pietno na psychice, ktore nie pozwala mi normalnie zyc

Gdy bylam dzieckiem, bylam przesladowana przez rowiesnikow. Fizycznie i psychicznie. Nie mam pojecia dlaczego, moze przez to, ze bardzo dobrze sie uczylam, moze dlatego, ze w to ludzkie zlo nie wierzylam i myslalam, ze kazdy bedzie mi przyjazny. I nawet kiedy ktos zdazyl mnie polubic, oni dazyli do wplywu na wiekszosc...Kurwa, bylam malym, bezbronnym dzieciakiem...Ciagnelo sie to latami, bo zawsze ktos zyczliwy nagadal na mnie rozne rzeczy...W wieku nastoletnim zrobili mi opinie szmaty, chociaz z seksem mialam tyle wspolnego, ze pozal sie Boze...To wszystko to był jeden wielki koszmar, szukałam akceptacji, zagubiłam się w życiu, w liceum zaczelam chlac na potege, palic ziolo, poczuc wolnosc...Pozniej to minelo, o dziwo kiedy ludzie wydorosleli to bylam dosyc lubiana. Ale to wraca...jestem zgorzkniala, nieszczesliwa, w kazdym czlowieku widze wroga, nie potrafie sie otworzyc, rozmawiac z kims na luzie...Dwa razy podchodzilam do terapii, ale nic z tego, pewnie nic nie zmieni mojego parszywego zycia, ale chcialam sie chociaz wygadac...

ale co dokladnie jest problemem?

Czuje sie jak zero i prawie codziennie placze, nic nie jest w stanie mnie ucieszyc

zyjesz przeszloscia

i inaczej zyc nie potrafie :(

musisz sie nauczyc. nie wolno skupiac sie na przeszlosci bo wpadniesz w jakas psychoze. idz spojrz w lustro, zobacz co sie dzieje. chcesz tak?

pieknie piszesz podrzeczo swoich ofiarach i swoim postepowaniu tylko ze to jeszcze nie przeszlosc podrzezco nie zapomnij tak wienc czytaj co piszesz minaowicie ,,kontroluj sie,,a nie jak ,,baby,, glupie jakies ,,odruchy niekontrolowane,, tu prezentujesz

Tylko co z tego, jak ludzie pewnie o mnie mysla, jak mysla...

Biedactwo! Powinnas pojsc na terapie.

a przejmujesz sie ludzmi?

Wmawiam sobie, ze nie, a tak naprawde chcialabym byc nieskazitelna, zeby nikt nie mogl mi nic zarzucic... Czuje, ze jestem na dobrej drodze do choroby psychicznej...

mam podobnie jak Ty autorko...w dziecinstwie byłam mała chuda z krótkimi włosami...smiali sie ze mnie mówili że jestem gownem...bylam przebojowa i dobrze sie uczyłam...w gimnazjum juz sie zmieniło...byłam nielubiana, ale tak jak inni, nie jakos bardziej...gorzej sie uczyłam , zapusciłam włosy, chudosc była na topie urosłam... w liceum byłam juz totalnie inna, zakompleksiona, nieśmiała...urosły mi cycki, włosy dłuzsze...faceci na mnie lecieli... kolezanki tak troche udawały że mnie lubią... a ja ? do dziś boje sie odezwać, boje sie nowych ludzi..nie ufam nikomu, nie wierze że ktoś może mnie lubic:(

to fajnie podrzeczo w koncun wylondujeszw psychiatryku na co tez czekamy

u mnie jeszcze pietno wywarły yebana wychowawczyni z podst. i katechetka...stawiały mi uwagi non stop...a ja miałam adhd...bo po prostu odzywałam sie na lekcji nie proszona! na studiach to normalne...nawet plusy sie dostaje za aktywnosc a ja sie boje odezwać :( boje sie zgnojenia ;(

yedentakizmm Masz tak, ze nic nie jest w stanie Cie ucieszyc na dluzsza mete ?

zywy trup widzisz co Ty robisz? pograzasz sie. nawet teraz lecisz nie do rad a do wyznan innej osoby ktora miala takie problemy. dziewczyny przestancie sie z tym tak identyfikowac. takie rzeczy powinny byc doswiadczeniem a nie traktowane jako dopust bozy. wyciagnijcie z tego wnioski i do przodu!

Mnie nic nie cieszy i właśnie przechodzę kolejne już w ostatnim czasie załamanie nerwowe...

Moze masz racje, ale musieliby mi chyba wszyscy wmawiac, ze jestem wspaniala, zeby pozbyc sie tego myslenia o sobie. Wiem moge wydawac sie ciezkim przypadkiem, ale uwierz, ze robi sie ze mna coraz gorzej...

ale dalczego wszyscy? wystarczy, ze Ty w to uwierzysz :)

trzeba byc egoistka. ucz sie tego! mysl o sobie dobrze, rob dla siebie dobrze, nie patrz na innych! przez cale moje zycie sie tego uczylam, tez nie mialam latwo, wiec Cie rozumiem. dlatego to wiem i dlatego mowie

Probuje wiesz. Czasami sie udaje, ale niestety niedlugo wszystko wraca do poprzedniego stanu.

Kurde tylko zadaje sobie czesto pytanie dlaczego ? Dlaczego tak na mnie padlo ? Czy Bóg mnie za coś pokarał ? :o

tez kiedys tak potrafilam tylko, usiasc i plakac, dlaczego ja? ale nie tedy droga. dopoki sobie tego nie uswiadomisz to bedzie zle. musisz byc sama dla siebie dobra, myslec o sobie nie o innych, zapomniec, potraktowac przeszlosc jako nauke

a co Ciebie zlego spotkalo ze strony innych ?

czy cośmnie cieszy na dłuższą mete? no własnie faktyczie mam odczucie beznadziei... miałam wspaniałego chłopaka...ale przez zawistną przyjaciolke straciłam go :( teraz nnie widze sensu innych zwiazkow w ogole niczego całego życia

podobnie jak u Ciebie, moze nie az tak bardzo ze strony dzieciakow, ale za to w domu patologia, wiec wiesz. lekko nie ma. zawsze bylam zbyt wrazliwym dzieckiem.

Moze powinnysmy uwazniej sluchac, kiedy ktos nam mowi cos dobrego o nas i starac sie nawet na sile to wbic sobie do glowy...

heh, doradze Ci to co w topiku obok. idz do apteki albo sklepu zielarskiego i kup sobie kozieradke.

a reakcja jakas? sama zrobilas z siebie ofiare ja bylam na tyle durna, zeby dac ie fizycznie krzywdzic za akceptacje,to dopiero jest trauma a terapia dziala jesli naprawde chcesz zmiany, niestety i gadanie o problemie dla samego gadania niestety nic nie zmienia

No jasne, ze byla reakcja, ale to jeszcze bardziej ich podburzalo :o