Nienawidzę swojego wieku. Ciągle odliczam lata do tego, aż będę pełnoletnia.

Mam 15 lat i chodzę do klasy 3 gimnazjum. W podstawówce moje zachowanie nie wdawało się tak we znaki, jak w okresie gimnazjalnym. Zawsze miałam tylko jedną przyjaciółkę, która jest bardzo towarzyska i fajna. Przez to zawsze znajduje lepszych znajomych, niż ja. Gdy moja przyjaciółka rozmawia z innymi dziewczynami na temat jakiegoś Top Model, fajnych chłopaków, Bravo itp, ja po prostu jestem nie w temacie. Nie interesuję się takimi głupotami, nie szukam na szybko chłopaka, byleby się z nim przelizać, a nie mieć nawet wspólnych tematów. Nie płaczę przez to, że przez jakiegoś z nich jestem niedostrzegalna, na przerwach nie interesuje mnie tylko podrywanie ładnych, a głupich kolegów. Nienawidzę mojego aktualnego życia. Liczę lata do okresu ukończenia szkoły, bo na studiach będzie już inaczej... chcę stąd wyjechać, zacząć nowe życie. Mam ogromne plany, i już nie mogę wytrzymac tego gadania o dyskotekach i o tym, jak się ubrac... naprawdę mam już dosyc. nie rozumiem nikogo w moim wieku... i nikt przez to mnie też nie ruzumie.