tzw stare panny po 30-ce

napiszcie swoje historie dlaczego wam się nie ułożyło i czy wierzycie że się kiedyś uda?

Dlaczego sie nie ułożyło: splot wielu okoliczności, zapewne. Nigdy nie byłam zbyt urodziwa, za to samodzielna i chętnie podkreślająca swoją niezależność. Poza tym faceci, którzy skłonni by byli się mną zainteresować, nie podobali mi się, więc szybko ucinałam znajomość. Najkrócej mówiąc: ci, którzy mnie się podobali, byli zajęci kimś innym. Ci, którym ja sie podobałam, nie interesowali mnie. Było po drodze kilka romansów, ale bez szczególnego zaangażowania i krótkotrwałych. Po jednym z nich mam pamiątkę: dorosłą obecnie córkę;) I na koniec: niczego nie żałuję w moim życiu, nigdy nie szukałam na siłę faceta i nadal nie szukam. Chyba już taki typ ze mnie, co najlepiej czuje sie w pojedynkę.

po prostu powinnyście się częściej myć

Ulozyc sie moze i po 30. To zalezy od osobowosci. A tym co im sie uklada przed tez nie zawsze wyjdzie tak jak by chcialy. Na zycie nie ma recept. Najwazniejsze to nie byc zrzedliwym , zgryzliwym i czepliwym jak przyslowiowe stare panny. To od takich wszyscy uciekaja.

do starej po 50tce, jak masz córkę to masz wszytko czego można w życiu potrzebować.... z chłopami to tylko problemy

A ja jakoś odpycham od siebie mężczyzn. Mało który się zainteresuje, a jak zainteresuje, to niestety mnie w ogóle nie odpowiada. Ja w każdym razie już się pogodziłam ze staropanieństwem i samotnością do końca życia.

Ja też jestem po 50-tce .Jestem sama nie załamuje rąk , nie jestem brzydka i mam nadzieje że kiedyś do mnie szczęscie się uśmiechnie .Tak więc miłe panie głowa do góry , uśmiech na twarzy , wszystko będzie OK . A wy panowie doceńcie troszkę nas , tak troszeczk.............e

a ja nie jestem stara panna i myslę, ze dobrze pokierowałam swoim życiem do tej pory. Myslę, ze różnimy sie jedynie moim papierkiem (a nawet dwoma), ale czujemy sie podobnie, chociaz ja jestem znacznie lepiej postrzegana przez środowisko. Takie mamy stereotypy i ja się im podporządkowałam. a wiele mężatek nadal tkwi w kiepskich związkach łudząc się, ze to szczęście miec faceta. Chyba lepiej już byc starą panną :) .

Ja nie wiem, dlaczego mi się nie ułożyło. Gdy byłam młoda opiekowałam się chorą matką i dużo młodszym rodzeństwem. Po jej śmierci zastąpiłam im ją. Uważano mnie za ładną dziewczynę, ale bardzo smutną. Nadal mam coś bardzo smutnego i poważnego w twarzy. Nie miałam powodzenia. Był jeden, ale przyjeżdzał zawsze podpity, podziękowałam mu. Był drugi, ale fizycznie jakoś mi się nie podobał. Był trzeci, ale zdradził mnie. Jest czwarty, ale nie chce mi się oświadczyć, mimo, że mieszkamy od trzech lat razem. Ja nie nalegam, chociaż jest mi smutno z tego powodu. Nie mam męża i dzieci, ale spełniam obowiązki żony i matki. Czuję się gorszym gatunkiem kobiety. Jestem pośmiewiskiem społecznym.

