nie chce dziecka

Niestety tak to jest jak ktoś nie ma doświadczenia z trudnymi wychowawczo dziećmi i myśli, że wszystkie rozumy pozjadał...

i mam pojęcie o czym mówicie, tylko wy nie chcecie sie przyznać, ze nerwusy z was i wyżywacie sie na dziecku ot i tyle moje dziecko też płakało długo, ale starałam sie je zrozumieć i stworzyć taką atmosferę, zeby czuło sie bezpieczne, a nie w krzykach i groźbach, a maleństwo wszystko wyczuwa i jest mądrzejsze niz wam sie wydaje i oczywiście skrytykowac was nie można, bo juz pluję jadem jak coś nie tak z główką, czy depresja dopada to do psychologa

ta wyżej to chyba bezstresowo wychowywana. Na ciebie matka nim krzyczała? Pewnie napiszesz że nie. Jeszcze nikt od tego nie umarł a człowiek nie ma nerwów ze stali. Krzyk dziecka nie boli. Z reszta tak małe dziecko nie rozumie krzyku

uyoi... no prosze cię jakie trudne dziecko w wieku 3 tygodni nie rozśmieszaj mnie, bo padnę 3 tygodniowy noworodek potrzebuje ciepła matki, przytulenia, anwet powiszenia na cycu, a nie krzyku i wychodzenia z pokoju i puszczania głośnej muzyki

Mój 3 tygodniowy noworodek płakał 20 godzin na dobę przez co ja wylądowałam w szpitalu odwodniona z wagą 40 kg. Jak urodzisz dziecko podobne do mojego albo autorki, wtedy będziesz mogła sobie podyskutować, na razie to tylko wtrącasz sie tam gdzie o czymś nie masz bladego pojęcia.

nie u mnie krzyki na dzieci to była norma, bez przesady oczywiście ale wy sie dalej tłumaczcie i krzyczcie na noworodki, może jeszcze porzucajcie troche nimi, to moze noworodek zaczai i sie uspokoi, ze mamusia już jest strzębkiem nerwów po co wam dzieci wogóle? to jest XXI wiek i nie wiedziałayście, ze dzeici płaczą?

idź zajmij sie dzieckiem i pierdol głupot. W dupie mamy twoje złote rady. Cudowna matka sie znalazła

a moze by tak zwrócić sie o pomoc do rodziny, babci, męża, wymóc coś na kimś, a nie wyzywac sie biednym maluszku takie chcecie być samodzielne i macie nerwy nie na wodzy jak widać to co bedzie jak nastapi bunt dwulatka? pobijecie i wyladuje w szpitalu czy co?

nie ma co z nią dyskutować,wie lepiej. A założe sie że nie ma dzieci ściemniara

A no widzisz nie każdy ma na zawołanie dziadków którzy odciążą przy dziecku. I tym się różnimy że ty miałąś wygodne życie i uprzejme dziecko, my nie.

babcia mieszka 600 km od nas,a mąż do 22 w pracy,zadowolona?

jak masz mnie w dupie to nie czytaj i nnie odpisuj czyżbym trafiła w czuły Pani punkt? tak mam wam przyklaskiwać jak wiekszość i współczuć jakie ty to masz nieposłuszne dziecko, ojeju, 3 tygodniowy noworodek jest trudny wychowaczo dzieckiem - puknij się w głowę

może i masz rację... kiedyś urodzi sowje pierwsze dziecko, może podobne do naszych i się przekona jak to fajnie...

mam dziekco tylko troche starsze i znam trudy macierzyństwa jak jesteście takimi nerwusami to lepiej dzieci oddajcie, bo zrobicie im jeszcze krzywdę mój mąż też niby długo w pracy przesiadywał, ale trzeba umieć go zagonić do obowiązków a babcie tez mam daleko i na tyle byłąm jeszcze rozumna, żeby poprosić o pomoc i przyjazd do mnie w celach pomocy

pierdol sobie dalej. Wiem swoje-moje dziecko nie ma 3 tygodni

ja myślę, że to nie chodzi o to że dziecko jest trudne czy nie tylko o uczucia młodej mamy, która mamiona wizją cudownego macierzynstwa bardzo na dziecko czekała a później okazało się że nie jest tak jak wszyscy mówili :(

mąż jak wraca o 22 z pracy to w czym ma mi pomoc jak dziecko śpi? Bawić sie z nim?

