wielkie rozterki ze ślubem

Witam Mam taki oto problem z facetem... Już jakiś czas jesteśmy razem,mieszkamy ze sobą i wydawałoby się,że wszystko fajnie i pięknie..Razem sporo przeżyliśmy-różne problemy(moje zdrowotne),jego z pracą,z resztą życie to nie jest bajka i zawsze coś może wyjść nie tak jak trzeba... Zawsze trzymaliśmy się razem i byliśmy dla siebie oparciem. Razem mamy mieszkanie,psa,remont...w spólne pieniądze i i milion innych rzeczy. Ja mam 26 lat,on 28. Po jego rozmowach,wyznaniach-że jestem miłością jego życia i że chce być ze mną do końca życia na dobre i na złe,poczułam się jak w siódmym niebie!usłyszałam to co chyba każda kobieta by chciała usłyszeć.Mało tego,czułam to na każdym kroku od samego początku naszego związku. Zaczął się temat ślubu..z mojej strony..no bo skoro już żyjemy razem jak mąż i żona,i się kochamy..to stwierdziłam,że może postawimy tą kropkę nad i...Wszystko od tego momentu runęło... :-( najpierw byly długie rozmowy,jego strach.. Potem już powiedział wszystkim znajomym i rodzicom,że będzie ślub..że planujemy ślub i dzieci..wybierał ze mną imiona...i wszystko super. Nagle bach...jego odwołanie..a raczej przełożenie ślubu na wieczne nigdy...że może za parę lat,że nie teraz,że za wcześnie,że po co się tak spieszyć...i najróżniejsze wymówki świata. że on się boi..że się boi stracić swoją niezależność.Na nic moje tłumaczenia,że hola hola,że już chyba ją stracił skoro tak do tego podchodzi,bo już jest ze mną i coś tam razem tworzymy.Dodam tylko,że fajna z nas parka,wyluzowana,mamy i swój świat wspólny i taki do którego nikogo innego nie wpuszczamy.Ogólnie każde z nas się spełnia w tym związku.więc o żadnym ograniczaniu nie było nawet mowy. I cóż..ja się załamałam..wiadomo,że można mieć różne podejście co do ślubu..my planowaliśmy zwykły cywilny,skromny,z najbliższymi osobami..ślub dla nas głównie..no i dla naszego przyszłego dziecka. Jak ja od niego słyszę,że ślub owszem jest jego marzeniem i to ze mną,i dzieci również,ale poczekajmy z parę lat to mi się słabo robi.. Nie rozumiem tego,może ktoś z was?Codziennie coś razem tworzymy,budujemy,pragnę jakiejś stabilizacji.Wiadomo,że ślub nie daje żadnej gwarancji,ale jeśli osoba mówi,że tego bardzo chce,marzy o tym,a to odkłada na za parę lat to co wtedy?? Przedłuża sobie młodość?przecież to jakaś fikcja.Spokojne rozmowy i te mniej spokojne na nic się nie zdały..ja nie rozumiem nadal...

Ja mam podobnie. Mam super faceta, kochamy sie tworzymy bardzo zgrany zwiazek. Oboje wiemy ze to jest to - chcemy spedzic z soba reszte zycia. Na dodatek my mamy juz dziecko. Niestety moj partner boi sie tematu slubu, jak diabel swieconej wody. Wczesniej i ja bylam zdania, ze wazniejsze od papierka jest uczucie, a sam slub nie gwarantuje szczescia. Teraz jednak bardzo chcialabym slubu, niestety nie potrafie przekonac faceta :(

Mam wrażenie, że facet jeszcze nie dorósł do tego by poświęcic się rodzinie - boi się, że ta rola go zabije ;) spokojnie - jeszcze 10 lat i zrozumie, że świat jest tak skonstruowany. Mój mąż ma 26 lat, ja mam 22. Razem od lat 5ciu. Decyzja o ślubie wyszła z jego strony, ja jeszcze o tym nie myślałam (rok temu, jesteśmy małżeństwem dopiero od tygodnia). Dobrze, jak facet jest przekonany o małżeństwie - i podchodzi do tego z entuzjazmem. Twój mężczyzna musi to poczuc - nie zmuszaj go.

*przekonany do małżeństwa

Wiecie, jak takie sytuacje kończą się w praktyce.... Po 10 latach związku "bez ograniczenia jakim jest papierek, po co on nam itp." taki facet rzuca partnerkę dla młodszej, z którą bierze ślub po 3 msc znajomości. Skoro tacy są cudowni, zakochani i pewni, to czego się boją przepraszam? Nie dajcie się nabierać!