nie jestem ani fanką tego, a ni przeciwniczką.

konto na nk zlikwidowałam zaraz po założeniu, jak zdobyłam 14 znajomych i się okazało, że chcą, by im zdjęcia oglądać, a co gorsza komentować, znudziło mnie to niemiłosiernie i skasowałam :), ło matko, na co mi to, jak mnie to nie interesuje, kto jak wygląda, czy co w życiu robi.

Mnie w to w pewnym momencie zaczęło bardzo bawić, jak patrzyłam na te idiotyczne fotki w sporych ilościach :D.

No i w przypadku niektórych wyszło szydło z worka, to znaczy zmieniłam o nich zdanie na gorsze ;).

a jak mnie nudzi, gdy stoję przy kasie w sklepie i spotykam znajomą i zaczyna się: a to prąd podrożał, a to paterę na ciasto kupiła, a ja przytakuję , powiem, że owszem, drogi strasznie i czmycham czym prędzej :D ale taktownie czmycham.

O tak mnie takie rzeczy też męczą, bo o takich rzeczach to rozmawiam z mężem w trakcie obiadu i to zwięźle, bo nie ma sensu się rozwodzić nad nową paterą :D. No sorry ale nie będe rozmawiać o takich rzeczach na spotkaniu towarzyskim z kimś raz na pół roku, a niestety większość ludzi tego oczekuje, typu jaki mamy kolor ścian w kuchni :D.

z mężem mogę o wszystkim, nawet o głupotach największych, ale z kimś np. spotkanym na ulicy, czy gdzieś indziej nie. On się ze mnie trochę śmieje i mówi, poczekaj, będziesz starą babą, to ci się odmieni. No nie wiem.

Od zawsze interesowało mnie więcej niż to co dzieje się w mojej rodzinie, czy u sąsiadów ;). Tzn. to co dzieje się na świecie, w kulturze przez duże K. No ale jak powiesz, że chodzisz często do teatru, to zaraz są teksty że się przechwalasz, albo nie masz na co kasy wydawać :D, żenada.

a jaki masz kolor ścian w kuchni?

:D. Jakiś taki pomarańczowy mamy ;).

ale lipa, świetnie Cię rozumiem.

o, nawet kolor mam podobny.

Ja nie przywiązuje do takich rzeczy wagi, ale wielu ludzie wie jaki to dokładnie kolor, jakiej firmy farba, gdzie kupili i ile kosztowała :D i prowadzą o tym wielo godzinne dysputy.

Wiesz może to głupie, ale gdzieś tam w głębi czuję, że ja jestem stworzona do zrobienia czegoś znaczącego w życiu. Mnie zupełnie nie satysfakcjonuje kupno nowych mebli, ok fajnie mieć ładnie urządzone, ale to nie jest cel mojego życia. Męczy i dołuje mnie potwornie takie przyziemne życie.

ja kiedyś przez 15 minut słuchałam rozmowy znajomej z jej matką dotyczącej ........ proszku do prania i tabletek do prania .wymian pogladów na temat porszku mogła twrać dłuzej na szczeście wysiadłam z autobusu i oszczędziłam tego sobie

Ku ścisłości, to nie ma dla mnie nic złego, jak się czasem chwile porozmawia o proszku do prania. Tylko nie nawidze ludzi i rozmów, kiedy gada się tylko o takich rzeczach.

może to i głupie, ale mnie tez takie sprawy za bardzo nie obchodzą. wolę poczytać o lasach na Borneo czy rewolucji w Chile ;) tylko potem nie mam z kim o tym pogadać. o proszku do prania tez mi się zdarza, rzecz jasna, ale nie tak maniacko

no i co, potwierdza się, że się wywyższam. trudno.

A i totalnie mnie wkurza to, jak ludzie powtarzają slogany z TV z radia, zupełnie się nad tym nie zastanawiając i czasem tego nie rozumieją. Chcą coś powiedzieć na jakiś temat, to walą slogan prosto w TV, zupełnie się nad tym nie zastanawiając i się mieszają, jak zaczynasz to drążyć, bo przecież oni nie myślą, tylko powtarzają. Ja uważam, że lepiej miej może i dziwne poglądy, ale własne, przemyślane, niż zaczerpnięte z jakiegoś źródła.

dziwne to mam z całą pewnością.

Ja potrafię wysłuchać kogoś żali, że mu się drzewka w ogrodzie nie przyjęły...Tylko ludzie oczekują, ze ja powiem o sobie coś podobnego, ale ja nie mam ochoty na to, albo powiem to w 2 zdaniach! I juz jest, że coś ukrywam, że jestem bucem ;).

Ostatnio miałam dziwną rozmowę ze znajomą, swego czasu dobrą znajomą. Na dzień dobry zasypała mnie serią pytań, poczułam się jak na przesłuchaniu, albo na posiadówie u ciotki :D, która chce wszystko się dowiedzieć w 5 min.

hm, bucem to chyba mnie nikt nie nazwie, raczej osoba skrytą, jeśli już. takie określenie o sobie słyszałam.

t aznajoma chciała nadrobić czas kiedy cie nie widzial dowiedzieć się wszystkiego o tobie i niestety jak to często bywa podac dalej

Nie no przesadziłam z tym bucem, na mnie też tak nie mówią ;), też raczej skrytą.

Chciała nadrobić czas, tylko w jakiś dziwny sposób, że poczułam się spięta.

wiem o czym mówisz. ok, odpowiem na takie pytania, ale jeśli osoba oczekuje w rewanżu, ze ja będę wysłuchiwać o jej przypadkach, to często jest srodze zawiedziona. co ja poradzę. z grzeczności zadaję parę pytań, ale jak pisałam chyba o tym - robię to, bo tak wypada. (nie dotyczy to oczywiście każdej osoby, z którą się stykam). trudno, żyjemy z ludźmi, w społeczeństwie. dziwią mnie takie osoby, co to się spotykają codziennie i plotą trzy po trzy co ślina na język przyniesie

i dziwią mnie takie osoby, co chcą się dowiedzieć jak najwięcej o mnie, bo mnie długo nie widziały. ja nie bywam aż tak ciekawska, naprawdę mnie to inie interesuje, pytam z grzeczności, jeśli już.