Muszę się wygadać, bo zwariuję

Jestem mamą ponad 15 miesięcznej dziewczynki, którą kocham ponad wszystko i dziecko jest dla mnie najważniejsze. Jestem na urlopie wychowawczym i poświęcam Jej czas tak jak tylko mogę. Jest mi z dzieckiem w domu cudownie, uwielbiam patrzeć jak się rozwija , pokazuję jej codziennie nowe rzeczy, rozmawiam z Nią , reaguję na jej potrzeby , w miarę możliwości i widzę, że rośnie i rozwija się dobrze. Mąż natomiast prawie wcale nie poświęca jej uwagi, oczywiście kocha Ją, cieszy się, ale nie bawi się z nią, a każda moja próba i prośba o to, by poświęcił dziecku trochę czasu w ciągu dnia kończy się kłótnią, że co ja od niego chcę. Jak mała do niego przychodzi, mówi "idź do mamusi" i albo siedzi przed komputerem albo telewizorem i kiedy widzę jej uśmiech, jak do niego podchodzi zachęcający, proszący o chwilę uwagi, on albo jest zajęty albo nie reaguje. Już nie mówiąc o tym, że o wszystko trzeba go poprosić aby zrobił przy małej, sam nie pomyśli. Boli mnie to strasznie, bo tak bardzo się cieszył jak dowiedzieliśmy się że zostaniemy rodzicami, aż skakał z radości. Czasami myślę, że to po prostu duży chłopiec, który nie dorósł do roli ojca. Najbardziej martwię się tym, że niedługo kończy mi się urlop wychowawczy i będę musiała zostawić dziecko pod opieką męża jeśli nie znajdzie pracy (musiał zrezygnować z pracy, była to nasza świadoma decyzja z pewnych względów-tego nie krytykuję. W tym wypadku wybrał mniejsze zło i nie o kasę tu chodziło). Mąż chciałby o żeby zarobki były nie wiadomo jakie i czeka chyba na cud:). Ja wysyłam go do pracy fizycznej póki co, tymbardziej, że dużo umie i pracę miałby od zaraz. Przecież może szukać lepszej i w tym czasie pracować a nie siedzieć w domu. Tymbardziej, że sam podkreśla, że chce żebym to ja zajmowała się dzieckiem. Tak bardzo chciałabym jeszcze z pół roku posiedzieć z małą. Jak mu to wytłumaczyć, jak go przekonać, żeby podjął tę pracę. Czy ktoś tu mnie zrozumie?

ciągle te same tematy cóz mamy ci doradzić masz duzego chłopca i tyle, nie chce mu się nic i nie wiem czy to sie kiedykolwiek zmieni, ot co

To z czego wy żyjecie? ;/

Mamy spore oszczędności, mąż niedawno zrezygnował z pracy.