Pomocy! mój chłopak okazał się inwalidą!

a ja nie odpisuję mężczyznom o wzroście poniżej 180cm

ZałamanaAnka Co zrobisz? Nie odzywasz sie, pewnie znudzilo ci sie wysluchiwanie rad. napisz jak sie wasza historia potoczy.

ZałamanaAnka pewnie juz sie nie odezwiesz :'-(

sporo tu samarytanek:D a życie jest jakie jest.

Strasznie jestem ciekawa jak to sie dalej potoczy.

Współczuję. Postawił Cię w bardzo trudnej sytuacji. Ale myślał w tym momencie tylko o sobie nie mówiąc prawdy. Od d**y strony zaczął, rozkochał to może jakoś potem zaakceptujesz jego kalectwo. NIeuczciwe. Miałam trochę podobny przypadek. Tyle że bez kamerki. Smsy, maile. zdjęcia. Popisaliśmy długo zanim doszło do spotkania. Źle zrobiłam. Wszakże przebąkiwał o tym że miał wypadek kiedyś i tylko trochę problemy z ręką, więc wyobrażałam sobie że to nie problem. Ale na spotkaniu okazało się że trochę ma problemy z nogą,czyli utyka, ręka fakt niedowład i troszkę spowolniona mowa, ale bardzo zauważalna. Zatkało mnie. Oswajałam się jakiś czas i postanowiłam dać temu szansę. Spotykaliśmy się, zaprzyjaźniliśmy, a on zakochał, ja - sama nie wiem. Bo z dnia na dzień coraz wyraźniej czułam że to bez sensu, że się czuję skrępowana jak razem chodzimy. I w końcu go zostawiłam. Cierpiał a ja wyszłam na osobę bez serca i okropnie mi z tym było

Także wiej autorko, bo raczej nic dobrego z tego nie wyniknie.....

wiesz co nie zostawiaj go tak od razu - zaproś go gdzieś i wymasuj mu porządnie kutaska i lodzika mu zrób.

e pochwalam,ale autorka,to niezla krowa...jak mozna pisac ze wstydzilaby sie go przed rodzina...a jej rodzina taka idealna?:(

ciekawe jak długo on przyzwyczajał sie do swojego kalectwa , jak długo oswajał się z myślą, że już nie będzie taki jak kiedyś "normalny" . Ciekawe czy on dałby szanse dziewczynie na wózku wtedy?

Pracuje na ZOL-u, zamieszkał u nas chłopak, ja mam 26 on 36, zakochalismy sie w sobie, jezdzi na wozku elektrycznym, trzeba mu pomagac prawie we wszystkim, ale czuje ze to jest własnie ten, nikt tak nie rozumie jak on...Ja pomagam jemu fizycznie a on mnie wspiera psychicznie... jak narazie uwielbiam go.... para nie jestesmy... byc moze zostaniemy :)

Mój mąż jeździ na wózku, tez miałam takie obawy jak Ty, ale w tych czasach są schodolazy, zobacz sobie na http://schodolaz.eu, teraz są takie udogodnienia dla osób niepełnosprawnych, ze nie masz czym sie przejmować jeśli wam jest dobrze razem. Na tej strońie zakupiliśmy taki schodołaz i Czarek nie ma juz problemu z poruszaniem sie na schodach, bariera jest tylko w Twojej głowie

Podzielam Twoje zdanie, często takie osoby są dużo bardziej wartościowe. Mam brata na wózku, tez zakupiliśmy schodołaz na http://schodolaz.eu nawet udało nam sie uzyskać dofinansowanie, fajny chłopak, niczego mu nie brakuje i funkcjonuje również są, teraz włącznie i z pokonywaniem schodów. Wiadomo trochę trzeba pomoc, ale z tym sie trzeba liczyć