och i widać nawet tutaj twoja kulturę to nie dziwie sie czemu na dziecku sie wyżywasz

kupi tło tła daj sobie z nią spokój, może dziecko w domu siedzi i się nudzi i robi za dorosłą...

i jeszcze sama siebie przy okazji obwinia o to że nie kocha wystarczająco swojego dziecka, nie potrafi poradzić sobie ze swoimi uczuciami a do tego jeszcze pewnie wszyscy dookola mówią jej jaką to jest szczęśćiarą, jak cudownie być rodzicem itd....

juz nie mozna wam zwrócic uwagi, bo co, jesteście takie super mamy? otóz nie moje drogie, zapewne jestem od was starsza i trochę wiem o dzieciach wspierajcie sie dalej w tym swoim światku, tylko zal waszych dzieci

i jeszcze sama siebie przy okazji obwinia o to że nie kocha wystarczająco swojego dziecka, nie potrafi poradzić sobie ze swoimi uczuciami a do tego jeszcze pewnie wszyscy dookola mówią jej jaką to jest szczęśćiarą, jak cudownie być rodzicem itd.... taaa, dowartosciowuj się dalej

skąd ty wiesz ile mamy lat?

widzę po wypowiedziach i stosunku do dzieci małolaty poniżej trzydziestki tak właśnie sie zachowują, nie wszystkie oczywiscie, ale spora część i owszem cała wina na dziecko, ze się pojawiło, ale ono na świat się nie pchało, samo sie nie zrobiło, a teraz lament , bo dziecko płacze non stop, to nie lalka, ze położysz i będzie jak zechcesz ogarnijcie sie trochę

fikumiku000000000000000000000 - moje dziecko jest trudne. Było trudne po urodzeniu, tak i teraz gdy ma prawie 8 lat. To wulkan energii który nigdy nie osłabł. Ja nie miałąm rodzeństwa i wychowałam się w środowisku takim a nie innym, ze kontaktu z innymi dziećmi nie miałam. Moje dziecko było pierwszym dzieckiem z jakim miałam kontakt, którym musiałam się zajać. Nikt mi nigdy nie mówił o horrorze jakim jest macierzyństwo. Nikt. Ilekroć jakąś kobiete pytałam czy dziecko płącze słyszałam, ze nie, dzieci nie płaczą, chyba tylko wtedy gdy mają pełną pieluchę albo chcą jeść. Nigdy z żadna z kobiet nawet się nie zająknęła że dzieci sprawiaja tyle problemów.

napisałam wyżej że nie mam naście a dzieści lat. Czytaj ze zrozumieniem

czytam i dalej twierdzę, ze jestem niestety starsza

starsza nie znaczy mądrzejsza

bardzo współczuje autorce tematu i rozumiem jej rozterki, chociaż ja do pomocy miałam czasem teściową i męża który nie wymagał obiadków ale obowiązki opieki nad dzieckiem i tak spadały na mnie, wcale nie mniej wyrzutów sumienia jeśli nie chce ci sie wstać kolejny raz w ciągu nocy do malucha, wiadomo że czujesz sie zmęczona i poirytowana, do maluszka musisz wstać i dać cyca, wszystkie mamy to czują i można nazwać to sytuacja normalną, większość boi się przyznać co czuje aby nie narazić sie na krytykę innych "wspaniałych mam", pewnie będzie tak do 3 miesiąca jak maluch zacznie więcej spać a ty będziesz miała więcej czasu dla się , i może znajdzie sie ktoś kto czasem cię wyręczy w opiece,

ale troche jakby widziałam i doswiadczyłam w życiu więcej patrząc po was to jednak chyba i mądrzejsza