Posiadanie dzieci jest dowodem egoizmu,a nie ich

Dziecko może być czymś niezłym w odpowiednich życiowych ( odpowiedni partner lub partnerka ) i materialnych warunkach.Większość ludzi ich nie ma więc kim są,jeżeli mimo to decydują się na dziecko.

Oooo, leci kij w mrowisko ;]

Niech leci.

niestety zgadzam sie, sama baaardzo chcialam bym miec dziecko i w sumie nawet warunki nie sa zle bo b, dobrze zarabiam moj partner rowniez mieszkamy w domy jednak nie mam pewnosci co by sie stalo kiedy bym urodzila, czy bede w stanie pracowac w pelnum wymiarze godzin a jesli tak to co z wychowaniem- zlobki i przedszkola nie powinny zastepowac rodzicow ... itd bez konca :(

Po co komu dzieci jeżeli wychowa kafe parwwiczka.

Teraz proszę zdefiniuj "odpowiednie warunki" ? Lexus, domek, 15tys na ręke ? Skoda Octavia, M3, 4 tys na rękę ? rower, pokoik, 900zl na ręke ? Co pod tym rozumiesz ?

Dzieci jak mieć to przynajmniej dwoje,więc przynajmniej dziesięć tysięcy miesięcznie.Tyle pieniędzy,żeby zapewnić normalne utrzymanie,i być w stanie w wieku dorosłym przynajmniej kupić im mieszkanie.Odpowiednie warunki życiowe to przede wszystkim związek z osobą dla kogoś naprawdę odpowiednią,nic pochopnie,ani na siłę( w stylu ona,ona mnie nie chce,a ja kocham i takie inne bzdety.Z osobą na którą naprawdę będziesz w stanie patrzeć jak osłabnie już ochota na seks fantazje i fetysze.

Po prostu nie mieć jakiejś obsesji na punkcie bycia cudownym rodzicem,ale mieć jakiś plan i warunki do jego realizacji,żeby dziecko dołączyły do szarej sfrustrowanej masy,z dyplomem magistra,którym można się podetrzeć,i z kredytem na mieszkanie we frankach.

Rzeczywistość obecna jest o wiele bardziej skomplikowana,niż chociażby ta z okresu PRL.

Nie wiem jak według autorki, ale według mnie te "warunki" to nie luksusowe przedmioty, tylko predyspozycje do wychowania szczęśliwych, wartościowych ludzi. Mnóstwo rodzin, które mają gromadkę dzieci, "bo ja zawsze chciałam/em mieć", tych warunków nie spełniają, ale mają to gdzieś. Wydają na świat i na tym się ich rodzicielska rola kończy. Dzieci wychowuje ulica, od małego uczą się kraść, pić, palić, rzadko wychodzą na ludzi, bo brakuje im wzorców i poświęconej uwagi. Tylko na moim osiedlu przykładów jest mnóstwo. To jest właśnie egoizm i bezmyślność.

Nie piszmy o patologiach,tylko o przeciętnych ludziach,z których coraz nie potrafi się odnalezc w otaczającej rzeczywistości.Patologia z osiedla to ma być jakiś wzorzec.Myślę,że żaden z kafeteryjnych prawiczków nie jest z patologii,a wszystko z nim w porządku też nie jest.

Ale ględzicie bez sensu. Rodzic jest od tego, żeby dać dziecku wędkę, a nie rybę. A więć nawet nie kasę na nie wiadomo jakie wykształcenie, 5 kursów językowych oraz balet dla rozrywki (w wybranej przez mamę szkole baletowej), tylko miłość, czas i poczucie bezpieczeństwa. To ostatnie, oczywiście, wiąże się z pieniędzmi, ale takimi, które wystarczają na stabilne, spokojne życie. Idiotami to są rodzice, którzy uważają za swój obowiązek kupienie dzieciom mieszkania. Ich dzieci, wchodząc w dorosłość z mieszkaniem, znalezioną przez rodziców pracą i Bóg wie, czym jeszcze - jakie im zostaną cele do zrealizowania? Toż to nic, tylko w łeb sobie strzelić, bo nie ma się nic własnego. Ja pochodzę z biednej rodziny, żyłam zawsze w skromnych warunkach, wykształcenie zdobyłam przy swoim sporym wysiłku i teraz, tuż po studiach, dopiero zaczynam się dorabiać, ale sprawia mi to straszną frajdę. A z domu wyniosłam masę dobrych wspomnieć i świadomość, że zawsze mam gdzie wrócić.

A kto mówi o jakimś szczegółowym planie na życie dziecka.Kupienie mieszkania to nie jest szczegółowy plan,pogonienie od najmłodszych lat do nauki,żeby było w stanie rozważyć w ogóle pójście np.na medycynę to nie jest żadne szczegółowe planowanie.

A kto tu pisał o balecie i 5 kursach językowych.

Ale kupienie mieszkania jest najgorszym z takich pomysłów!

A pewnie,że to kiepski pomysł,nie ma to jka kredyt we frankach.

ta soloidarność z resztą,bedzie się mogło poczuć częścią większej wspólnoty,my razem,gołe dupki,hop do kupki

Jasne, jeśli wmówisz dziecku, że tożsamość sprowadza się do tego, ile się ma i ludzie po tym się identyfikują. Co do kredytu - no trudno, bywa. Jak się ten kredyt spłaci, to się coś na własność ma. A dzieciom mieszkania i domy się zostawia i tak - w spadku :).

Najlepiej i najprościej zapewnić dziecku przyszłość,byłoby otworzyć niezły interes i uczyć go w nim pracy od najmłodszych lat.

Taaaaa, żeby totalnie nie mogło robić tego, na co będzie miało ochotę i nie mogło odkryć swojego talentu, tylko żyło z gotowym planem na życie...

Większość ludzi ma tyle talentów,że nosi łańcuch profesora w zimowej czapce.Większość kończy jakieś bzdurne studia,idzie za tysiąc złotych gdzieś do pracy i pierdoli w internecie o nie wiadomo czym.

"Większość kończy jakieś bzdurne studia,idzie za tysiąc złotych gdzieś do pracy i pie**oli w internecie o nie wiadomo czym." - to o sobie piszesz? Są też ludzie, którzy rzeczywiście zostają profesorami, a czasem wychodzą wprost "z ludu". Są genialni kucharze, malarze, pisarze, piłkarze itd. Żadne wykształcenie nie jest bzdurne, jeśli się je wybiera świadomie, z pomysłem na siebie i przede wszystkim - jest się zdolnym w tym kierunku. Medycyna to też mogą być "bzdurne studia" dla kogoś, kto nie ma do tego zdolności upodobania. W takim przypadku, jeśłi uda mu się je jakoś skończyć, zostaje jednostką popularnie zwaną "konowałem" i należy się cieszyć, jeśli nikomu krzywdy nie zrobi.

Jeżeli ktoś naprawdę ma do czegoś talent to szkoła lub uczelnia jest ostatnim miejscem na jego realizację.

Egoista dzisiaj nie ma :D

Ja jestem stara i nie mam.

egoist.