wkurzyła mnie dziewczyna mojego przyjaciela ;/

Mam problemy, moi rodzice się rozwodzą i potrzebowałam pogadać z kimś. Mam przyjaciela, znamy się od przedszkola czyli przeszło 15 lat. Zadzwoniłam, zapytałam czy może się spotkać. Zgodził się i poszliśmy na taką jakby łąkę (mieszkamy w małym mieście i jest tam taka jakby polana, łąka duża - ludzie tam często z psami przychodzą żeby się wybiegały). Jest tam taka miejscówka gdzie można spokojnie usiąść i pogadać, czekałam na Niego, gadaliśmy ze 20 minut i nagle przyszła jego dziewczyna i zrobiła nam awanturę :O Przykro mi strasznie bo czuję się bardzo samotna - w domu awantury, kłótnie o pieniądze, podział majątku. Przecież nie chcę jej odbić chłopaka:(

Ona o tym nie wie :)

Na pewno wie, że moi rodzice się rozwodzą, nie rozumiem jej zazdrości. Zarzuciła mi, że mogłam ją też zaprosić - no kurcze, nie będę się otwierać przed obcą dla mnie osobą (znam ją od ok 4 miesięcy ale nasz kontakt nie jest zbyt zażyły). Jak organizowałam spotkania u mnie w domu to zapraszałam zawsze ich oboje - mam jej osobne zaproszenia wysyłać? Przecież to on jest moim przyjacielem więc jemu mówię, że ICH zapraszam :O

No widzisz, właśnie uczysz się pierwszych zasad integracji w większą skalę - partner/partnerka zawsze rości sobie prawo do bycia na pierwszym miejscu i chociaż to z jej strony egocentryczne to miała prawo mieć gdzieś rozwód rodziców panny której prawie nie zna.

Tylko moje pytanie brzmi: jak my mamy Ci w tym pomóc?

Jak chcesz sie emocjonalnie wyrzygac, to psycholog lub kafeteria. Dla przyjaciol zostaw co najlepsze :)

Fawila - ja nie wymagam zainteresowania swoją osobą 24/24, oni się widują codziennie od rana do późnego wieczora więc te 2-3h to chyba żadne wyrzeczenie? Co innego gdyby odłożył spotkanie ze swoją dziewczyną żeby się ze mną spotkać. No nic, teraz widzę że nie będę nawet już próbować się z nią zakolegować, niech spada na drzewo. Iris - wyrzygać kafeteryjnie powiadasz? No wkurza mnie to, że się rodzice wykłócają o pieniądze, każdy mebel, samochody, o mnie :(

Postaw sie na jej miejscu. Wcale sie dziewczynie nie dziwie.

Ta dziewczyna zachowała się jak każda młoda osoba w jej sytuacji. Ona nie postawiła się w Twojej sytuacji tak jak Ty nie raczyłaś tego zrobić. Na jej miejscu uznałabym, że jakaś histeryczka próbuje poderwać mi faceta na litość, tym bardziej, że przyjaźnie damsko-męskie z zasady są podejrzane i tępione.

"teraz widzę że nie będę nawet już próbować się z nią zakolegować, niech spada na drzewo" Ale bo co? Bo zupełnie naturalnie wściekła się, że jakaś lalka dzwoni po jej faceta i wyciąga go na łąkę?

dziewczyna zachowała się jak frustratka :O zdarza się :)

...wiec masz problem z rodzicami, a nie z dziewczyna kumpla, i z nimi powinnas rozmawiac o tym jak sie czujesz. Wkrecanie osob postronnych w rodzinne problemy nie jest rozwiazaniem, przeciez Twoj przyj. nic nie moze na to poradzic, obarczanie go takimi informacjami nie jest fair, idz do psychologa i sie wygadaj.

Ale ja go nie podrywam, jakbym chciała to bym to zrobiła wieki temu. Naprawdę mam inne cele w życiu niż rozbijanie związków :(

Iris - czyli z przyjaciółmi tylko rozmawiamy o rzeczach przyjemnych? Nie załamuj mnie kobieto :O

Ale ona tego nie wie, często kobiety czują się niepewnie kiedy ich partner ma "bliskie przyjaciółki".

