źle mi w życiu...

Ojciec od lat znęca sie psychicznie nad moją rodziną...mama, bratem...tylko drugi brat jest po jego stronie bo tatuś potrafi go przekupić kaską :/ taki juz z niego materialista...rozwód rodziców w toku . W domu mam pieło...codziennie kłótnie, upokarzanie...mam 22 lata a nie potrafie sobie z tym poradzić psychicznie. Już z jednej depresji wyszłam...i gdyby nie mój ukochny to zapewne wpadłabym w drugą :( pozytywna strona tej sytuacji jest taka ze w sierpniu sie wypriowadzam do mojego chłopaka...tylko bardzo żal mi mamy :( ona sie przejmuje wszystkim i martwi sie o swoje stosunki z moim starszym bratem ktory sie od niej odsunął...był dla niej dobry jak trzeba mu było auto - mamusia kupiła... Jesteśmy raczej zamożna rodziną...mama dobrze zarabia, bracia też...ja ide do nowej pracy od wrzesnia . Właśnie koncze studia...jakieś perspektywy mnie czekaja ale ta sytuacja...ta nienawiść w domu jaka mam :( dobija mnie to :( w dodatku wyprowadzam sie na drugi koniec polski i nie bede mogła dbać o dom aby mama sie nie martwiła (pracuje w firmie za granica) zawsze wiedziała ze moze na mnie liczyć a teraz kieyd chce ułożyć sobie życie mam wyrzuty sumienia :( mam mase złych wspomnien z dziecinstwa gdzie ojciec bił nas i mamę na naszych oczach...gwałcił ją...teraz kiedy jesteśmy dorośli nie pozwalamy mu na zbyt wiele. Jak coś jets nie tak..jak chce mi przyłożyc wzywam policje i juz. Ale znęca sie psychicznie./..potrafi otworzyć drzwi do mojego pokoju i nacharać mi na dywan np...wyzywanie, obgadywanie...wyrzucanie z domu moich rzeczy i brata - mam to na codzien...w dodatku jest strasznym brudasem....ciężko mi z takim pięknem. Z piętnem patologicznej rodziny gdzie nigdy nie było spokoju,.....zawsze strach i cierpienie...

Czy jest tu ktoś kto mnie rozumie ? kto ma lub miał podobną sytuację ?

Ja mialem ojca alkoholika, od 10 lat specjalizuje sie w psychologii ... bedziesz miala bez niej ciezko, bo widac, ze kieruja Tobie glownie uczucia, a nie zdroworozsadkowe myslenie. Aczkolwiek kierowanie sie zdroworozsadkowym myslenie spowoduje, ze bedziesz niczym "robot". No coz ... takie zycie ;)

proszę :( niech ktoś coś napisze...

współczuje......

cieżko jets sie kierować rozsądkiem kiedy w domu taka sytuacja...jestem wykończona. Nie mogę jeść, wypadają mi włosy...a mam dopiero 22 lata ! i wiem ze jak sie stad nie wyprowadze to skoncze w psychiatryku..moj ojciec też popija :( pijany wszczyna awantury...wyrzuca z domu wszystko co wpadnie mu w ręce...

Jakies drastyczne zaburzenia odzywiania juz przechodzilas? I jakie masz zdanie na swoj temat?

ja też sobie współczuje... I moze coś w tym jest...bo ja koncze właśnie RESOCJALIZACJĘ a wybieram się na KRYMINOLOGIĘ :) więc moze tacy jak "JA" są skazani na całe życie przebywanie ze zwyrodnialcami i dewiantami :/

Współczuję Ci. Czy próbowałaś szukać wsparacia ? Nie żyjemy w średniowieczu,istnieje sporo organizacji,gdzie mogłabyś znaleźć pomoc.

