Do osob ktore nie zdecydowaly sie na dzieci, a teraz zaluja.

Magda, a czy masz ślub ze swoim partnerem? Miałam podobną sytuację. Facet zapragnął dziecka. Zapytałam co ze ślubem (skromny, cywilny, bez wesela). I tu konsternacja. No ślub to poważne zobowiązanie itd. A dziecko to co??? I tak jeszcze jakoś cała trwały nasze rozmowy i negocjacje, ale z mojej strony nie było nalegania. Poza tym zaczelam tematy odnosnie wychowania - zmienuanie pieluch, co z religia (np.chrzciny, na które ja się nie zgadzam, ale mogę odpuscic), co w przypadku choroby dziecka itd takie teoretyczne gadki jak on to widzi. Szok, facet 35lat i jego pojeciecie o dziecku to slodki bobas z reklamy, ktory spi cala noc i raz dzienie robi kupke. Generalnie na dziecku mi nie zależy, Ale nie chciałam się wpakować w jakąś kupe. I co? Ślub nie, przewijanie jest obrzydliwe, i temat trochę przysechl. A pół roku później odkryłam zdradę i z dnia na dzien podjęłam decyzję o wyprowadzce i to za granicę! A taka wielka miłość była. Rok dochodzilam do siebie, bo bardzo go kochalam i pewnie z czasem bym sie zgodzila na dziecko. Dzis mam 30lat i partnera, który juz ma dziecko (jest po rozwodzie). Trudno, może kiedyś będę żałować, Ale dopóki sama tego nie czuję, nie będę pakować się w pieluchy byleby zatrzymać faceta!!! Niestety, jak coś pójdzie nie tak, zostaniesz samotna mama z weekendowym tata. Takie rzeczy trzeba sobie dobrze przemyśleć i porozmawiać z facetem. Nie jestem katoliczka, Ale jak facet nie jest gotowy na ślub(może być tylko cywilny) to na dziecko też nie.

to nic dziwnego, trzy lata w domu z dzieckiem to też bym p*****lca dostała. Nie masz pracy to ja znajdź, odzyjesz.

"autorko 30lat to juz jak dla mnie bylby ostatni gwizdek a nawet juz troche za pozno smutas.gif mam 25lat, dwoje dzieci," buahahhaha tak sobie spierdolić młodosć,życia i wmawiać,ze to takie super, ale ciemnota

ja uważam że niektórzy nie powinni mieć dzieci, szczególnie ci którzy nie chcą- jeśli babka ma 30 lat i tego nie czuje to znaczy że nie powinna mieć dzieci bo nie dojrzała do roli matki, później się czyta jakieś straszne rzeczy że nie kocham dziecka, nie chce go, mąż wstaje do płaczącego dziecka bo ja go nie kocham. szkoda tych małych istotek.

kupę takich kobiet jest, a zwłaszcza później tj. po kilku latach jak musza zapieprzać najpierw przy swoim stadzie a później przy wnukach.