zazdroszcze tym ktorzy kiedy sie zdenerwuja lekko sie czerwienia tylko

ja odrazu robie sie czerwona jak burak w pelnym rozkwicie odrazu poce sie cala na twarzy zwlaszcza nad warga(nawet etiaxilem tam smarowalam i nic z tego) plecy mam mokre oraz zaczynam lekko drzec MASAKRA!! unikam konfrontacji przez to

up

też tak mam, więc nie jesteś jedyną osobą na świecie z tym problemem..

i cos z tym robisz?

Powinnaś pracować nie nad fizjologicznymi objawami złości, a nad samym kontrolowaniem jej. Jeżeli każda konfrontacja wywołuje taką reakcję to trzeba popracować nad nerwami.

to nie zlosc raczej nerwy w sensie zdenerwowania

To nad tym też można pracować, zeby takich ostrych reakcji nie było.

w jaki sposób?

powiedz mi prosze jak ?? przeciez ja nawet na rozmowe o prace nie ide bo z takimi reakcjami:o

Trzeba umieć się uspokoić - nie skupiać na rumieńcu tylko na własnych nerwach. Ja miałam kiedyś ten problem, że strasznie się motałam w tym co chciała powiedzieć i powoli nauczyłam się wyciszać i uspokajać kiedy musiałam coś powiedzieć. Z czasem przeszło - takie reakcje to problem z byciem zbyt zestresowanym.

co robilas zeby sie uspokoic? liczylas w myslach? bo takie rady widzialam czy co?

Ja mam gorzej,bo lamie mi sie glos i zaczynam ryczec,albo jak krzykne to od razu lzy mi podchodza do oczu,trzese sie cala i tez jestem czerwona,i nie panuje nad tym co mowie :( ktos tak ma?

a pocenie lepsze?? na twarzy?:o

Tak, bo to zawsze można jakoś wytłumaczyć (przy okazji, badałaś sobie hormony?). Ja sobie akurat racjonalizowałam, poza tym starałam się zawsze skupić na tym co mam powiedzieć i na pozytywach (np. "przecież wiem dobrze o czym mówię, dam radę, zrobię dobre wrażenie" i pomagało).