PAMIĘTNIK: rzucić, czy nie rzucić? Proszę, poradźcie mi!

Ja jeszcze swój prowadzę, ale zastanawiam się, czy nie rzucić tego w diabły. Bo z jednej strony fajnie jest sobie powspominać, ale z drugiej: i tak nie da rady zapisać, zapamiętać wszystkiego, to są w dużej mierze tylko urywki.. No i co będzie jak już mnie w ziemi pochowają. Co się stanie z tymi notatkami? A jeśli trafią w ręce niepowołane? Wszyscy odkryją moje intymne sprawy? O tym też myślałam. Bo w sumie to jest takie pisanie do szuflady. Owszem, pisanie dla siebie, żeby trochę się powyżywać na papierze, żeby sobie ulzyć.. ale czasami.. najzwyczajniej w świecie mi się nie chce!!! tym bardziej że teraz nic w moim życiu takiego się nie dzieje, co by było godne zapisania. Stres, nerwy, sesja, egzaminy, kucie w książkach, nudna, szara rzeczywistość. Co myslicie? Jestem ciekawa Waszych odpowiedzi. Pozdrawiam ciepło, Saneta

ktokolwiek???:(

szkoda tracić czas na pisanie pamiętników....

bo?

Ja piszę pamiętnik. Od 9 roku życia, najwięcej pisałam gdy miałam ok 15 lat, teraz nieco przystopowałam. Mam chyba 4-5 zeszytów 96 kartkowych. Świetna sprawa, polecam. Można z siebie wszystko wyrzucić, a nieźle też się to czyta po latach. Tylko też czasem boję się, ze trafi w niepowołane ręce.

pisz w wersji elektronicznej z hasłem, wtedy nie wpadną (może) w niepowołane ręce...

ja zaluje,ze przestalam pisac,a stare pamietniki kiedys w przyplywie zlosci spalilam... A takie fajne byly,jak sobie co jakis czas czytalam,to albo sie smialam,albo plakalam,mnostwo wspomnien,o ktorych po prostu w codziennym zyciu nie pamietalam... A co do tego,ze ktos kiedys znajdzie,jak ciebie juz nie bedzie...No wlasnie,nie bedzie ciebie,wiec co ci zalezy?

no już sama nie wiem.. bo to też zależy od dni i od mojego nastroju.. jednak w głębi duszy czuję, że jak rzucę pisanie na amen, to mogę tego pożałować, bo nie będę miała do czego sięgnąć ..