CO SĄDZICIE O ZWIĄZKACH TYPU ONA 29 ON 20

Sadze, ze takie zwiazki sa na krotka chwile. On bedzie chcial sie wyszumiec i predzej czy pozniej zostawi Cie dla mlodszej. Taka kolej rzeczy. Pogodz sie z tym!

Oj dobrze na pewno nie zarabiam (gdybym Ci powiedziała ile zarabiam to byś z krzesła spadł). Na pewno go nie utrzymuje. Mieszkamy razem i wszystkie wydatki dzielimy na pół.

floro- a jaki to problem zauroczyć młodszego od siebie? toż to marzenie młodych chłopaków . Ale uwaga- rzadko na życie.

no a co pisze w pierwszym poscie autorka że uczy historii

a może być też tak , że to autorka zmęczy się wiecznym młodzieniaszkowaniem swego partnera i będzie mieć go po prostu dośc. To są trudne związki ale z tego co czytam , najgorsze jest to, że autorka chce wyjść za mąż ze strachu przed rozstaniem- najgłupszy z możliwych powodów.

myszko- przepraszam- tym razem mój błąd-masz rację autorka rzeczywiście jest nauczycielką.

Na pewno się nim nie znudzę. Nie chcę wychodzić za mąż ze strachu że mnie zostawi. Ale to mój czas. Byliście kiedyś na ślubie 50 letniej panny? Bo ja nie.

autorko- rok to bardzo niewiele jak na tak trudny związek.

oj kocie :P autorko ślub bo zostaniesz sama to chyba najgorszy pomysł to że teraz jest wam fajnie ( po ok roku czasu bycia razem ) super ale daj czas bo życie nie bajka

wolisz zaręczyny z lekkiego przymusu czy że on tego chce ( z własnego przemyslenia i nie wymuszone)???

i ktoś dobrze tu napisał- co innego, gdyby to był 30 latek i 39 letnia babeczka. Fatalne masz autorko podejście do sprawy. On marzy o ślubie, dzieciach , codzienności?

mam wrażenie że autorka jest dalej w fazie mega zauroczenia i nie widzi nic ale to nic co mogło by na ich drodze spotkać a życie bywa brutalne

Ja wcale nie przymuszam, on też tego chce, przecież napisałam to wcześniej. A ile mam czekać 2, 3, 5 lat? A idzie też presja otoczenia, co jak co, ale moje rówieśniczki żonate, dzieciate. Trochę to dołuje. A przecież mam faceta którego kocham i który mnie kocha...

no a czy ten domniemany slub wypłynął od niego czy ty lekko narzuciłas ??

autorko- czy jesteś pewna, że to byłaby jego autonomiczna decyzja? a co z jego szczęściem? wciąż mówisz o sobie. A on? co z nim będzie za 3 lata? pamiętasz siebie jak miałaś 20 lat? jaka byłaś? co myślałaś?

haha presja otoczenia, rzeczywiście powód, żeby pakować się w małżeństwo :D ten chłopak jeszcze dojrzewa psychicznie, odkrywa życie, kreuje siebie, nie masz, ale to nie masz pojęcia, choćbyś nie wiem jak dobrze już go znała, jaki będzie za 5 lat. dlatego właśnie trzeba poczekać. teraz wyjdziesz za cudownego faceta, a za parę lat będziesz go błagać o rozwód. oczywiście: oby nie! ale taki scenariusz trzeba brać pod uwagę.

Jest bardzo podobny charakterem do mnie. Jak miałam 20 i 2pare lat to siedziałam nad książkami. Nie chodziłam na imprezy nie balowałam i nie żałuję. On jest taki sam. A z decyzją ślubu to ja trochę go naprowadziłam.

no widzisz on nie myślał o rodzinie bo do tego nie dojrzał on sie dopiero rozwija ( kobiety szybciej dochodzą do myśli o rodzinie facetowi idzie to trudniej ) pomysl o nim skoro go kochasz nie naciskaj

Rodzina kojarzy mi się z dziećmi. Nie chcę dzieci na razie. Nie chcę go też naciskać. Ale jak powiedział przecież, że też chce ślubu to co jest w tym złego.

a czas studencki? wspólne grono znajomych z roku? co innego, gdybyście studiowali razem ale tak wasze drogi będą się rozchodzić. Jeśli się boisz zaczniesz go kontrolować, będziesz wymagac, by zajmował się dzieckiem... No nie wiem...najgorszy jest Twój strach i Twoja zaborczość a nie różnica wieku

Nie rozumiem problemu. Daruj sobie slub, rok zwiazku to i tak dosc krotko, zwlaszcza z tak mlodym facetem, a zwiazek, jak jest dobry, kontynuuj, proste.

'co innego, gdybyście studiowali razem ale tak wasze drogi będą się rozchodzić' Uwazasz, ze studiowanie razem to warunek dobrego zwiazku? :O

nie- ale uważam że w sytuacji autorki niestudiowanie razem sprawi , że będzie miał znajomych których nie będzie znała i których będzie się obawiała

no moze i powiedział że chce ale nie wiemy jak czesto suszyłas mu o tym głowe kurcze ciągle ten strach wyczuwam obys go nie zaczeła kontrolować

NIE ja mu ufam. Zresztą teraz też mamy takich znajomych, których nie znamy (w sensie on moich ja jego).

Kot, przeciez to normalne, ze ludzie w zwiazkach maja na studiach, w pracy itd znajomych, ktorych druga osoba nie zna. To akurat niewielki ma wplyw raczej.

wrr, ale nie wszyscy boją się, że ukochany odejdzie.

Ci sie chyba tylko nie boja, ktorym na ukochanym nie zalezy.

nie wyobrażam sobie kontrolowania kogoś w związku i byćia w związku w którym jest choćby cien strachu.

kot dokładnie nie wyobrażam sobie żyć i sie ciągle bać bo odejdzie o to za życie