Czy to lenistwo czy depresja? Jak z tym walczyć?

Odkąd pamiętam, mam problemy w wyrabianiem się na czas, nie dbam o porządek wokół siebie, odkładam wszystko na później. Jest mi za to wstyd, tracę do siebie szacunek... Inni też to widzą i chętnie komentują :( Najchętniej zamknęłabym się w jakimś ciemnym miejscu i w ogóle nie wychodziła. Nie cierpię natłoku rzeczy do zrobienia, marzę o świętym spokoju. Z drugiej strony bardzo chciałabym np. sprawdzać się w pracy, być doceniona, ale ta moja bylejakość przekłada się również na życie zawodowe :( Nie wiem, jak to określić, czasami czuję wręcz fizyczną trudność w podniesieniu tyłka i wyniesieniu szklanki do zlewu, że o umyciu jej nie wspomnę. Mam już siebie dość, codziennie zakładam, że się zmienię, ale oczywiście kończy się to tak samo. Nic nie robię. Czy komuś udało się pokonać to w sobie? Jak to zrobić? Jestem słaba, czuję, że życie ucieka mi przez palce. Tyle szans już przeszło mi koło nosa, bo bałam się zgłosić, zadzwonić, dowiedzieć... :(

Czy ktoś mi coś poradzi?... :/

Ja ci niestety nie poradzę, bo ma tak samo identycznie. Ty napisałaś tego posta w zeszłym roku. Czy coś sie zmieniło od tego czasu? wyszłas z tego? Pytam, bo może mnie to cos pomoże :-)