Jesli chodzi i zaburzenia odżywiania to z nerwów potrafiłam nie jeść dopóki nei zemdlałam gdzieś...wtedy kroplówka i do domu :/ byłam u lekarza ,dostałam coaxil na supokojenie ale nic mi to nie daje.. zdanie o sobie mam całkiem niezłe..myśle ze ejstem dbrym człowiekiem. Atrakcyjną dziewczyną, znam swoja wartość, wiem ze ejstem inteligentna, zaradna...mój mężczyzna sprawia ze zdanie o sobie mam takie a nie inne :) gdyby nie on to pewnie nie byłoby tak dobrze,,

Nie byłam nigdy u psychologa...swoje dolegliwości leczyłam zawsze tabltkami... Najlepsze jest to ze cała moja depresja mija jak tylko wychodze z domu. Jak musze wrócić to bywa ze rycze na cały głos gdzieś w autobusie...

Uzaleznianie swojego zdania od innej osoby to niezbyt dobre posuniecie. Wiadomo, ze ksztaltuje Cie dotychczasowe zycie - skoro masz obecnie to, co masz ... i jestes taka, jaka jestes - i Tobie to odpowiada ... to mozesz tez dziekowac za zycie, ktore mialas, bo dzieki niemu jestes wlasnie taka :) Inteligentna jestes pewnie dlatego, ze mialas sporo okazji do rozmyslania nad zyciem, nad soba, itd., dzieki czemu wyrobilas w sobie umiejetnosc radzenia sie siebie oraz dane bylo Tobie przyjac odpowiednie poglady. Majac zly wzorzec - poglady podazaly glownie w przeciwna strone - czyli ... jak byc powinno. IMO, takie wychowanie to skarb ;) P.S. wybacz, przesadzilem troche z psychologia motywacyjna i kazda niedogodnosc przeinaczam w zbawienie ;)

Skoro tyle cierpisz to jawny znak,że nie potrafisz do końca sobie samej pomóc i zatroszczyć się o swoje zdrowie psychiczne. Sytuacja w Twoim domu jest drastyczne. Są dwa wyjścia-albo dalej pozostaniesz w roli ofiary,albo z tym raz na zawsze skończysz.

Nie byłam nigdy u psychologa... ---może najwyższa pora jednak udać się po poradę do specjalisty?

Nic nie szkodzi :) Miło jest zasięgnąć wiedzy fachowca.... Myślę, że masz racje...mój Ukochany potrafi mnie bardzo dowartościować. Z resztą ja wyobrażając sobie że ktoś taki jak on jest z dziewczyną która swoje juz w zyciu przeszła i boi się podejmować ważnych kroków to jest coś wielkiego i prawdziwego :) Ale potrafię jakoś oddzielić moj szczesliwy związek z NIM od życia rodzinnego...jestem zupełnie inna przy nim niż w domu. Wiadomo dlaczego... mimo wszystko mam wyrzuty sumienia ze opuszczam dom, tatus się ucieszy :/ (od zawsze chciał się mnie pozbyć...) . Moze ejst tak dlatego ze znając mojego ojca wiem ze zdemoluje nasze piekne mieskzanie, sprzeada co sie da i wyjedzie,..wiem ze byłby do tego zdolny...będąc tutaj czuje ze wszystko jest pod kontrolą bo ja tu jestem i wszystkiego pilnuję

Mama zawsze mówi ze jestem silna...staram sie taka być przy niej, zeby sie nie martwiła o mnie :) a w środku gąbka...rozklejam sie kazdego wieczoru...kładę się do łóżka i mysle o tym jak bedzie wyglądał jutrzejszy dzien..czy znowu policja czy moze nie dozyje...:/ sprawa toczy sie w sądzie: 1. rozwód 2. pdoział majatku 3. znęcanie się psychiczne i fizyczne nad rodziną... jeszcze nie było żadnej rozprawy...narazie czekamy...tylko wątpię żeby sąd wyeksmitował go z mieszkania. Dodam ze moj ojciec za nic nie płaci. Moja mama opłaca dom a on nie wydaje ani grosza na rachunki...i karez mi gotować mu obiady :P jak nie gotuje to jest awantura... kiedyś wezwał policję i powiedział dzielnicowemu ze ja mu nie chciałam podac obiadu..był nawalony i- wtedy go zabrali...jak wrócił do domu to dostałam po twarzy za to ze "ja wezwałam policję:"....

Nieciekawie ... no coz, rob tak, zebyscie przetrwali ...