JAKA byla REAKCJA rodzicow na ciaze,kiedy NIE BYLISCIE jeszcze po slubie.

I jak poinformowaliscie rodzicow ,ze beda dziadkami,jak przez to przejsc ???

U mnie na plus zadzialalo to ze byli bardzo stesknieni bo nie widzielismy sie poł roku:) Bylam juz w 4 miesiacu, ale nie bardzo bylo to widac - chcialam im powiedziec po powrocie.Wyszlo tak ze sami zauwazyli zmiany w moim zachowaniu - w rozmowach przez telefon - i po moim przyjezdzie sami zapytali czy czasem nie jestem w ciazy:) Bardzo sie ucieszyli.Cos tam pobąkiwali o slubie, ale postawilam temat jasno ze nie ma mowy. Gorzej jest z tymi babciami, starszymi ciotkami one to ględzą mi nie milosiernie a ze niby dobrze, ze sie ciesza a zaraz mi mowia jak to mnie ludzie obgadaja i w co ja sie wpakowalam:)

ze swoim partnerem bylam juz 4 lata, bardzo go lubili/lubią. No i mialam 30 lat...

Moi również się ucieszyli. Nie byłam już gówniarą choć najstarsza też nie byłam (23 lata). Właśnie obroniłam licencjat. Z ojcem dziecka byłam w związku 3,5 roku. Szczególnie zadowolony był mój tato bo mam dwójkę starszego rodzeństwa (wówczas brat 30 lat i siostra 28 lat) i oboje nie bardzo palili się do zakładania rodziny a ojciec już od kilku lat męczył o wnuka. Urodziłam syna, zrobiłam magisterium zaocznie. 3 lata później urodziła nam się ZAPLANOWANA córka. :)

Zaszłam w ciażę mając 22 lata. Całkowicie byłam zależna od swoich rodziców. Studia, wynajem mieszkania, jedzenie, ubrania - wszystko za ich pieniądze. gdy się dowiedzieli o ciąży zapowiedzieli, że już grosza od nich nie dostanę. I tak tez się stało. Studia musiałam rzucić. Rachunki za wynajem mieszkania pomogli mi zapłacić rodzice wtedy jeszcze mojego chłopaka a dziś obecnie męża. Wróciłam do domu rodzinnego ale tam już miejsca dla mnie nie było. Usłyszałam że ich rola już się zakończyła i mam sobie radzić sama ze swoim kochankiem i bękartem.

bo z moim chłopem byłam już 7 lat i właśnie dobijałam 30-ki;)

Nie znali mojego chlopaka bo wyprowadzilam sie z domu 2 lata wczesniej. Mialam 26 lat. Bylam niezalezna finansowo, pracowalam na pelen etat, wynajmowalam mieszkanie, pomagalam troche rodzicom. Pomimo to jak sie dowiedzieli o ciazy stwierdzili, ze "sie wpakowalam", ze "narobilam" itp. Szkoda tylko, ze nie popatrzyli na siebie, bo sami wpadli bedac w klasie maturalnej i przez wiele lat cisnelismy sie w malutkim mieszkaniu dziadkow:O

taka sama jak wtedy gdy powiedzieliśmy po ślubie. Ślub nie ma tu nic do rzeczy.

moją matke bardziej interesowalo co ze szkola (liceum) niz slub... na poczatku chciala zebym usunela, a po tygodniu latala juz na zakupy dla dziecka! do sklubu mamuski nas przekonaly (wielkie katoliczki!!!) i teraz zaluje ze bralam slub bo i tak rozstalismy sie po 3 latach

a moja rozplakała się ze szczescia ze bedzie babcią:)

Moi tesciowie sie cieszyli, a moja mama do tej pory wstydzi sie tego :( ciagle powtarza ze nie wie jak sie na osiedlu pokazac

moi się bardzo ucieszyli. szkołę kończyłam, z obecnie już mężem, byłam już 6,5 roku, mieszkałam z nim od 4 lat, więc chyba się spodziewali :P a powiedziałam im w 13 tygodniu, dokładnie w dzień matki :D teściowie troszkę inaczej zareagowali - teściowa wpadła w szał, teściu zapytał "czy to wszystko" i wyszedł :O teraz to ich najukochańszy wnunio! ostatnio teściowa powiedziała że możemy sobie jechać na wakacje i jej Frania zostawić :P my ślub cywilny wzięliśmy 2 miesiące po narodzinach synka, a kościelny w planach za rok :D

moi się rozpłakali ze szczęścia. ślub ich wtedy nie interesował, bo tak już czekali na wnuka od nas. Miesiąc później już mi dupe obrabiali,ze z bachorem łaże w brzuchu i do tej pory o swoim jakoby ukochanym wnusi mówią bekart, ale za plecami oczywiście. A ślubu nie planujemy w najblizszym czasie. W dodatku 18 lat skończyłam daaawno temu.

ehh zeby tak wiekszosc rodzicow pozytywnie reagowala na wnuki...

Szkoda że dla "katolików" jest ważniejsze co ludzie powiedzą niż szczęście swojego dziecka, ech...