Bielactwo!

tez tego nie kumam,jak powiedziałam mojej przyjaciólce kiedys o tym,że ma bielactwo to powiedziala ze nie byla by z kims takimw obawie że dziecko tez bedzie miało. Ale trzeba odróznic bielactwo wrodzone od nabytego.Nabytego się raczej nie dziedziczy.Tzn jest 1%szansy na odziedziczenie jedynie

aj ale niestety taki kraj ;/ pełno rasistów a jak nasi za granice jadą to jest dobrze :( to tylko plamki chociaż dla osób które chorują jest to uciążliwe

to ja jestem w tym 1%;( bo moja mam ma to bielactwo nabyte i ja w sumie też od jakiś dwóch lat mam te plamki na ciele ;/

Na pewno są uciążliwe, a przez takich ludzi, którzy tylko wytykają palcami nie mając nic sensownego do powiedzenia, siada też pewność siebie tych osób.

jak zauwazyłam pierwsze plami to początkowo nie chciałam mieć kontaktu z ludźmi;/ przez dwa tyg. chodziłam na wagary zeby się z nikim nie widziec bo mi się wydawało że każdy gapi sie na moje plamki;/ dopiero jak poczytałam troche w necie o bielactwie z zaczełam je maskowac stałam się bardziej pewna siebie;)

Witajcie. ja mam 24 lata, z bielactwem uczyłam się żyć przez kilkanaście lat... jest to do zaakceptowania, ale przeszkadza w kontaktach z ludźmi, ja miałam olbrzymie kompleksy w kontaktach z mężczyznami (plamki ulokowały mi się na kościach biodrowych i dekolcie). Brałam rózne leki, min Daivonex, ale efekt nie była na tyle satysfakcjonujący żebym zaczela wierzyc w siebie. Przypadkiem znalazlam na internecie artykul o maskowaniu makijazem/tatuazem. Znalazłam jeden salon z Łodzi (Boroń), poszłam na wizytę, zrobiłam kamuflaż i czekam aż zejdzie. Mam nadzieję, że pigment wejdzie głeboko w skórę i będę mogła zapomnieć o swoich plamach. Trzymajcie kciuki :) Nie jest to rozwiązanie przyjemne (trochę boli) i tanie, ale uważam że warto spróbować.