Zwracam się o pomoc do doświadczonych matek a nie złośliwych pomarańczy.

Mam córkę, idzie teraz do 2 gimnazjum. Nie wiem na ile jej pozwalać, jakie kieszonkowe, każda moja decyzja według jej to "ograniczenie" wolności. Dziewczyny pomożcie.

Nikt nie odpowie? a na tematy "jak dac naimie" to wszytscy odpowiadają.

ja nie doradzę bo dopiero będę rodzić ale z takim tytułem topiku to ściągniesz tylko same pomarańcze :-)

ominał problem" trudnego wieku". Tzn buntowały sie przeciw swiatu. ale z nami, rodzicami, trzymały wspólny front. Ja nie stosowałam Zadnych zakazów, tylko jak czlowiekowi , na przykladzie swoich błedów i sukcesów tłumaczyłam, co warto w zyciu. Wazne,zeby dzicko nauczylo sie samo myslec i podejmowac najlepsze decyzje. Czasem mielismy wielogodzinne dyskusje, bo dzeciaki widza bardziej czarno- biało, maja małe doswiadczenie, nie na wszystko zwracaja uwage, dlatego czesto jakos jedna mysl wydaje im sie najwazniejsza. Szanuj jej poglady, ale staraj sie byc dobrym przykladem, a jesli ci sie nie udaje, nie wstydz sie przyznacdo tego, co ci nie wyszlo. Im bardziej bedzisz atrakcyjna jako partnerka do dyskusji, tym wieksze szanse,ze dojdziecie do porozumienia.

Na pewno nie pozwalaj zeby spal u niej chlopak czy ona u chlopaka. :) Sama wiem to po sobie, w październiku dopiero kończę 18 lat a mam 4 miesięcznego synka, którego co prawda kocham :) , ale wychowuje go sama. W tych czasach nie ma juz chyba odpowiedzialnych facetow i jest duzo przez to samotnych młodych matek. :(

Twoja decyzja ile dasz kieszonkowego itp. Ja kupowałam wszystko co syn potrzebował- mówię tu nie o podstawowych potrzebach, ale o zachciankach- a kieszonkowego dawalam 20 zł. na tydzień. Zawsze miał wszystko co chciał i co potrzebował.

co do kieszonkowego - to wspolna kasa rodziny, wasze wspolne dobro. Wsród przyjaciól, w rodzinie, temu daje sie pieniadze, komu akurat faktycznie najbardziej sa potrzebne. Wiadomo,ze chcesz dla niej najlpiej, pogadajcie , jakie ma potrzeby, czy sa konieczne, jesli tak, to dlaczego, jakie macie mozliwosci finasowe jako rodzina - niech dziecko bedzie swiadome budzetu rodzinnego. W koncu dajesz jej nie swoje, tylko wasze wspólne.

Jak narazie jest jedynaczką, ma wszytsko co chce i i tak wieczne niezadowolonie ! oceny ma świetne ale jej zachowanie zostawia wiele do życzenia :/

U nas wygląda to tak że przychodzi i chce pieniądze, mówi na co i jej dajemy.

ale mam rodzeństwo w gimnazjum i powiem Ci, ze widzę jaki to trudny wiek. myślę ze nie ma co pozwalać na wszystko i liczyć ze dziecko podejmie słuszną decyzję, bo to w końcu jeszcze dziecko i zazwyczaj w tym wieku młodzież bardzo liczy się z opiniami znajomych, a owi znajomi nie zawsze muszą myśleć "mądrze i dorośle". Na pewno kontrolowałabym kieszonkowe i chciałabym wiedzieć na co jest wydawane, żeby się nie okazało, ze na papierosy, piwo, albo coś jeszcze gorszego. Na pewno wprowadzę zasadę ograniczonego zaufania i pozornej wolności tzn niech dziecko myśli, ze może dużo, ale niech to dużo jest monitorowane przez rodzica. Poza tym trzeba ustalić zasady np możesz wyjść z koleżankami, ale masz wrócić o tej i o tej i być pod telefonem. I potem w zależności od przestrzegania przez dziecko tych wymagań albo rozszerzać tą wolność albo skracać.

Patrycja- widzisz, sama nauczyłaś się na swoich błędach co dobre, a co nie i fajnie, bo chociaż jesteś młoda, ale juz doświadczona i możesz udzielić rad innym osobom i ostrzec przed niepożądanymi konsekwencjami.

w jednej rodzinie moze byc to 20 zl, w drugiej 2, w trzeciej 200w czwartej 0 - to zalezy od mozliwosci finansowych. W kazdym razie dziecko nie moze sie domagac jakichs nierelanych sum, przez ktore padnie budzet rodzinny, trzeba to mu uzmysłowic.

Dlatego uważam, że każdy powinien dac dziecku takie kieszonkowe, na jakie go stac, ale nie za dużo, bo moze woda sodowa do główki uderzyć, a na szpan kasa przyjdzie jeszcze czas- jak samo zarobi. dziecko nie powinno czuc się jek ostatni dziad, ale powinno też uczyć się oszczędności i szanowania kasy. Mój syn tez jest jedynakiem.

na ubrania i buty dostaje osobno a na jedzenie i napoje osobno, jeszce dochodzi kino, i inne atrakcje w zależności od pory roku. godzine ma ustalona 22.00 we wakacje i ma byc w domu, i ma odbierac telefony i wszytsklo jej sie nie podoba.

Rozumiem, że jej się nie podoba, ale zasady wprowadzone w domu są zdrowe, przynajmniej wyrośnie na porządną dziewczynę, a nie na jakąś latawicę co to w gimnazjum już wszystko jej wolno. Kontrola rodzicielska powinna być- nie szpiegowanie itp. ale dziewczyna musi wiedziec o której wraca się do domu, zwłaszcza szanująca się dziewczyna.

Od tego jesteś żeby decydować o jej wychowaniu... Co jest ważne- rozmawiaj z nią. Nie wściekaj się kiedy córka chce tłumaczenia jakiejś Twojej decyzji. 22 godzina powrotu dla czternastolatki to jak dla mnie maks, ja miałam taką- bardzo niedawno- jeszcze w liceum... Musi być pod telefonem i funkcja "gdzie jest dziecko" (która poda Ci przez sms lokalizację córki) to wcale nie przesada. Dziewczynce w tym wieku wydaje się że jest dorosła i gorzej ocenia zagrożenie, a z drugiej strony kiedy dzieje się coś złego często panikuje i traci głowę. To że ma odbierać telefon (ma chodzić z naładowanym) to norma. No cóż, u moich rodziców działał na pewno jeden argument- w moim domu moje zasady. Wychowywali dzieci tak jak uważali za słuszne. Nie wszystko popierałam, ale to już ich sprawa, ja też swoje dzieci wychowam po swojemu. Nie dostawaliśmy nigdy kieszonkowego, rodzice kupowali (na ile było ich stać) ubrania, buty, zabawki, płacili za kino w szkole, dawali drobne kwoty na drożdżówkę w szkole czy lody w wakacje... Już w gimnazjum sama sobie dorabiałam. Nie czułam się pokrzywdzona, szybko zaczęłam pracować i zrozumiałam że domaganie się pieniędzy "do ręki" nie jest w porządku.

wiesz to zależy jaka jest. ja nie miałam z góry narzuconych limitów kiedy mam wrócić. zawsze byłam przed 22. i w ogóle byłam grzeczna ale pyskata. ;). Rozmawiaj z nią dużo tłumacz, nie przeprowadzaj "inkwizycji", bądź dla niej przyjacielem kiedy tego potrzebuje i surowym rodzicem jak będzie chciała rozluźnić "więzy"