Bylam w dwoch powaznych zwiazkach. Jeden sie rozpadl po dlugich latach w momencie gdy zdalam sobie sprawe, ze stalismy sie dla siebie obcymi ludzmi znajacymi wlasne przyzwyczajenia. Drugi rozpadl sie zaledwie po kilku latach w momencie gdy zabraklo sil, by walczyc. Mnie zabraklo sil, bo on (okazalo sie) jest chory psychicznie. Nie sadze, ze uloze sobie jeszcze zycie, bo uwazam, ze nie mam szczescia w milosci. We wszystkich sprawach i na kazdej plaszczyznie uklada mi sie dobrze, natomiast nie mam szczescia do normalnego mezczyzny. Wiem, ze tacy istnieja ale nie sa dla mnie.

śmiech na sali. Temat jest o tych po 30tce, a wpisują się babcie po 50tce i jakieś po 40tce :D Jak się ma 30 lat, to jest jeszcze czas na wszystko. A terminu "stara panna" używa się tylko na zabitych dechami wiochach :P

Tak, to jest śmiech na sali, że tak naiwnie myślisz. 30-latka ma identyczne szanse na ułożenie sobie życia jak 40 i 50latka. jak się ma 30 lat to nie ma się za dużo możliwości. Szkoły pokończone więc mozliwośc poznania kogoś jest głównie w pracy. A można na różną pracę trafić. Mogą w tej pracy być same kobiety lub mężczyźni w stałych związkach. Lata mijają i się zwyczajnie nikogo nie spotyka. Na całym świecie jest coraz więcej samotnych ludzi. Takie czasy.

ogranicza się do schematu: praca - dom, nigdzie nosa nie wyściubiasz, nie masz żadnych zainteresowań, to pewnie, ze jesteś "skończona" :D Ale z tych samych powodów - tzn. z tego, ze jesteś nudziarą i nikim wartym uwagi, nie zdołałaś poznać faceta i przed 30tką :D Sad but true.

ja mam 34 lata, a dwa lata temu poznałam w Szwajcarii obecnego narzeczonego :D Byłam tam na wycieczce. Poznaliśmy sie przypadkiem, przy windzie w hotelu :D

chyba bez wzgledu na wiek nie nalezy tracić nadzi....i walczyc o szczęście do końca

Nie ułożyło mi się gdyż: jestem osobą wykształconą i pewną siebie. Nie znoszę maminsynków i niezależnych facetów, którzy ciągle siedzą albo przy spódnicy mamusi, albo przy butelkach z kumplami. Byłam w poważnym związku, byliśmy już zaręczeni, niestety zachowanie partnera zmusiło mnie do zerwania zaręczyn. Szukam nadal, ale kogoś kto odwzajemni mój szacunek do drugiej osoby, dojrzałość do bycia w związku. Niestety panowie traktują kobiety jak zabawki i ważniejsze dla nich są priorytety wiecznych balangowiczów. Nie znoszę panów, którzy muszą mieć wszystko pokazane palcem, co trzeba zrobić.

Najbardziej przeszkada mi jak partner nie pozwała rozwijać się i dokształcać swojej partnerce i uważa ją za "przysłowiowego misia puchatka" który ma mały rozumek...a partner cóż zazwyczaj kończy liche studia licencjackie, zazwyczaj bez obrony - bo nie ma sił dalej się uczyć i uważa się za najmądrzejszą osobę na świecie.

Ja jestem chyba stara panna po trzydziestce! Hahahaha... Dobrze mi sie zyje, zarabiam kupe kasy a tu mnie nazywaja stara panna! Co za zacofanie!

30 latek mam, może masz wyjątkowego pecha, albo obracasz się w specyficznym środowisku, ale ja nie znam facetów pod 30 lub powyżej mamisynków, ale przy piwie ciągle, to jest jakaś nieliczna część...

Marilen "Ja jestem chyba stara panna po trzydziestce! Hahahaha... Dobrze mi sie zyje, zarabiam kupe kasy a tu mnie nazywaja stara panna! Co za zacofanie!" jesteś zerem i sama głupia pało wiesz o tym najlepiej, ciebie nie ma i nie będzie, za chwilę wywalą próchno z pracy prosto na śmietnik, bo domu przecież nie ma i nikomu nie potrzebna, nikt takich jak ty nie lubi i nikomu takie nie są potrzebne - tylko jako niewolnica do pracy

Z tego wszystkiego wychodzi na to, że piwko lepsze, niż kobieta! Chlapnijmy sobie!

