Uważam ze lepiej byc nieszczesliwie zakochanym niż w ogole. Co o tym myslicie?

Kiedyś bylam nieszczesliwie zakochana, tzn jednostronnie i z facetem z którym i tak nic by nie wyszło. Czułam sie wtedy jak wiatr mnie unosi, bylam z nim wszedzie, choc go nie bylo, przezywalam wszystko tak głęboko i choc czulam , ze nie spełnie tej milosci to ona dodawala mi skrzydeł i tchu. teraz nie kocham nikogo. Czuje sie jak cegła, jak skała, która wegetuje. Choć skały nie wegetują. Zero blasku w sercu i nadzieji. Zycie mnie teraz nudzi. Chcialabym wiec kochac, nawet nieszczesliwie, jednostronnie z poczuciem, ze milosc ta nie spełni sie nigdy...

uwierz mi nie chciala bys chcesz porownania to jak morderstwo

Ja kocham nieszczęśliwie. I o ile na początku było mi wszystko jedno czy on mnie chce, czy nie, bo to co czułam sprawiało, że latałam pod sufitem, o tyle teraz jest jeszcze gorzej, bo łażę, wyję i się nad sobą użalam. Także chętnie się zamienię :o

bardzo chetnie bym sie zamienila, zycie bez milosci to jak pustka niestety nie da sie zamienic:(