Prosze ocencie sytuacje

Dzisiaj mam taki dzien ze nic mnie nie cieszy. Czasami nie mam cierpliwosci do mojego 20 miesiecznego dziecka. Zdaeza mi sie ze powiem do niego w nerwach takim zdenerwowanym glosem albo krzykne a potem jak widze jak spi jak aniolek to placze i zaluje ze tak zrobilam. Nie pracuje siedze w domu. Mam duzo zajec. Denerwuje mnie to ze ciagle slysze od meza ze musimy oszczedzac bo w Polsce budujemy dom. (mieszkamy w Anglii) Fakt ze on naprawde ciezko pracuje i sie stara. Ale chyba kasa nie jest taka wazna. Uparl sie zeby dom skonczyc jak najszybciej a potem zyc na luzie.Mowie mu ze przeciez musimy tak szybko go konczy a on swoje. Denerwuje mnie to ze prawie nie mam kolezanek. Nie wiem nawet czemu. Gdzies nie chca sie ze mna kolegowac. Czy jest tu jakas mama w Anglii co moze mi doradzic

masz za dużo czasu pasożycie i wymyslasz sobie problemy, a na takie male dziecko krzyczec to jestes jakas niezownowazona

Autorko ja Cie rozmumiem, mam tak samo. Mieszkamy w Anglii, w Polsce budujemy dom, ja nie pracuje, tylko cale dnie z dzieckiem... to przytlaczajace jak przez caly dzien nie ma sie zkim porozmawiac- moja coreczka ma 11miesiecy.

co prawda ja mieszkam w Polsce ale tez zdarzają mi się takie trudne dni i tez zdarzało mi sie juz kilkakrotnie podnieść głos na córkę a potem zachowuję się dokładnie tak ja Ty. Myślę, że to normalne. Nikt nie jest robotem. Na szczęście taki stan mija ;) A Twoja sytuacja, że siedzisz w domu sama zajmując się tylko dzieckiem i musisz oszczędzać też sie zmieni ;) Pomyśl tak sobie na pocieszenie ;) Głowa do góry!

Mi się wydaje, ze trzeba swój spokój wypracować. W przeszłości pilnowałam wiele dzieci i przy pierwszej dziewczynce pamiętam, ze aż się telepałam jak mało sobie i bratu krzywdy nie zrobiła, a wszystko z perfidnym złośliwym uśmiechem. Chyba nawet ją szarpnęłam i się wydarłam. Szybko miałam wyrzuty sumienia. Teraz potrafię być spokojna, jak mnie wyprowadziło dziecko z równowagi dwugodzinnym usypianiem, to wkładałam je do łóżeczka, a sama wychodziłam do drugiego pokoju albo stałam obok. Oczywiście nie zostawiałam płaczącego dziecka, tylko radośnie brykającego, które za nic spać nie chciało;] Mi to pomagało 5 minut i byłam już gotowa z uśmiechem tulić i usypiać dalej. Ty wyraźnie jesteś zmęczona - ciągle sama z dzieckiem, do tego musisz oszczędzać. Ciężko coś poradzić, ale może faktycznie szukaj na forach koleżanki w swoich okolicach. A moze wieczorem jak mąż wróci idź pobiegaj, rowerem pojździć, to nic nie kosztuje, a nic tak nie robi na nudę jak wysiłek fizyczny.

beatka ze wsi- wracaj do gnoju!