Nie szukam pocieszenia, przegrałam życie, nawet do McDonalda mnie nie chcą

Kończę filologię ang., ale na prywatnej uczelni. Nie jestem super biegła w języku, ponieważ nigdy nie wyjeżdżałam za granicę (choroba przewlekła), a uprawnień do nauczania nie mam. Doświadczenia w nauczaniu oprócz korepetycji także. Zero szans na pracę w zawodzie. Do innych prac nie chcą mnie nawet na rozmowy zapraszać, czy to do sklepu, czy gdziekolwiek indziej, chociaż mam doświadczenie w handlu, staż itp. pomimo studiów dziennych. Powoli nie stać mnie już na leczenie (nieważne, co mi jest, ważne, że jest to uciążliwe i drogie) i rozważam samobójstwo. Szkoda marnować czasu i uwagi innych. Nie oczekuję pomocy, musiałam to z siebie wyrzucić.

A pytałaś w agencji towarzyskiej, czy Cię zatrudnią ?

Bycie dziwką to nie praca i w dodatku z moją przypadłością, to nawet bycie dziwką jest wykluczone.

a jaką masz przypadłość ?

ojej a co Ci jest? i tak tu jestes anonimowa...

tak jak pisałam wyżej - sram chuujem czasem nawet mordą

Nieważne jaką, ważne, że sprzedać się nie chcę. Wolę się zabić niż kraść, sprzedawać się itp.

hmm.. myślę , że znajdziesz pracę . Grunt to się nie załamywać !Więcej cierpliwości. Szukaj gdzie się da :) Moja kuzynka ma mgr i też od roku nie ma pracy .. a moja kolezanka po technikum znalazła prace bez problemu , więc nie wiem co jest urwa grane !

Anonimowa może i jestem (nigdy do końca), ale nie będę się dzielić całą swoją historią chorobową. Gdybym chciała, założyłam o tym temat.

Nawet litery już zjadam, ech... Ja po prostu jestem realistką, wadliwe geny nie powinny być przekazywane dalej, smutna prawda. Ale dzięki, tym od srania również, ponieważ muszą się czuć gorzej ode mnie, żeby dowartościowywać się na takim zerze jak ja.

albo się przyznam, przecież mnie nie znacie, mam 52 lata i jestem cnotliwa, jestem ładna, chłopcy za mną szaleją, ale ja wolę najpierw zrobić karierę, a potem czas na dziecko

Staram się, wysyłam różne CV, listy, dbam o szczegóły, ale niestety, moje CV są niemalże natychmiast odrzucane, na rozmowy nawet nie chodzę. Byłam zaledwie na dwóch od 8 miesięcy, jak łatwo się domyślić-bez rezultatu. Szukam naprawdę jakiejkolwiek pracy, ponieważ ja po prostu chcę pracować. Nie sprzedawać się itp. Na pewno miałabym większe doświadczenie, ale ostatnie trzy lata spędziłam więcej czasu w szpitalu niż w domu, dodatkowo miałam duże problemy rodzinne i stąd przerwa. Mam prawo jazdy, dojazdy nie stanowią problemu. Mam też inne kursy zrobione, nie związane z zawodem by poszerzyć sobie możliwości znalezienia zatrudnienia i nic. Ale ja to nawet rozumiem, dziś każdy pieniądz się liczy i firmy chcą zatrudniać najlepszych. Nawet w branżach związanych z handlem czy usługami.

To, że nie szukam pocieszenia, nie znaczy, że szukam poniżenia. Ok, uciekam.