czy to choroba psychiczna?

mam wielki kłopot! Mam 24 lata, w tym roku bronię magistra ekonomii na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Znam biegle angielski i hiszpański. Mimo to jesem nieszczęsliwa... Nigdy nigdzie nie pracowałam. Nie mam chłopaka, chociaż podobno jestem bardzo ładna... Nic nie robię, prawie nigdzie nie wychodze i nikogo nie odwiedzam. Wszystkim się przejmuje. doslownie każdą drobnostką, rozpamiętuję swoje porażki sprzed 6 lat. Nawet to że kiedyś nie mialam samych 5 w szkole, ze tak powiedzialam do kolezanki, ze mam kiepskie wykształcenie, że znajomość tych języków jest bez sensu, bo prawie kazdy je zna.. Czuje się nikim. Mam wrazenie ze kazdy mnie obgaduje.. Co robic?

idz do psychoterapeuty, masz problem z niska samoocena :(

Też rozpamiętuje wszystko. :o Nawet jakie głupoty, które zrobiłam w podstawówce, że zrobiłam z siebie kretynkę czy coś. :( Czasem sobie leżę już w łóżku i przypominam wszystkie sytuacje w życiu, w których się wygłupiłam. :P Myślałam, że tylko ja tak mam

chłopa ci trzeba, nie musi byc ideałem, jakiegokolwiek. Dla zdrowia psychicznego.

no ja tez rozpamietuje najmniejsza pierdołe:/ i tez nawet z podstawówki:/ najglupsza rzecz jaka rozpietuje to ze zarlismy kebsy w miescie gdzie studiuje siosra mojego tż i pierdnełamw nocy przez sen:p niewazne ze wszyscy to robili ale do dzis jak z nia gadam wydaje mi sie ze zaraz mnie za tamto wysmieje:/ hest tego miliony co rozpamietuje...

a czemu nikogo nie miałaś? nie interesowali Cię faceci, czy Ty ich?

Ja to samo. Każdy moment, w którym ktoś mógł o mnie pomyśleć 'idiotka' pozostanie w mojej pamięci i będzie mnie nawiedzał do końca życia :( w dodatku mam przeświadczenie, że wszyscy o tym pamiętają i śmieją się ze mnie za plecami :o a to naprawdę takie głupoty, o których pewnie nikt nie pamieta (jesli w ogóle je zauważył) :o

Ludzie musicie sobie uświadomić jedną rzecz. Za jakiś czas pozostanie po was pozioma kreska o długości 2cm pomiędzy datą urodzin i śmierci. Słowem do szczęścia jest ŚWIADOMOŚĆ

czasem koleżanka wyciągała mnie na imprezy i poważnie miałam duże powodzenie, chociaz dziwilam się ze dziewczyna w jeansach i koszuli może mieć takie powodzenie wśród tych wszystkich mini i dekoltów. Miałam 100 okazji, ale wychodziłam z założenia że to nie ma sensu.. Bo na bank po kilku spotkaniach on zrezygnuje, kto by chcial taką dziewczynę jak ja ;oooo Drugi powód - ciągle szukam ideału.. sama chciałabym być doskonała. zauważyłam, że przecietni mnie w ogole nie interesują, To mnie przeraża..

czy takie zachowanie jest normalne? kolejna kwestia - robie wszystko to co mówią mi rodzice! Nie pojechalam na wycieczke, impreze, nie zapisalam sie na dodatkowy kurs, bo oni powiedzieli zebym lepiej siedziala w domu..