PIES

Prawda - agentka była nieziemska czasami. Niby grzeczna taka ale jak czasami coś wymyśliła...Jeszcze jak gówniara byłą to poszłam z nią n taki mega długi spacernad rzekę. I zamiast się z psem bawić wzięłam książkę i sobie czytałam. Po dwóch godzinach zorientowałam się, że jej nie ma w pobliżu. Kolejną godzinę jej szukałam, potem wróciłam do domu, a tam matka już prawie zawału dostała i chciała dzwonić na policję bo pies sam do domu wrócił a mnie koljene dwie godziny nie było. :) Od tamtej pory wiem, że psem na spacerze trzeba się zajmować :) (a, na swoje usprawiedliwienie dodam, że miałam wtedy...10, może 11 lat) :) I potrafiła się za moim bratem wymknąć i pójść z nim do knajpy...:)

Bettoniara - ale ja nie powiedziałam, że będzie nieszczęśliwy do końca życia. Wręcz przeciwnie, jeśli właściciele się nim dobrze zajmą to wtedy dopiero będzie naprawdę szczęśliwy. Mówiłam tylko o odwiedzaniu - że lepiej tegonie robić, bo może mu się pomieszać trochę :) Ale to też zależy od wielu czynników - charakteru psa, więzi itd.

Jeden lubi psy drugi nie i ok.Zycie.Ja kocham wiec mam dwa,ale powiem Ci ,ze chyba nie masz racji odrzucajac porownania pies-dziecko.Uwazam ze dziecko to o niebo wiekszy obowiazek,nieprzespane,noce ,zmeczenie totalne,zero czasu wolnego itp.Sa oczywiscie plusy i to duzo.Psa jak skuczy,albo Cie wkurwia bo masz zły dzien noo ostatecznie zamkniesz w przedpokoju i finito.Zejdzie Ci z oczu.A z dzieckiem?Nie ma tak.Tu dopiero MUSISZ sie wykazac cierpliowscia.Chcesz czy nie chcesz po prostu nie masz wyjscia.

pies to pies jest dokladnie jak dzieciak-zwlaszcza szczeniak-tez go musisz uczyc czystosci,opanowania itp,z tym ze przy psie takie rzeczy szybciej ida

skazać psa na zycie na podworku przy budzxie, to juz wolalabym nie miec w ogole psa :o

od takich właśnie właścicieli, którzy bezmyślnie go kupili, a potem pies siedział w przedpokoju, wychodził tylko na siku i cały dzień siedział w domu. Był strasznie dziki. Teraz jest prze-kochany i bardzo się cieszę, że go wzięłam. Ale dużo pracy włożyłam w to, żeby go nauczyć wielu rzeczy , teraz jest towarzyski i kochany. Nie oddałabym Go nikomu i za nic. Jeżeli ktoś nie ma cierpliwości do zwierząt, to nie powinien w ogole brac na siebie takiej odpowiedzialnosci. Pies to nie element wystroju :)

jest taka książka ,,szczęśliwy pies" Doroty Sumińskiej. W niej znajdziesz wskazówki jak postępować z psem. Nie polece ci oddawać psa.Każdy szczeniak na początku bywa nieznośny. Tak samo jak dziecko kiedy zaczyna chodzić....(choć na dzieciach się nie znam za dobrze;)) Słyszałam opinie że dzieci znakomicie wychowują się jeśli w domu jest zwierzak , uczą się odpowiedzialności, opieki nad pupilami.....

Myślę że pies to doskonała lekcja cierpliwości.... a labradory są poprostu przekochane. One są wykorzystywane do dogoterapii, są niezwykle mądre, idealne dla dzieci.....ehhh...może też kiedyś będę miała taką psinke....