nienawidze swoich rodziców za to ze sa tacy biedni

Nie jestem autorką topicku, trafiłam na niego przypadkiem, chciałam się komuś wygadać. Zgadzam się zwami, tylko ten 'wewnętrzny dzieciak' się we mnie odzywa, rozpaczliwie chce ciepła, akceptacji, miłości, tego, czego nie dostał w dzieciństwie. Może mogłabym siebie polubić i sama sobie to dać, zamiast patrzeć na innych i zrzucać na nich odpowiedzialność... Tak, mam 24 l.

Deszczowa mam podobnie z tym wewnętrznym dzieciakiem, tylko naprawdę nikogo na dłuższą metę to nie obchodzi. Kto chciałby słuchać o dzieciństwie za długo, o tym co we mnie siedzi, niewiewiele jest takich osób.

Ja już mam dość użalania się nad sobą, to, że ktoś wysłucha, to nic nie da, jeśli my sami czegoś z tym nie zrobimy, bo nikt nie wejdzie do naszej głowy i nie zrobi tak, żebyśmy czuli się szczęśliwi. Choć mam też coś takiego, że użalam się i robię z siebie ofiare, ktoś mi coś radzi, a ja nadal stoję w punkcie, nie wiem czy to lenistwo czy poczucie bezradności czy już się przyzwyczaiłam w tym tkwić, ale to mnie niszczy.

to musi byc prowo

To może zrób tak: 1. Weź poszukaj pracy 2. Jak już ją znajdziesz to zapie*dzielaj 24 na dobę aby zarobić 3. Jak już zarobisz to idź do lekarza i sobie poradź z trądzikiem i zębami Niestety takie życie a ty powinnaś to wiedzieć skoro masz już "22" lata... Poza tym nie powinnaś ich nienawidzieć za to że są biedni inni mają gorzej... biją cię? piją? No to po co mówisz że ich nienawidzisz?! Powinnaś się wstydzić...

a tu głupie baby karzą rodzić jak królica, dziecko za dzieckiem i twierdza, że dzieci wychowywane w bidzie są szczęśliwe za to ,że mają pustych rodziców, którzy umieją sie tylko rozmnażać