Mam 25lat i jestem nadal sama!

Czy nic mnie juz nie czeka?:o oh fuck... rocznikiem mam juz 26:/

ja juz po 26 urodzinach i tez jestem sama

problemem nie jest to, że jesteś sama, ale fakt, że czujesz presję. ciśnienie na związek tu nie pomaga. nie żyjemy już w czasach, kiedy po 25 roku życia pali się czerwone światło.

a zegar biologiczny tyka :-)

też mnie to przeraża, wstydze się wychodzić żeby kogoś nie spotkać bo wszyscy jak nie mężatki to dzieciate a najczęściej jedno i drugie

na codzien nie mam czasu myslec o jakiejkolwiek presji w tej kwestii. natomiast w czasie swiat padly rzecz jasna zyczenia, zebym "wreszcie zaczela sobie ukladac zycie":o w wkndy najczesciej nachodza mnie takie mysli od dawna mowie, ze zaloze sobie konto na jakims portalu, ale na sama mysl o reklamowaniu, odechciewa mi sie tego:o

to trzeba ci wspolczuc skoro masz rodzine ktora ci zycze zebys wreszcie zaczela ukladac sobie zycie!

u mnie o tyle jest latwiej, ze moje znajome nie sa oni zonate ani dzieciate, choc w wiekszosci maja facetow. nie moge zmobilizowac sie do szukania na portlach randkowcych a na cud, ze poznam kogos "na ulicy" nie mgoe liczyc, skoro do tej pory sie to nie wydarzylo:o

kuzwa, mialo byc nie sa mezatkami:o

Bo mnie nie poznałaś.

dds, naprawde tak uwazasz?:o to powiedziala moja mama, a nie zadna ciotka pokotka:o

defender, to na pewno:D kojarzysz mi sie z Bit-defender'em ktory mi codziennie kompa w pracy zamula:P

tak naprawde tak uwazam, bo ja mam na szczescie nienormalna rodzine jak na polskie realia, ktora nie wtraca sie w zycie innych, moi rodzice od zawsze mi powtarzali ze jak mam byc z byle kim to lepiej z nikim!

Mi skarbie Defender się tylko z jednym kojarzy.

Przyjdzie kiedyś taki dzień i ustrzeli Cię strzała amora.

Ale źle Ci z tym, czy to tylko rodzina "ma problem"? U mnie generalnie jest ok, rodzina się nie wtrąca, czasem machnie żartem jakąś aluzję. Ale czasem jest, że "samotność, to taka straszna trwoga, ogarnia mnie, przenika mnie"

ja mam 28 :( i straszie mi zle

jest roznie, w codziennym zagonieniu jakos sie nad tym nie zastanawiam, ale przychodza takie wkndy, ze zaczynam myslec nad tym. tak, brakuje mi kogos:( de facto rodzina sie nie czepia.. naprawde to, co napisalam wyzej to nie sa tematy codziennych rozmow... defender, wiesz, moze i mnie strzeli strzala amora, zreszta zdarzalo mi sie to (chyba), ale tej drugiej osoby nie ustrzelila:o albo ja o tym sie nie dowiedzialam. w kazdym razie w ostatnich latach podobalo mis ie 2 facetow, ale oboje sa zajeci, mozna byh tak powiedziec. wiec nici.

Skoro brakuje, to trzeba działać. Ja też się zbieram, żeby wytworzyć gdzieś profil i do kogoś zagadać. Tylko, że w necie, na jakichś randkach, to często jest festiwal udawania, pozorów. Ale w sumie to chyba najłatwiej tak jakoś "intencjonalnie" w ten sposób.

ale ja nie chce sie z tym godzic:/ teraz to jeszcze jest od przezycia, tym bardziej, ze moja przyjaciolka tez jest sama. wiec nie czuje sie taka sama w tej samotnosci. no ale za 5 lat, to juz bedzie niestety masakra. i sa zniikome szase, ze cos sie zmieni... bardzo znikome

"i sa zniikome szase, ze cos sie zmieni... bardzo znikome" Takie nastawienie to raczej nie pomaga.

nie moge sie przemoc do tych portali:o te opisywanie siebie jest zenujace, a zdj takiego, ze mozna mnie rozpoznac tez nie wstawie, bo boje sie rozpoznania. i mimo wszystko pozostaje to dla mnie zaloscne... jakby ktos mnei tam wyhaczyl.

ja sie chyba zaloguje na sympatii

Ja kiedyś umieszczałem, ale teraz jakoś nie mogę się zmobilizować. W sumie i tak poznałem kogoś nie przez te portale, a na forum, na jakimś totalnie innym temacie. I nie przyszło nam do głowy wówczas przez kilka miesięcy w ogóle spotykanie się itd. Ale w sumie tak to można czekać w nieskończoność. Bez sensu. Mam ostatnio, w związku z nową sytuacją życiową, trochę nowych "realnych" znajomych, ale ogólnie jakiś taki "zestaw" sparowany, przeważnie nawet zaobrączkowany, więc też nici.

jedno co mogę Ci doradzić to nie szukaj na gwałt. Przynajmniej ja bym tak nie robił. I co też wiem to nie angażuj się za szybko. Kobiety bardziej przeżywają rozstania. Coś o tym wiem.

troche niejasno napisalam. mialam na mysli, jakby ktos znajomy mnie tam zobaczyl. szczegolnie jacys koledzy z liceum, studiow, nie daj Boze, z pracy:/

"ja sie chyba zaloguje na sympatii" Ja też, kiedyś. To znaczy mam jakiś stary profil, niewypełniony i zaglądam sobie czasem. Ale tak to przecież do nikogo nie napiszę, bo trzeba "coś sobą reprezentować" - szczególnie na to pierwsze wrażenie.

ja wyszlam za mąż za mąż mając 30, zaraz potem szybciutko dzidzius, teraz mam 33 a wiec 'dwudziestoparolatki' nie macie sie czym martwic, bawcie sie i korzystajcie z tego ze jestescie mlode i bez zmarszczek, bez zobowiazan.... ten czas uz nigdy nie wróci... na meza i dziecko przyjdzie czas... korzystajcie z młodosci!!!!!! róbcie głópoty, potem załujcie...bawcie sie!!!!

ja poznalam przez neta tak fajnego faceta, ale jednak mnie oszukiwal i olał, najgorsze ze chcialabym byc z nim, choc to glupie

ecrivain, no i jak sie znajomosc potoczyla? nie wierze w moc pozytywnego myslenia, mam wrecz odwrotne wrazenie. im gorzej cos widze, tym lepie wycodzi:P co prawda w tej materii na razie sie nie sprawdza, ale w wielu inncyh okazywalo sie skuteczne:D