Problemy w kontaktach dziecka z jedną babcią

Syn lat 4 . Obie Babcie bez dwóch zdań b. kochają wnuka, ale niestety, Babcia nr 1 (B1) pozwala mu totalnie na wszystko. Dziecko jak jest u Niej może postawić mieszkanie na głowie a i tak nikt mu słowa nie szepnie. U drugiej Babci (B2) jest inaczej. Są zasady które ja osobiście bardzo pochwalam i stosuję u siebie (np. nie ma rzucania zabawkami, nie ma jedzenia gdzie popadnie tylko przy stole, trzeba sprzątać zabawki którymi się już nie bawi itd). Jak syn jest z B2 to na początku jest koszmar. Po 30 min wszystko jest w normie, dziecko w pełni podporządkowuje się zasadom, bawi się z B2, jest wesołe. Jednak w te pierwsze 30 min. potrafi zasypać B2 tekstami w stylu "masz tu nie przyjeżdżać, nie kocham Ciebie, idź stąd, chcę żeby [B2] przyszła..." B2 jest z tego powodu b. smutna bo bardzo nam pomagała w wychowaniu dziecka, sporo nocy nie przespała. Z mojego punktu widzenia dziecko woli B1 bo tam zwyczajnie robi totalnie wszystko co mu się podoba (kiedyś tak długo walił przesuwanymi drzwiami, że odpadł tynk i został goły mur- dziadki się śmiały, jakie silne i energiczne dziecko). Moje rozmowy z B1 żeby nie pozwalała na takie rzeczy nic nie dają, bo "dziadkowie są od rozpieszczania". B2 wiele razy prosiła, by coś z tym zrobić. Wszelkie rozmowy nic nie dają. Dziecko przeprosi B2, a na 2 dzień przed naszym wyjściem do pracy dzwoni do Niej na komórkę, że nie chce by przyjeżdżała bo Jej nie kocha. W żonie niestety nie mam wsparcia. Jest zwolenniczką totalnie bezstresowego wychowania i trzyma stronę B1. Tu jeszcze tylko mogę dodać, że jak jestem sam z dzieckiem to jest złoty chłopak. Sprząta zabawki, świetnie się rozumiemy i czas na wspólnej zabawie mija błyskawicznie. Jak tylko pojawia się żona, syn zmienia się w mazgaja i o byle co płacze i ucieka do mamusi która nie może go odstąpić na krok a mnie już nie zauważa. Sytuacja dość podobna jak z B1 i B2. Poradźcie coś....

Myślę że trzeba by zacząć od Twojej żony, powinniście razem trzymać się tych samych zasad, ona robi z Waszego syna mamisynka. A rozmawiałeś z nią o tym? U nas jest trochę na odwrót, to ja jestem ta z zasadami a tatuś do zabaw, ale jak jest jakaś poważniejsza sytuacja, to staje po mojej stronie żeby córcia wiedziała że nie zawsze tatuś pozwoli na wszystko. porozmawiaj z żoną i może wybierzcie się razem do psychologa.

B2 to Twoja mama? rozmowa z B1 nic nie da, dziadkowie zwariowali na punkcie wnuka doprowadzenie młodego do stanu normalności po wizycie u B1 będzie trwało jakiś czas (zależy od Twojej konsekwencji i B2) potem młody zajarzy co mu wolno i u kogo a B1 - swoim zachowaniem nie wypracuje sobie należnego respektu

znam takie sytuacje bardzo dobrze,chociaz od innej strony.zajmowalam sie dziecmi jako opiekunka i to grupa,jak byly ze mna to same aniolki,wiedzialy co im wolno a co nie,bo od poczatku ich uczylam zasaz,a mowie tu o takich dzieciaczkach od 1 do 4 lat.no ale jak sie tylko rodzice pojawiali,a szczegolnie mamy to automatycznie rosly im rogi-diabelki male ;).ja uwazam zreszta,pewnie tak jak i pan,ze wina lezy w wychowaniu,mamusia za duzo pozwala,a babcia nr:1 to stanowczo przesadza.rozumiem tez smutek u babci nr:2,a czy tlumaczyl jej pan,skad sie to bierze,to zachowanie synka?mysle ze tak i mysle ze ona do dziecka nie ma zalu,aczkolwiek napewno jej przykro.a czy moze pan w jakis sposob ograniczyc spotkania dziecka z babcia numer 1 ,przynajmniej na jakis czas,moze to cos zmieni,moze wtedy dziecko nabierze innych zwyczajow u drugiej babci i poprostu zapomni ze u tej pierwsze mu wszystko wolno.a poza tym powazna rozmaowa z zona,pewnie ze wychowanie bezstersowe jest bardzo wazne,ale tu nie chodzi o jakies wrzaski na dziecko,anie o lanie go tylko o ustalenie penych zasad i norm,ustalcie co mu wolno,a co nie,co powinnien sam robic,jakie ma obowiazki,dziecku to nie zaszkodzi,tym bardziej ze dziecko lubi i powinno miec zajec,bo inaczej staje sie nieznosne,placzliwe i obrazone na caly swiat-rozumie pan o czym mowie-ono nie moze sie nudzic.

Tak, B2 to moja Mama, B1 to Mama żony. Problem potęguje jeszcze fakt, że B1 mieszka blok obok, a B2 znacznie dalej (choć to samo miasto) co siłą rzeczy powoduje częste kontakty z B1. Nie chciałbym ograniczać kontaktów dziecka z B1, bo też bardzo nam pomaga i zresztą chyba nie tędy droga. Żony nie mam co przekonywać. To jest jej synek i wszelkie jego wybryki to "prawa dziecka". Najbardziej przy tym cierpi B1 :(

nie mialam na mysli calkowitego ograniczenia kontaktow z babcai 1,tylko zeby wiecej spedzalo czasu z druga bacia ,to moze bardziej by sie przyzwyczailo do jej zasad.ale zastanawiam mie jeszcze jedno.czy moze jest tak ze panska zona duzo pracuje i malo czasu spedza z synkiem,bo czesto tak walasnie jest,ze rodzic chce nadrobic czas w ktorym go nie bylo przy dziecku i pozwala na wszytsko,bo porostu zal mu tych chwil osobno,a z drugiej strony dziecko jak teskni,bo na przyklad caly dzien jest pod opieka,to tez tak reaguej,ze placze,marudzi jakjuz zobaczy wyczekiwana osobe,ono nie powie ze to z tesknoty,ale badzie tak wlasnie reagowac,a rodzic z zalu ze jest takie "nieszczesliwe"pozwoli na wszystko,tak samo to sie tyczy dziadkow,oni go napewno bardzo kochaja i jak zostaje pod ich opieka to pozwola na wszsytko zeby tylko wynagrodzic mu ten czas oczekiwania na rodzicow.wiec moze to ma wplyw na jego zachowanie,a u drugiej babci sie tak nie da,bo ma troszke inne zasady wychowawcze.

Pracujemy tyle samo, i przychodzimy do domu praktycznie o tej samej porze (15:30).