żal ci dupsko ścisnął, co ? Za dobrze jej się wiedzie ? A ty już pomyłaś dzieciory, świnie nakarmione, krowy wydojone ? Tylko kartofli na obiad nie przypal, bo jak ten twój troglodyta wróci z fabryki, to ci znowu wpierrdoli za to, że nic do żarcia nie ma :D Jesteś tak żałosna, że aż śmieszna, wywłoko :D

ja jestem starą 30 letnią panną. nie narzekam. ktoś nią musi być.

jestem rozwódką, 30 lat... czyli panna z odzysku ;)

a ja mam 29 lat i drugiego narzeczonego. Niestety- moim marzeniem był ślub kościelny, ale mój obecny jest rozwodnikiem, a zawarcie umowy małżeńskiej w urzędzie (ślubem tego nie nazwę) jest tylko czystym formalizmem, więc sram na to i będę żyć na kocia łapę, albo sama.

panna po 30, ale nie czuję się staro :)

Stare panny? Przecież 30laka to młoda kobieta. Dodatkowo autorka myśli w ten sposób: nie ma chłopa=nie powodzi się w życiu. A nieprawda. Ja jestem sama, przed 30, i uważam, że moje życie jest trylion razy lepsze niż żony alkoholika czy damskiego boksera. Praca? Jest, nieźle płatna i z perspektywami, mieszkanie kupuję za rok. Wolny czas też mam z kim spędzić. Do tego dbam o siebie. Dlaczego niby mialabym powiedzieć, że mi się "nie powiodło"?

Jeśli chodzi o mnie (30 lat) to myślę, że główną przyczyną jest nieśmiałość, wstydliwość, kompleksy, choć jestem ładna i szczupła, ale jakoś nie wierzyłam w siebie nigdy. Poza tym zamiast szukać faceta w swoim mieście, to ja szukałam przez neta, bo po prostu łatwiej mi było pisać niż mówić, a więc moje związki to były związki na odległość, która z czasem się rozpadły. Kilka lat zmarnowałam na związek z maminsynkiem, który bardzo kocha swoją matkę i ona jest dla niego najważniejsza. Ona rządziła kiedy mamy się spotkać, kiedy on ma do mnie napisać. Nawet sylwestra nie mogliśmy spędzić razem bo on spędzał z matką. Po 3 latach miałam tego dość i zakończyłam związek, matka wygrała. No jakoś ogólnie nie mam szczęścia do facetów. Nigdy nie wybrzydzałam, moi ex faceci to byli przeciętniacy. A do tych przystojniejszych nigdy nie startowałam nawet bo czułam, że nie mam szans. I tak teraz mam 30 lat i jestem panna, choć jestem szczupła i niebrzydka. Niestety tak bywa.

Niestety w spoleczenstwie wartoscia kobiety jest stan cywilny nie ma co ukrywac. Ale i tak jest lepiej niz kiedys. Ja wyszlam za maz w wieku 33 lat. Ale malzenstwo nie udane. W sumie to lepiej byc singielka niz sie meczyc z chlopem. No chyba ze fajny ten chlop wtedy zycie z.cudownym partnerem nabiera barw. Ja stracilam kilka lat zycia z mezem. Tak to widze. Wyprowadzilam sie. Rozwodu nie mam. Ale i tak czuje sie jak stara panna.

Bo najczęściej to jest tak, że każda taka wartościowa panna szukała wartościowego partnera. Za najwartościowe cechy uważając odpowiednią pozycję materialną, no i urodę taką, żeby inne miały czego zazdrościć. No i jeśli się nie złapie odpowiednio wcześnie, to później towar coraz bardziej przebrany, już zajęty, albo zwrot z reklamacji.