Iris --> ale Ty głupoty piszesz:O przyjaciele nie są tylko od imprez dziecinko :O jak się człowiek czuje bezradny i smutny, potrzebuje pocieszenia i od tego jest przyjaciel a nie forum czy psycholog.

Jezeli ktos nie jest Ci w stanie pomoc w rozwiazaniu problemu to po co zawracac mu glowe, od tego sa specjalisci. Ja osobiscie bardzo szanuje swoich przyjaciol i nie stawiam ich w niewygodnych sytuacjach.

Trudna sytuacja. Rozumiem ją i Ciebie. Ją - bo na jej miejscu większość kobiet zachowałaby się podobnie. Dla mnie też nie do wyobrażenia jest, by mój facet miał jakąś przyjaciółkę z którą spotyka się sam na sam. Ciebie - bo przecież nie Twoja wina, że przyjaciel znalazł kobietę. I z jej pojawieniem się, Ty straciłaś zupełnie bezsensownie przyjaciela. Rozumiem też, że nie chcesz otwierać się przy niej. Hmm.... Wyjścia jakie widzę: 1 . zaprzyjaźnić się z nią :O 2. zrezygnować z jego przyjaźni, czyli nie spotykać się sam na sam, nie wydzwaniać do niego itd... poszukać może innego przyjaciela

fiku miku - weź poprawkę na to, ze mówimy tu o bardzo młodych osobach które mają wszelkie prawo wkładać zbyt dużo emocji w mało istotne sytuacje.

studiujemy razem, też mu zabroni spędzać ze mną czas na uczelni? Przecież gdyby on mi się podobał to bym już dawno działała, ale mi się nie podoba!

tez jestem młoda, nie rób ze mnie starej baby :D Tak naprawdę to Jego wina. To on powinien z nią pogadac i wyjasnić sytuację.

"bo na jej miejscu większość kobiet zachowałaby się podobnie. Dla mnie też nie do wyobrażenia jest, by mój facet miał jakąś przyjaciółkę z którą spotyka się sam na sam." Pytanie kontrolne: Ty oczywiście również nie masz przyjaciela, z którym spotykasz się sam na sam? Generalnie erry34y3 Twój wpis jest niewiarygodnie zaborczy. Nie wiem jaki facet mógłby z Tobą wytrzymać.

Mysle, ze tylul powinien brzmiec: Wkurzaja mnie moi rodzice. Przenosisz zlosc na rodzicow z powodu rozwodu na osoby postronne, bo tak jest bezpieczniej. Uciekasz tym samym od konfrontacji z prawdziwymi winowajcami.

"Tak naprawdę to Jego wina." A jak! Nie ma to jak zrzucić winę na faceta :P. "To on powinien z nią pogadac i wyjasnić sytuację." Fakt, powinien - ale jego winą to na pewno nie jest, a zdecydowanie jego niezwykle zazdrosnej dziewczyny.

Iris, a co w tym dziwnego że potrzebuję pogadać? Ja naprawdę nie mam względem Niego żadnych niecnych zamiarów.

Ona jest zazdrosna, ale może ma powody (bo on wzbudza jej nieufność nie mówiąc jej wszystkiego) albo jest bezpodstawnie zazdrosna, w obu przypadkach on powinien coś zrobic by to zmienić, zwrocic jej uwage, uspokoić, powiedizec że ni ma podstaw do zazdrosci, bo ona się sama z siebie nie zmieni :)

Jego wina, że nei reaguje na takie zachowanie dziewczyny

Tylko pogadanie z rodzicami, moze zmienic Twoja sytuacje na lepsza.

Moi rodzice uważają, że to jest sprawa między nimi i mi nic do tego.

ŚOZ - jakoś jeden wytrzymuje ze mną już 12 lat w małżeństwie i nie narzeka, więc nie wyszło Ci