Nie chce mi się żyć

Każdy dzień taki sam. Wstaję, robię zakupy, szukam pracy. W roku akademickim studiuję. Nie mam przyjaciół, chłopaka. Jestem niesmiała, mało zaradna. Mam wielkie marzenia, ale mało odwagi, żeby zawalczyć o nie. Czy jest w ogóle sens żyć ?

Chciałabym pojechać do pracy za granicę, ale mam wrażenie, że nic z tego nie wyjdzie...

a jakie masz BMI ?

A czy to ważne ?

Nie wytrzymam dłużej tej ciszy i pustki. Proszę o pomoc.

dla ciebie może być ważne a może nie nie wiem po prostu TUTAJ powyższe pytanie powinno paść mnie też za bardzo nie chce się żyć mam stwierdzoną depresję biorę leki i jakoś tam pcham do przodu tę kupę śmieci ale po co to już za bardzo nie wiem

Jeśli będziesz z góry zakładać, że coś Ci nie wyjdzie, to nie dziw się, że życie wydaje Ci się nudne i beznadziejne. Spróbuj podchodzić do życia bardziej optymistycznie i nie zakładaj z góry, że coś jest skazane na porażkę.

to chyba nadzieja, że jakoś się w końcu pozbieram i tak jest lepiej niż kiedykolwiek

do roboty się weź leniu śmierdzacy! Żebyś potem nie płakała,że po psychologii pracy nie masz

Depresja żadna depresja to zwykłe lenistwo

Ja jestem z natury pesymistką i nie wierzę w siebie. Mój kolega radzi bym jechała do Holandii na zarobek, a mnie się ciągle wydaje, że nie dam sobie tam rady...

No to posłuchaj kolegi i jedź tam, jeśli nie odważysz się teraz, to potem do wszystkiego będziesz mieć taki stosunek "nie spróbuję, bo to się na pewno nie uda ".

Jakbyś nie zauważył, to ja szukam pracy. Na chwilę pracowałam przy ulotkach i ankietach, ale teraz niczego nie mogę znaleźć. Codziennie wysyłam masę cv, przeglądam ogłoszenia. W głębi duszy chciałabym wyjechać, ale trochę się obawiam sama.

ty nie wiesz czego chcesz wycofujesz się z życia pragniesz odmiany ale nie starasz się o nią nie starasz się bo nie wierzysz w siebie i koło się zamyka może masz depresję

Chyba coś koło tego. Moja niewiara w siebie hamuje wszelkie kroki. Zawsze widzę tylko czarny finał, wyobrażam sobie wpadki. Nie lubię siebie, bo jestem dziwna, za spokojna, załamliwa.

Z parówką w dupie - i jestem z psychologii, tylko z etnologii.

i nie jestem - sorki za połknięcie.

szczerze? Jesteś poprostu leniwa. Jakbyś chciała to byś pojechała do pracy za granice. A ty wolisz leżeć z tłustą dupą na tapczanie i pierdolić ,że masz depresje. bo tak wygodnie. Za robote się weź nierobie cholerny zmęczysz się to głupie myśli przejdą Ci z tego pustego łba. Pozdrawiam. Idz do pośredniaka

Moja niewiara w siebie hamuje wszelkie kroki. Z tego by wynikało, że masz niskie poczucie wartości. Może popracuj trochę nad tym, to zmienisz się przy okazji Twoje postrzeganie przyszłości ?

Twoja matkaa i ojciec powinni Cię odciąć od żywności i pieniędzy. Zmusić do pracy. Bo chodują kolejną niedorajde życiową i kolejnego pasożyta społecznego. Potem bedziesz chodzic po opiekach społecznych i żebrać bo bedziesz tak rozleniwiona

Inni mają gorzej ,ale umieją się wziąśc w garsć. Ty nie masz ,żednej depresji tylko leń jesteś!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Bo ja nigdy nie byłam w innym kraju, i dlatego mam obawy. Szukam pracy, ale jak mi nie chodzi, to płaczę. Czuję jak zero, które nigdy nic nie osiągnie.

nie dziwie się ,że nie masz chłopaka. Kto chce się wiązac z leniem i ściemniaczem.

ja tez czuje podobnie, też nie chce mi sie zyć, nie mam juz siły żyć, a mimo, że mam pracę i to bardzo dobrą, mimo, że skończyłem juz praktycznie studia. Nie chce mi sie zyć, bo uświadomiłem sobie, że za mną nikt nie tęskni, nikt nie kocha, nie mysli o mnie, nikt na mnie nie czeka. Przeraża mnie pustka, ktorą mam w sobie. Nic nie ma dla mnie sensu.

Leń jesteś i tyle. Zadna praca nie chańbi idz do marketu, za sprzątaczke zawsze pare groszy wpadnie chyba,że rączki Ci odpadną. Zobacz jak inni zapierdalają w pocie czoła na twoje ubezpieczenie zdrowotne

A myślisz, że takimi tekstami mnie zmotywujesz? Łatwo jest oceniać kogoś jak się go nie zna! A ja dwa lata pracowałam - przy ulotkach, gazetach, ale teraz nie jestem w stanie niczego znaleźć. Ja potrzebuję zachęty, a nie ostrego jechania po mojej osobie.

Nie przestawaj szukać, nie poddawaj się, ludzie nie raz dłużej szukają, ale w końcu znajdują. Ale jeśli już naprawdę Cię to męczy i masz już dość, to przełam swoje obawy i wyjedź na zarobek. Musisz się w końcu odważyć, wiem, że to nie jest takie proste, ale kto powidział, że będzie łatwo ?

Wysłałam dzisiaj formularz do agencji pośredniczej między Polską a Holandią, zobaczymy, co z tego wyjdzie. Jeśli się uda, to pojadę, ale jak mówię, mam ogromnę obawy.

Niestety nikogo.

idz wreszcie do roboty nie mam zamiaru opłacać Ci z mojej pensji ubezpieczenia zdrowotnego naprawde. Dośc leni,naciągaczy i nierobów