staram się już od 2 lat i nic, co teraz? nie mam sił.

:(:(:(

najlepsze jest to, że ja staram się latami, nawet nie tak, że mam ciśnienie, po prostu chciałabym dziecko już mieć i nie mam, od lat nic, a ona tak po prostu w pierwszym miesiącu po ślubie, dlaczego jednym się tak łatwo udaje a innym nie?

a ile macie lat?

Jeśli macie zrosty w jajowodach, to tylko dieta dr Dąbrowskiej. Ściągnijcie jej wykłady z chomikuj.pl (w wyszukiwarkę wpisz wykłady dr Dąbrowskiej z Konstancina), i uważnie obu wysłuchajcie.

ja mam 30 lat a mąż 35 :(

Wszystko będzie dobrze dziewczyny wyluzujcie, życzę Wam aby wreszcie się udało, trzeba myśleć pozytywnie, ponoć to pomaga;) Przepraszam, nie zrozumcie też mnie źle, ale napatrzę się w pracy:(:( Wierzcie, że lepiej nie mieć dzieci niż mieć takie z dużym upośledzeniem.

Hej Wam :) Rozumiem Was doskonale....:( my się staraliśmy ponad 3 lata. Ciśnienie miałam straszne i nic się nie udawało. Pod koniec września, po namowie moje ginki zrobiłam test i szok....zobaczyłam 2 kreseczki na teście. Nie mogłam w to uwierzyć, robiłam test za testem - wszystkie pozytywne :-D Ale moje szczęście nie trwało długo....poroniłam w 5 tyg :(:(

wiem, rozumiem, wiadomo, że każdy liczy, że wszystko będzie w porządku z dzieckiem. Szczerze to ja przestaję wierzyć, wydaje mi się, że nie mamy już szans :( Jest mi bardzo smutno. Na dodatek w tym miesiącu straciłam szansę na życzenie męża bo ... nie miał ochoty, no i miesiąc w plecy bo on jest zmęczony. Czuję się cholernie bezsilna.

Dorotko przykro mi bardzo! Będziecie próbować dalej? Badaliście się jakoś?

Wiem że jest Ci ciężko. Tak to jest, że niezawsze mamy to czego chcemy. A myśleliście o adopcji?

autorko rozumiem cie doskonle bo staram sie juz 3 lata a ktos jezeli nie wie co to znaczy tak dlugo sie starac to lepeij niech sie nie wypowiada takie gadanie wylyzujcie czasem sa problemy naury zdrowotnej a nie siedzi to w glowie

taka j. - nie zadręczaj się :) ja też to przechodziłam z moim M - dzisiaj nie, bo nie ma ochoty, albo jest zmęczony, albo tak na zawołanie to on nie potrafi...:( też mi było strasznie źle i przykro z tego powodu, myślałam, ze mu nie zależy na dziecku, na mnie....:( oni po prostu tacy są :) Tak będziemy próbować !!!! Nie poddam się tak łatwo Mam za sobą szereg badań hormonów, HSG, stymulację clo i menopurem, M robił kilka razy badanie nasienia.... Udało nam się na luzie, bez żadnych nadziei, leków, w cyklu który spisałam na straty w 23dc!!!!!!

Rozumiem, że pijesz do mnie...chciałam pocieszyć. Czasem właśnie "wyluzowanie" pomaga, wiele jest takich przypadków prawda? No jak zdrowotne problemy to wiadomo trzeba leczyć.

adopcja chodzi mi czasami po głowie ale to nie jest łatwe, trzeba chyba spełnić masę warunków, przejść masę "testów", trzeba się sprawdzić itd. poza tym nastraszyli mnie, że z dzieckiem z adopcji zawsze będę miała problemy, wiem, może to głupoty ale jednak siedzi mi to w głowie. Nie wiem co robić, bardzo chciałabym zajść w ciążę ale na 90% jestem pewna, że mi się nie uda. Co najlepsze w pracy ostatnio aż 4 dziewczyny zaczły w ciążę! Ot tak, bez problemów, bez czekania latami czy nawet miesiącami, nie daję już rady :( Beczeć mi się chce.

no u nas akurat problem natury zdrowotnej bo my z moim m dawno dalismy juz na luz a i tak sie nie udawalo terz wiemy dlaczego a ty autorko robilas jakies badania albo partner?

Aggie:) wiesz ktos kto tego nie przezyl nie rozumie tak naprawde tej drugiej strony to trzeba przezyc

Często są problemy z adoptowanymi to fakt.....ale czasem też to bardzo fajne dzieciaki

też mi właśnie takie coś przychodzi na myśl, że jemu nie zależy na tym dziecku jednak, nie wiem, może nie powinnam się poddawać, może powinnam walczyć, ja już nawet pomyślałam, że się zacznę modlić do św. Rity, nie śmiejcie się ze mnie proszę, bo już stwierdziłam, że cudu trzeba ale jak my nie będziemy sypiać ze sobą to, jak to się mówi, święty Boże nie pomoże.

Aggie wiesz ktos kto tego nie przezyl nie rozumie tak naprawde tej drugiej strony to trzeba przezyc tak, zgadzam się

robiłam rok temu badania hormonalne, podejrzewałam, że to moja "wina" i badałam się. Mam niedoczynność tarczycy więc przypuszczałam, że to pewnie ja jestem przyczyną. Niedoczynność leczę i wyniki mam w górnej granicy normy, według endokrynolog nie ma przy moich wynikach przeciwskazań. Ale moje badania wyszły ok, więc zbadaliśmy spermę męża i miał tylko 35% żywych, dostał leki, po lekach miał 50% żywych, teraz już pół roku wypycham go do lekarza, żeby się zbadał dalej ale póki co bez szans.

taka j. robiliscie badania? ja rozumiem modlitwe itd bo sama sie modle ale sama modlitwa tez nie zdziala cudów partner robil badania?

Ja tego nie przeżyłam, ale często zastanawiam się jak to będzie w moim przypadku....mam podstawy do obaw. Obcych dzieci nie lubię, ale swoje "lata" już mam. Tak czy inaczej współczuję Wam bardzo.

Cześć dziewczyny! Jejku, jak ja was rozumiem... Staram się już ponad 3 lata i nic, mam 30 lat, cierpię na endometriozę i przypuszczam, że to jest pewnie główny powód problemów. W sumie 2 lata temu byłam załamana, teraz powoli godzę się z losem, ale tli się jeszcze we mnie maleńka iskierka nadziei, że może kiedyś.... :(

ale przeciez mozecie podejsc do IUI nie myslalas nad tym? droznosc jajowodów mials sprawdzane/ wrogosc sluzu masz owulacje?

udało mi się go wypchnąć w tym tygodniu i akurat lekarza nie było! myślałam, że mnie trafi bo nie wiem kiedy teraz uda mi się go wygonić, niestety on ma baaardzo absorbującą pracę i niesamowicie mało czasu dla siebie, prawie wcale, więc niby rozumiem go, że nie chce mu się jeszcze latać po lekarzach ale to ważne dla mnie, szkoda słów po prostu.

Aggie:) dzieki ci za dobre słowo:) LEVITANIA domyslam sie co czujesz bo ja sama sie juz staram 3 lata i tez lata leca mam 29 lat maz w tym roku 30 ja mam wrogosc sluzu i prawdopodobnie bedziemy podchodzic do IUI

Taka j. - wyślij tego swojego chopa do lekarza, bo skoro "problem" leżał po jego stronie to warto go podleczyć...naprawdę nie z takich opresji faceci wychodzili :)

tej rożności nie miałam sprawdzanej ani wrogości śluzu. Muszę chyba wybrać się do gina po to, nie wiedziałam, że takie badania są w ogóle. Ja już nawet jakieś zioła piłam co niby miały coś tam sprawić, że poprawi ale nic z tego nie wyszło. Może ja nie zasługuję.

będę próbować na pewno, niestety następnym razem jak ma być lekarz to mąż ma szkolenie i tak w kółko, ale może za 2 tygodnie go wyochnę. O inseminacji dzisiaj pomyślałam, pierwszy raz o niej przeczytałam ale podobno niewielkie są szanse powodzenia prawda?

LEVITANIA - nadzieję trzeba mieć zawsze. Chociaż wiem, ze to naprawdę nie jest łatwe....Ile ja łez wylałam, ile się na wściekałam na los, na ten świat. Co przeszłam jak kolejna koleżanka oznajmiała mi, ze jest w ciąży....:( Co ja mam powiedzieć - mam 33 lata :(